Sporen op het ijs

Lars Rambe heeft op geheel eigen wijze met Sporen op het ijs een zeer krachtig debuut geschreven. Er is opnieuw een Scandinavisch talent ontdekt.

1965:
Als Göran Svensson in 1965 ontsnapt uit psychiatrische kliniek Sundby Sjukhus en de volgende ochtend vermoord en vastgevroren in het ijs aangetroffen wordt met naast hem het lijk van een jonge vrouw, schokt dat de kleine gemeenschap van Strängnäs. Wat is er gebeurd en waarom zijn deze beiden personen bij elkaar?
2005:
Jaren later wordt Strängnäs opnieuw opgeschrikt door een moord.
Journalist Fredrik Gransjö, nieuw in het stadje, houdt zich bezig met een artikelenserie over Sundby Sjukhus. Als blijkt dat de recente moord verband houdt met de dubbele moord in 1965, zit er voor Fredrik niets anders op dan samen met de politie op onderzoek uit te gaan en te spitten in het verleden om de waarheid boven water te krijgen.

Ik vond Sporen op het ijs een bijzonder goed boek. De vele personages die het boekt telt zijn stuk voor stuk goed uitgewerkt en duidelijk omschreven. Net zoals de plaatsen en gebeurtenissen uitgebreid beschreven zijn, maar mocht je door de vele Scandinavische namen toch in de war raken kun je even spieken bij de opgenomen namenlijst of plattegrond voorin het boek.
Lars Rambe heeft een prettige vlotte schrijfstijl en door de korte hoofdstukken is het boek makkelijk leesbaar. Je krijgt een goed beeld van alles wat hij omschrijft en het is soms alsof je er zelf bij bent. Een klein minpuntje is misschien dat het verhaal na de spannende proloog even wat spanning miste.
Dit werd echter weer goedgemaakt in de tweede helft van het boek.
Voor mij is Sporen op het ijs als een puzzel met heel veel stukjes.
Je begint met de hoekjes, gaat door met de randen en tot slot vul je langzaamaan het midden op tot je het laatste stukje past en neer kunt leggen. Het eindresultaat mag er zeer zeker zijn.

Het debuut van Lars Rambe, en wat voor een!

Vanaf het begin pakt dit boek je, je wil door lezen en het verhaal blijft je achtervolgen. 2 verhaallijnen, het verleden en nu. Komen uiteindelijk de losse eindjes bij elkaar?

Een goed uitgewerkt verhaal waarbij inderdaad alle losse puzzel stukjes opgelost worden, zelfs de kleinste details. Een heerlijk goed debuut van deze schrijver, al miste ik de spanning een beetje wat je eigenlijk niet kunt missen bij een thriller. De schrijver noemt het zelf ook een spannende roman, dit is mijn inziens ook een betere benaming.

Het verhaal begint lekker, met een scenario. Vanuit dat bouwt de schrijver het verhaal op, zowel in het heden als het verleden.
Het verhaal kabbelt rustig voort, wat het soms wel wat langdradig kan maken voor mijn gevoel. Veel politieke spelletjes, soms wat interessanter dan anders, maar ik ben daar niet zo weg van in een boek.
De schrijver zet de personages wel goed en duidelijk uitgewerkt neer. Het verhaal leest prettig, en het plot is ook goed uitgewerkt. Maar het boek is door het vele gekabbel niet echt spannend. Dat kan een voordeel zijn, dat maakt het psychologisch erg sterk. En dat is ook prettig. Toch hoop ik dat zijn tweede boek, die ik wel zeker wil lezen, wat spannender wordt.

Geschreven bij Sporen op het ijs

Toen ik de achterkant van het boek las, dacht ik bij mezelf ... dat lijkt mij wel een spannend boek. De eerste paar hoofdstukken vond ik wel lekker weg lezen, maar al heel snel vond ik het saai worden. Ik vond het niet spannend, te veel over de jonge journalist Frederik wat ik erg saai vond en soms kon ik het niet helemaal volgen.
Mijn tik is dat als ik ergens mee begin, het ook af wil maken. Dus ook dit boek heb ik wel uitgelezen, maar ik hikte er wel tegenaan. Ik was blij dat ik het uit had. Jammer ....