Stop roman

Bij het zien van de schitterende cover van Stop van Gert Blom verwacht je een angstaanjagende thriller te gaan lezen, die kogelgaten spreken namelijk voor zich. De titel maakt nieuwsgierig. Je wilt weten wat ermee bedoeld wordt. Of het dubbelzinnig wordt bedoeld van dat je moet stoppen bij dat boek en dat boek moet gaan lezen of dat de hoodpersonen ergens mee moeten stoppen, maar waarmee? Met het bemoeien ergens mee of zouden ze teveel van iets weten?

Er zijn boeken waarvan je het jammer vind als ze uit zijn en je leest dan op een gegeven moment stiekem wat langzamer om wat langer van het verhaal en de (hoofd)personen te genieten en stelt het uitlezen zo lang mogelijk uit. Andere boeken kan je niet snel genoeg uit hebben omdat het verhaal je op een gegeven moment begint te irriteren, op een gegeven moment wil je het dan zelfs tegen de muur aan gooien. Stop van Gert Blom valt helaas onder het laatste. In het begin is het spannend en zit je er in, kan je niet stoppen met lezen, maar dan begint de wandeling en ook dat is in het begin nog wel leuk, maar op een gegeven moment komen er langdradige stukken in en wil je het boek het liefst aan de kant gooien en in een ander boek beginnen, maar je wilt weten of Maloney het stukje geheugen terug krijgt wat hij mist, of hij uiteindelijk zich weer herinnert wie de echte dader(s) is/zijn, waardoor je wel verder blijft lezen, maar dat is vaak niet geheel van harte. Zeker niet na de zoveelste mislukte aanslag waardoor het erg ongeloofwaardig wordt. Het begint dan echt voorspelbaar te worden. Sowieso is het een verhaal dat heel veel voorspelbare momenten kent, maar gelukkig zijn er ook een paar verrassende wendingen die je niet aan ziet komen zoals bijvoorbeeld dat de wandeling uiteindelijk een geheel andere kant op gaat dan verwacht. Ook zitten er een paar humorvolle momenten in zoals bijvoorbeeld de duidelijke boodschap van de moeder van Lynna aan een militair. Daarnaast zitten er op een gegeven moment een paar ontroerende momenten in waarbij je de tranen niet voor je kan houden zoals bijvoorbeeld dat iemand zijn gevoelens uit voor een bepaald persoon.

Stop van Gert Blom laat zien wat het met iemand kan doen als hij zich een verschoppeling voelt, hoe het is om onterecht jarenlang gevangen te hebben gezeten, wat macht en geld met mensen kan doen, hoe corrupt mensen kunnen zijn, waar een slecht huwelijk toe kan leiden en dat niet iedere gevangene en kind van drugsgebruikers per definitie slecht zijn. Je krijgt bewondering voor de hoofdpersoon en zijn wandelmaatje. Beiden hebben zo hun eigen reden om te wandelen. Je ziet ze allebei tijdens de wandeling groeien naar de personen die ze uiteindelijk worden. Je ziet ze tijdens de wandeling worstelen met hun diverse gevoelens als het willen beschermen van de ander, wat ze in het verleden hebben meegemaakt, met schuldgevoelens en het wennen aan dat het allemaal anders is dan het was en gedacht.

Kortom; Stop van Gert Blom kent zijn spannende, humorvolle en verrassende momenten, maar is helaas ook vaak voorspelbaar en wat langdradig. De langdradige stukjes en een aantal aanslagen hadden wel weggelaten kunnen worden. Dan was het allemaal wat geloofwaardiger geweest.