The cutting edge the martial art of business

Geschreven bij The Cutting Edge

Wanneer je je staande moet houden in de hectiek van de Westerse wereld biedt dit boek een ankerpunt om er op een Oosterse manier mee om te gaan. De vergelijking tussen martial arts en business is pakkend en met de nodige voorbeelden toegelicht. Blij mee.

Geschreven bij The Cutting Edge

Als Secretaris van de Raad van Bestuur en Raad van Commissarissen van een beursgenoteerd bedrijf heb ik het voorrecht om aan tafel te mogen zitten bij de beraadslagingen over alle voor de onderneming (lees de mensen!) belangrijke onderwerpen.
Als observant zie ik dat het succes van de besluitvorming maar al te vaak afhangt van ogenschijnlijk kleine, onderbewuste factoren -waarbij het begrip "succes" overigens relatief is, hetgeen in het boek mooi wordt uitgelegd aan de hand van aansprekende voorbeelden van eeuwenoude bedrijven zoals Toyota. Toyota werkt al jaren volgens het kaizen-principe, dat staat voor continue verbetering en respect voor de mens. Anno 2023 nog steeds volledig ESG proof! Niet bedacht door de Comms afdeling of voor de scoring cards van allerlei goedbedoelde benchmarks, maar puur ontstaan vanuit een intrinsiek gevoel van verantwoordelijkheid en motivatie. Kortom: Ego's exit, ont-wikkeling (zoals de schrijver het noemt: de wikkel erafhalen) staat centraal.

In mijn werk is het sinds een aantal jaren usance om iedere meeting te starten met een zogenoemde check-in. Dit fenomeen schijnt destijds bij ABN AMRO te zijn geïntroduceerd om de aanwezigen aan het begin van de meeting eerst te laten gronden/aarden (leuk detail: de schrijver begon zijn loopbaan zelf ook als jonge hond bij de bank en werkte hier ruim 12 jaar als investment banker, voordat hij zich volledig ging richten op de Oosterse zwaardvechtkunst en de daarmee samenhangende manier van denken).
De gedachte achter deze check-in is dat board members, voordat de inhoudelijke onderwerpen op tafel komen, zich even geestelijk kunnen "opfrissen", met als doel om beinvloeding van eerdere persoonlijke ervaringen of beperkingen -bv irritaties over de file van die ochtend- op het besluitvormingsproces zoveel mogelijk te elimineren. Door eerst de ziel te zuiveren en te bedenken wat de doelstellingen zijn (namelijk principes/visie, niet de ego's), kunnen de leiders/managers zich beter richten op hun belangrijke taak.

Wat ik vaak zie, is dat dit punt als zeer ongemakkelijk en soms zelfs nutteloos wordt ervaren door de betreffende executives. Het innerlijke, niet-rationele denken, ligt buiten de comfort zone van ons Westerse denken en lijkt daarmee niet in te passen in -wat wij zien als- de relevante onderwerpen op de agenda.
Aris legt daarentegen in zijn boek uit dat beoefenaars van de Japanse zwaardvechtkunst constant bezig zijn om zich aan te passen en om snel en efficiënt te kunnen reageren. De essentie hierbij is om te winnen zonder je zwaard te trekken. Aris omschrijft de zogenoemde Weg van het zwaard als het bevechten van de vijand in onszelf. Denk hierbij (naast ego's) aan allerlei andere zaken zoals angsten (mogelijk gezichtsverlies, het willen voorkomen van negatieve pers/winstwaarschuwingen), bonus targets, gender issues, en nog veel meer ninja's in onszelf. In plaats van zich te laten (af)leiden door dit soort randzaken, zijn de beoefenaars van iaido op zoek naar helderheid, harmonie, en een gezonde ontwikkeling van geest, lichaam en het vergroten van de innerlijke kracht.

Zoals de schrijver het verwoordt:

"Fudoshin
Dit is de niet gehinderde geest: wanneer de geest vrij is om alle zaken te zien zoals ze zijn en niet wordt gehinderd door perceptie of het blijven hangen bij een gedachte. Om leiding te kunnen geven heb je een heldere blik nodig om een visie te ontwikkelen waar het bedrijf baat bij heeft."

Ik gun het iedere onderneming en iedere (senior)manager om dit boek in de vergaderruimte te hebben liggen, opdat iedereen dit bevrijde denken net voor de meeting kan meenemen in de overwegingen en de uiteindelijke besluitvorming. Het boek staat vol met bruikbare en direct toepasbare tips (van bijna Cruijffiaanse eenvoud, maar daardoor juist zo waardevol).

En voor alle bedrijven waar er nog wat werk aan de winkel is: Bestel het boek en lees er telkens tijdens check-in een klein stukje uit voor.
"Succes" verzekerd!

Bjørn Aris boek ''The Cutting Edge'' is totaal anders dan andere management boeken. Ik ben redelijk verslaafd aan het genre en heb er veel gelezen in de 20 jaar dat ik werkte in de non profit die veel baat heeft bij management inzichten als de noodzaak van het bepalen van missie, visie, strategie (& mijn toevoeging: tactiek). En management tools: als goede doelen marketeer fondsenwerver koester ik ISO procedures en het Outlook planning systeem. Een van mijn favoriete management boeken is De Top 100 aller tijden van Aernoud Witteveen en Kees Visser waarin de 100 belangrijkste managementboeken (en stromingen) worden samengevat. Tegenwoordig houd ik me bezig met impact investing dat de effectiviteit van goede doelen wel verveelvoudigen door opschaling.

Dus als je oud klasgenoot eerst investment banker wordt, dan management guru en er een boek over schrijft, dan is dat een management boek dat je moet lezen. Zoals gezegd het is 'anders', het is niet geschreven uit de academisch of management consultancy praktijk, Bjørn beschrijft zijn persoonlijk 'reis' waarin hij jarenlange beoefening van ju jiujitsu, Zen meditatie en Japans zwaardvechten toepast op ons functioneren op het werk en hiermee iets compleet nieuws aanbiedt. Hij gaat in op Japanse management strategieën die wortelen in de culturele traditie van de Samoerai. Het gaat vooral om het mentale aspect (dat beter wordt overgedragen door het te combineren met fysieke inspanning). Heel kort: om een heldere blik te ontwikkelen, doelen niet uit het oog te verliezen en het proces (een van de doelen!) te koesteren. Het laatste deel over de 4 basis regels is een goed voorbeeld van wat Bjørn 'cherry picking' noemt uit de Japanse traditie toegepast op ons dagelijks welzijn en functioneren. Ik doe niet aan zwaardvechten en weet weinig van Zen(Bhoeddisme), maar waardeer een goed geschreven boek dat je uitnodigt tot verder lezen en onderzoek. Als ik in Nederland was probeerde ik een training te volgen en ik benijd de mensen die de trainingen via hun werk krijgen aangeboden. Ik roep non profit management op kennis te nemen van Bjørns visie om de impact van haar inzet te vergroten.