Enigma - The Fall Of A Rebel Angel (CD)

En toen waren we aanbeland bij album 8 van Michael Cretu's Enigma. Is het vernieuwend? Absoluut! Maar ingewikkeld met een hoop bombastische tonen en effecten. Het ontbreekt naar mijn idee te vaak aan een goed te volgen melodie binnen een nummer. Mijn persoonlijk favoriet is: Amen waarbij ik een Enigma 1,2 en 3 gevoel kreeg.

Goede cd van een artiest die al jaren bezig is. Vertrouwde melancholieke muziek, waar je helemaal bij weg kan dromen. Ik heb voor deze gewone versie gekozen, omdat op de bonus-cd alleen gesproken word en dit ook in het boekje van de cd staat. Een aanrader deze cd voor de liefhebber van mooie muziek!

De lekkere herkenbare muziekstijl van Enigma is op "eight" weer duidelijk aanwezig. Tempowisselingen voeren je mee op een relaxreisje langs diverse denkbeeldige plekken. Kortom Enigma ten voeten uit. Het indringende "Toccata and Fugue in D minor" als krachtig 'klassiek' thema komt indringend over en past prima op dit album.
Kortom een goed geslaagd album die voor mij echter wat 'veilig' overkomt, zeker als er tussen "seven" en "eight" acht jaar zit.

Enigma 8, lang gewacht op het nieuwe werk.
Michael Cretu heeft de nodige tijd gehad voor deze plaat.
Voor ca 45 min die korter lijken dan de A Posteriori en Seven Lives is
dit een zeer matige plaat geworden.
Waar de stijgende lijn goed aanwezig bij Enigma 6 en 7 ware parels, is 8
echt stukken minder.
De Enigma sound is ver te zoeken. Enigma 6 en 7 zitten echt de Enimga samples
in met een heerlijke vleug ambient, new age en techno.
Ook de break nummers waren prettig op deze 2 albums.

Enigma 8 opent, The Omega Point klinkt als een goed vernieuwd Enigma nummer maar halverwege
wordt het allemaal too much.
En zo is 85% van de plaat geworden, te hard, te schel, te overtuigd en geforceerd.
Ondanks de lange tijd klinkt de plaat snel inelkaar gezet soms.
Het eerste pakkende nummer is The Die Is Cast, prachtige stem.
Pas bij "Mother" herkennen we 100% Enigma, een heerlijke plaat die je zeker vaak
achterelkaar kunt draaien en er niet flauw van wordt.
In deze style hadden de break nummers ook moeten zijn.

Sadness Part II , grote verwachting maar valt reuze mee.
De bekende orgel tune is ook te aanwezig en niet subtiel erin gebracht en pas
later in de song is het aardig maar voor een deel 2 van deze wereldtitel is
"part ll" nou niet echt passend.

Absolute klapper van het album "A M E N " wat een supergeweldig nummer.
Zo had Enigma 8 moeten zijn, geen schelle samples die overulen , maar een zeer
prachtige stem die opent. Passende sound met zeer gevoelig Enigma verwerkt
Magistraal hoe Enigma er na ca 20 sec. in komt , een geweldige tekst, kippevel.
Ook Cretu vind het de beste song en ja als de meester het zelf ook vind, dan weet je hoe het moet.
Maar had dan alles in deze style gedaan, nu is het een beetje chaos geworden dan wel enigma en dan ver te zoeken
door de te vernieuwende samples.
Enigma 7 had ook pracht vocals in veel nummers , de sound was puur enigma en dat werd Seven.
Enigma 8 zijn de vocals aanwezig , alleen de sound maakt het moeilijk.
Toch zijn er gelukkig wel een aantal songs die tijdloos mooi zullen blijven, amen.

ik hoop altijd weer op de muziek die lijkt op de muziek van enigma in de jaren 90 Le Roi Est Mort, Vive Le Roi is voor mij nog steeds de mooiste cd ooit. 1996.. op de nieuwere cd's en ook deze staan altijd wel wat nummers die de moeite waard zijn.. maar vroeger was het kwa muziek kwalitatief beter.. kon ik een hele cd helemaal luisteren en verveelde het nooit... met die mooie klanken. nu hoort het soms wat rommelig..maar nogmaals.. er zijn ook mooie stukken te horen op deze cd.

Een heerlijk nieuw album van Enigma waar we (te) lang op hebben moeten wachten

Veel mensen omschrijven Enigma als commerciele muziek met gregoriaans gezang wat in het begin wel leuk was, maar nu niet meer interessant. Over smaak valt te twisten, want dat is een persoonlijk iets. Dus ik kan je alleen maar vertellen wat ik er persoonlijk van vind.

Ik vind de eerste albums van Enigma, met name MCMXC a.D en The Screen Behind The Mirror erg goed in elkaar zitten en goed geproduceerd. The Cross Of Changes en Le Roi Est Mort, Vive Le Roi vind ik iets minder, wat teveel new age en zoetsappigheid, echter ook deze bevatten wel goede interessante tracks. Vanaf Voyageur vond ik het achteruit gaan: te elektronisch, te afgezaagd en te kitsch. Sommige tracks zijn OK, maar ik vond Enigma niet interessant meer.

Na de eerste keer luisteren naar The Fall Of The Rebel Angel dacht ik dat Michael Cretu in dezelfde lijn had geproduceerd als de albums vanaf Voyageur. Maar na wat meer luisterbeurten begin ik dit album steeds interessanter te vinden. Cretu heeft jarenlang gewerkt aan dit project en dat er zoveel moeite in is gestoken, hoor je ook wel terug. Het is allereerst geweldig goed afgemixt en gemasterd. Wanneer je dit album met een goede koptelefoon beluistert, hoor je zoveel lagen geluid. Er zit meer diepgang in de muziek. De vocalisten zijn erg goed.

Michael Cretu is een andere weg ingeslagen in zijn producties. Hij doet het zonder Sandra die met haar sensuele hese stem zo kenmerkend was voor Enigma, maar er zijn andere interessante vocalisten voor teruggekomen.

Enigma heeft voor mij bewezen met dit album een goede artiest te zijn en veel meer te zijn dan commerciële wegdroommuziek. Ik raad je The Fall Of The Rebel Angel dus aan!

Heerlijke herkenbare sound. Ik hou ervan. Relax genieten.

Terug een super editie!

Enigma 2008 (Seven Lives Many Faces) vind ik ook super goed, deze is net als 2008, af en toe een melodietje die herkenbaar is van 2008. Na 2x luisteren is ie gewoon weg goed.

Voor mij waren de Enigma toppers 1990 de rest beetje kopie achtig, 2008 had dan heel zijn eigen stijl, net zoals 2016 nu is, waar het wel naar de 2008 stijl gaat maar wel met volledige eigen nieuwe liedjes.

Aanrader.

Zoals gewoonlijk een top cd van enigma