Uitverkoren

Tien jaar geleden hebben vijf tieners, Sloane, Matt, Esther, Ines en Albie een duister kwaad bestreden, nadat zij waren opgeroepen omdat één van hen de uitverkorene zou zijn die de wereld kon redden. De voorspelling werkte, zij versloegen De Duistere waardoor vrede en rust waren wedergekeerd. Jaren later is de wereld dat alweer bijna vergeten. Maar Sloane niet. Zij worstelt nog elke dag met mentale problemen en heeft het gevoel dat ze wordt achtervolgd door het verleden. Zo is daar de paparazzi die haar er elke dag herinnert, en de nachtmerries die haar ’s nachts achtervolgen. Als één van hun vijven overlijdt, slaat de duistere kracht van tien jaar geleden opnieuw toe tijdens de begrafenis. Zo doen zij een angstaanjagende ontdekking en slaat het noodlot opnieuw toe.

Het verhaal start verrassend genoeg ergens midden in het verhaal, tussen de strijd van tien jaar geleden en voor het overlijden van één van de vijf die de duistere kracht hadden verslagen. Sloane wordt nauwgezet uitgewerkt en beschreven en haar gedachten en beslissingen maken haar tot een heel eigen personage. De andere vier lijken op de hoogte te zijn van haar gebrekkige sociale vaardigheden en dit komt ook regelmatig terug in het verhaal. Op die manier wordt Sloane wel een levensecht personage en komt de vriendschap tussen hun vijven ook erg realistisch over. Langzaam aan leer je ook de anderen kennen en door korte herinneringen wordt steeds duidelijker wat er tien jaar geleden is gebeurd. Na tientallen bladzijden blijft het verhaal wat hangen in tragere gebeurtenissen en blijft het voor de lezer nog redelijk lang onduidelijk wie De Duistere nou precies was en hoe ze hem toen verslagen hebben.

Daar waar de schrijfstijl simpel en meegaand is, is het verhaal wat trager en filosofischer. Volledig vanuit Sloane’s perspectief geschreven worden de hoofdstukken af en toe afgewisseld met krantenartikelen, essays, geheime informatie uitwisselingen via de mail, geclassificeerde documenten tot zelfs gedichten. Op die manier verschaft de auteur de lezer met meer informatie over de gebeurtenis van tien jaar geleden. Gaande het verhaal wordt er toch wat meer plaats gemaakt voor de magie die erbij komt kijken. Alles zit een stuk ingewikkelder in elkaar dan hoe in het begin lijkt. Zo wordt er gesproken over ‘werkingen’, ‘hevels’ en ‘megahertz’ wat de onderliggende regels van magie en hoe de wereld in elkaar zit wat gecompliceerder maakt. Dit wekt hier en daar wat verwarring op, maar tegelijkertijd ook vernieuwde interesse.

Wanneer er magie wordt gebruikt en er actievolle momenten in het verhaal voorkomen, zijn deze niet altijd even gedetailleerd of goed uitgewerkt. Het is soms lastig om voor de geest te halen hoe een bepaalde magische handeling eruit ziet. Deze momenten staan ook niet centraal in het verhaal. Het gaat meer om personageontwikkelingen, goed en kwaad, onderliggende intentie en verlangens. Des te meer dit besproken wordt en aan bod komt, hoe intensiever het lezen wordt. Want geleidelijk aan komen er waarheden aan bod en worden er geheimen onthuld. Die laten misschien wat langer op zich wachten dan je zou verwachten, maar wanneer het dan zo ver is, is het boek niet meer weg te leggen.

Lezers die dit boek oppakken met de intentie om zich te gaan verliezen in een ander Young Adult Fantasy verhaal van de bekende Veronica Roth, zullen bedrogen uitkomen. De auteur slaat een heel andere, nieuwe weg in. Door haar heldere en begrijpelijk schrijfstijl zal dit een boek zijn dat door YA lezers even goed gelezen kan worden, maar voor volwassenen een stuk interessanter is door de mate van diepgang en de enigszins filosofische paden die bewandeld worden.

Eerlijkheid gebied mij te zeggen dat ik best wel hoge verwachtingen had van het nieuwe boek van Veronica Roth. Haar eerste Fantasy Roman voor volwassenen. Zij is uiteraard mega bekend geworden door haar Divergent-serie waarvan ook nog eens drie verfilmingen zijn gemaakt. Tja, dan kan je er niet echt omheen om verwachtingen te ontwikkelen ten opzichte van nieuw werk toch? Terwijl ik normaal juist helemaal zo open mogelijk en zonder vooroordelen een verhaal in wil gaan.
De cover van het boek was het eerste wat mij al opviel toen het boek online aangekondigd werd. Helemaal mijn smaak wat betreft de donkere, licht gestippelde achtergrond waardoor het lijkt alsof je het heelal in kijkt en de zilveren letters die eruit op poppen. Dan ook nog de blauw/groenige kleur die er doorheen springt and I’m hooked.
“Toen ze hem had verteld dat zij en haar broer naar personages waren genoemd uit de film Ferris Bueller’s Day Off had hij gelachen.”
Maar goed, zoals je wellicht uit mijn eerste alinea oppikt viel het inhoudelijke verhaal mij enigszins tegen helaas ondanks de leuke grapjes zo hier en daar. Het geheel komt moeizaam op gang en voelt langdradig. Ik kon er moeilijk mijn aandacht bij houden omdat het verhaal mij niet greep. Ook vond ik het te voorspelbaar en niet verrassend genoeg. Pas tijdens de laatste 70 pagina’s ongeveer werd het interessanter en kreeg het verhaal meer vaart.
De schrijfstijl leest wel gemakkelijk. Geen ellelange zinnen en vlot lopende bewoording. Daarbij wordt het vermogen tot verbeelden aangesproken door hoe omgevingen en mede personages omschreven worden door de ogen van de hoofdpersonages.
“Sommige dingen spleten je leven in tweeën.”
De karakters hebben zeker wel potentie en zijn intrigerend in wie zij vertolken in het verhaal. Waar zij voor staan, wat zij meegemaakt hebben en hoe zij verder ontwikkelen op persoonlijk vlak door omstandigheden. Voor mij zijn de personages het meest treffend in het boek. Wellicht heeft de schrijfster ook getracht dit het meest belangrijke onderdeel te laten zijn in het verhaal. Maar ook dan had er wat mij betreft nog meer verdieping ingeschreven kunnen worden waardoor ik meer met hen had kunnen meeleven en meer in het verhaal getrokken zou worden.
“Zware jaren” is een eufenisme voor “zo ontzettend high”… ‘Het gevolg daarvan is dat ik liever niet op jouw geheugen vertrouw.”
Het is over het algemeen wel een leuk, spannend en intrigerend verhaal maar voor mij gewoon niet een topper. Ik mis originaliteit en de verbinding wat de schrijver meestal automatisch creëert tussen lezer en het inhoudelijke verhaal.

10 jaar geleden versloegen 5 tieners, Sloane, Matt, Ines, Albie en Esther, het kwaad. Nu is iedereen deze tragedie bijna vergeten behalve Sloane. Elke dag wordt ze achtervolgd door haar verleden. Op het tienjarig jubileum van hun overwinning slaat het noodlot opnieuw toe, één van de vijf uitverkorene overlijdt. En als ze de naar de begrafenis gaan, op de plek waar alles 10 jaar geleden begon, doet de rest een ontdekking die alles verandert. 

“Hoe zijn we in godsnaam aan de naam ‘de Duistere’ gekomen? […] Persoonlijk zou ik voor iets zijn gegaan als ‘Voorbode van verdoemenis in de vorm van een man’ of ‘Doodenge verrekte moordmachine’ maar helaas heeft niemand mij naar mijn mening gevraagd.”

Uitverkoren is het eerste boek van Veronica Roth wat ze voor volwassene schreef en doet niet onder voor de eerdere boeken die ze schreef, het verhaal zit vol mystiek en fantasie waardoor je als lezer direct in het verhaal wordt getrokken en nieuwsgierig blijft naar ‘de Duistere’ en wie hij precies is. 

De schrijfstijl van Veronica is ontzettend meeslepend en elk detail wat in het boek beschreven staat is van belang, zelfs als het op het eerste gezicht misschien een wat onbelangrijk moment lijkt te zijn. Het verhaal wordt beschreven vanuit het standpunt van Sloane en wordt afgewisseld met krantenartikelen en geheime documenten van de overheid over de aanval van ‘de Duistere’ dit zorgt voor een compleet beeld en maakt beter duidelijk waarom Sloane nog zoveel moeite heeft met wat ze 10 jaar geleden heeft gedaan. 

Op sommige momente
n lijkt het verhaal wat traag en kun je als lezer geneigd zijn het boek weg te leggen maar deze stukken worden juist opgevolgd door gedeelten vol met spanning en verbazingwekkende momenten waardoor je direct weer in het verhaal wordt getrokken. Op sommige punten moet je dus even doorzetten maar dat is het zeker waard! 

Het boek bevat verschillende onverwachte plot twists en gaat dieper in op de emoties die de hoofdpersonen voelen dan bijvoorbeeld een young adult boek, hierdoor heeft het meer inhoud en blijft het verhaal je langer bij. 

Ik ben zelf ontzettend fan van de Divergent-serie en ook dit nieuwste boek van Veronica Roth heeft me opnieuw duidelijk gemaakt wat een geweldige schrijfster zij is. Ik ben erg benieuwd en nieuwsgierig wat voor boeken we nog meer van haar gaan lezen. 

Veronica Roth werd wereldwijd bekend door de immens populaire Divergent-serie waarvan meer dan 5 miljoen exemplaren werden verkocht en drie succesvolle verfilmingen van zijn gemaakt. Uitverkoren is Veronica’s eerste boek voor volwassenen.

Veronica Roth is vooral bekend van de populaire Divergent serie, een trilogie die ook verfilmd is. Ze debuteerde op tweeëntwintigjarige leeftijd en heeft creatief schrijven gestudeerd. Ze werd al snel razend populair in het Young Adult genre. En nu is er dan Uitverkoren, een fantasy voor volwassenen, waarin magie een rol speelt.

De cover op zich nodigt uit om het boek op te pakken en is een echte blikvanger door de zwarte kleur waarop Veronica Roth en Uitverkoren in zilverkleurige letters staan. De O’s zijn open, waarachter een blauwgroene achtergrond te zien is met sterren.
Uitverkoren is opgedeeld in drie delen, waarin in het eerste deel de viering van het decennium van het verslaan van de Duistere gevierd wordt. Sloane, Matt, Esther, Albie en Ines hebben deze tien jaar geleden verslagen en zijn beroemdheden. Er zijn terugblikken van Sloane naar haar gevecht met de Duistere.

De vrede en rust zijn weergekeerd, maar Sloane heeft aan deze tijd nog altijd nachtmerries en kan niet wennen aan het beroemd zijn en ontloopt het. Voor Sloane is het overleven, géén triomf.

Op de begrafenis van een van de Uitverkorenen gebeurt er iets noodlottigs, waardoor de overgebleven Uitverkorenen gedwongen worden keuzes te maken.

Dit wordt verder uitgewerkt in het tweede deel. De hoofdstukken worden langer en gedetailleerder. Vanaf dit tweede deel kreeg het verhaal mij te pakken en wilde ik doorlezen om erachter te komen wat er ging gebeuren. Er ontstaan actie en spanning, waarin magie een rol speelt.

In het derde deel volgt de ontknoping waarin Sloane eindelijk weet wat haar verlangens zijn en ze leugens ontmaskert.

“Magie is een spiegel. Die laat onszelf zien en dat kan ons weleens zwaar tegenvallen.”

De personages zijn realistisch en je voelt gewoon mee met Sloane en haar eigen strijd die ze voert om er achter te komen wie ze is. Maar bovenal, om trouw te blijven aan haar eigen gevoelens en zich niet te laten leven door anderen en op zichzelf te vertrouwen. Haar sociale vaardigheden worden continue bijgestuurd door haar vrienden.

Door een onverwachte plottwist blijft de spanning er in en heel lang weet je als lezer niet wie de Duistere is.

Sloane is de eigenlijke hoofdpersoon waarom alles draait en het is vanuit haar perspectief geschreven. De hoofdstukken worden af en toe afgewisseld met geheime documenten, korte gedichtjes en krantenartikelen.
Op deze manier komt de lezer erachter wat er zich heeft afgespeeld in het verleden van Sloane en hoe zij in aanraking is gekomen met de wereld van magie. Wel zorgt dit ervoor, dat de vaart uit het verhaal gehaald wordt.

Een belangrijke les in Uitverkoren

“Je kunt iemand niet dwingen om iets te willen. En weten wat je wil, niet alleen op een vage manier, maar juist heel specifiek, is een groot deel van magie.”

Als je een fantasy zoekt, waarin spanning, filosofische gedachten en liefde zit, dan is Uitverkoren een aanrader. Het is een fantasy, die vol verklaringen zit, van waarom iets gebeurd is. Dit maakt wel dat het aandachtig lezen vereist.