Van kwetsuur naar litteken hulpverlening aan kinderen met complex trauma

Allereerst, wat een feest van (h)Erkenning! Erkenning met een hoofdletter. Mijn leven lang was ik op zoek naar mijzelf; wie ben ik en waarom reageer ik zoals ik reageer? Maar ook moeilijke vragen zoals: wat heeft het mij gebracht te zijn waar ik nu ben (zowel de fysieke grond onder mijn voeten als mijn welbevinden)?

Als geadopteerde betekent het niet altíjd dat je verzandt in problematische toestanden, laat staan complex traumatische situaties. En laat dat voorop staan, want gelukkig gaat het ook heel goed met sommige pleeg- en/of geadopteerde kinderen. Echter, in mijn geval 'leek' het aanvankelijk mee te vallen totdat de bom ontplofte en ik veranderde in een tiraniserend en manipulerend klein wezentje dat mijn weg maar niet kon vinden in de wereld; een soort bodemloze put waar mijn ouders maar liefde in bleven stoppen; het was alleen nooit genoeg. Spelen deed ik niet als kind, ja barbiepoppen onthoofden en poppenkastjes inrichten om vervolgens geen aandacht meer te hebben voor het werkelijke spel, ook vond ik spelletjes als verstoppertje veel te lastig en eenzaam om te spelen, en gewone bordspelletjes - ik ben de winnaar van verliezen.. Nog steeds staan deze dingen me ontzettend tegen. Pas 3 jaar geleden is er een ommekeer gekomen dat ik mijn ouders als onvoorwaardelijk kan en vooral dúrf te zien. Maar de verpletterende en overspoelende indruk die mensen soms op me achterlaten, of wanneer ze me boos aankijken, kan ik niet verkroppen. Dan begraaf ik mezelf liever. Soms doe ik dat ook, onder een deken, een hele dikke deken.

De eerste stap was het lezen van diverse artikelen over complex trauma en het boek Traumasporen van Bessel van der Kolk. Dankzij hem heb ik een therapie gevonden die mij gaan behandelen. Maar om zelf - als kind, als volwassene maar ook als ouder - te begrijpen wat er in het hoofdje van zo'n klein babytje, zo'n klein peutertje en uiteindelijk kindje omgaat is zo aangrijpend verteld in dit boek. Gelukkig en dankbaar ben ik dat ik nu na ruim 32 jaar eindelijk een boek heb gevonden die mij in heel heldere (soms zelfs kinderlijke) taal uitlegt waarom en hoe ik mijn leven (en de complex getraumatiseerde lotgenootjes ook) heb geleefd.

Ik zit nu bijna 6 jaar onafgebroken thuis en mijn identiteit maakt mij theoretisch en realistisch gezien tot een volwassen jonge vrouw, maar er zit een kindje in mij die keer op keer vastloopt in de interacties binnen zowel zorgfiguren als de omgeving. Verdriet en verlating, verwaarlozing en mezelf loskoppelen van deze pijnlijke gebeurtenissen... Eigenlijk heb ik nu een soort medelijden gekregen met mijn kleine zwaar getraumatiseerde ik. En alleen al in dat kader...

Laat dit boek een zegen zijn voor zij (de dappere en supersterke ouders) die de zorg op zich hebben genomen voor deze ontredderde zieltjes die de liefde juist zo nodig hebben;
Laat dit boek een omarming zijn voor de zwaar getraumatiseerde kinderen op de wereld die dit wellicht pas lezen als ze volwassen zijn (maar ook dan kan het zaadje nog uitgroeien tot bloem!);
Laat dit boek een waardevolle en respecterende toevoeging zijn op iedereen die in zijn of haar netwerk (familie, vrienden, leraren, etc) deze gewonde kinderen en/of volwassenen kan leren begrijpen.. Opdat deze kinderen vanuit trauma sensitief kader extra veel liefde leren genereren door écht gezien te worden, door geduld te hebben met deze kwetsbare groep en een luisteren oor. Ook naar de liefdevolle ouders toe. Die soms met de haren in het hoofd zitten of hebben gezeten, zoekend en misschien zelfs verdwaald in de weg naar een samenhang binnen het gezin.

Mijn eerste stap is gezet. Babysteps. Zo noem ik ze. Het inzicht is er. Nu de toepassing nog. Maar nogmaals; in babysteps ;)

Verplichte lectuur voor pleegouders

Super interessant boek voor professionals en de hulpverlening. Je krijgt een goed inzicht in het hoe en waarom van trauma en hoe dit het functioneren van een kind en zijn gezin beïnvloed.

musthave voor elke hulpverlener.

Praktische handvaten + theoretisch goed onderbouwd. Er worden metaforen en fragmenten uit de praktijk gebruikt om theorie toe te lichten. Heel goed en vlot leesbaar boek!

Ikzelf heb dit boek gelezen omdat ik pleegouder ben en het soms wat moeilijkere gedrag van mijn pleegzoontje beter wilde begrijpen. En dat heeft dit boek zeker gedaan! Het is voor mij enorm verrijkend geweest