Vertel hun over veldslagen, koningen en olifanten

Michelangelo Buonarroti, een beroemde beeldhouwer uit Italië, werd in 1506 uitgenodigd door sultan Beyazid II in Constantinopel. Daar zal hij werken aan het ontwerp van een indrukwekkende brug over de Gouden Hoorn,die de twee delen van de stad met elkaar zal verbinden. De sultan had eerder Leonardo da Vinci uitgenodigd, maar zijn ontwerp viel niet bij hem in de smaak. Michelangelo is ontevreden over de slechte behandeling en betaling door Paus Julius II in Rome. Daardoor zal hij uit geldnood en wraak het aanbod van de sultan accepteren.

“In de eenzame ontreddering van iemand die op een bijeenkomst is waarvan de taal, de codes en de gebruiken hem volslagen vreemd zijn, voelt Michelangelo zich leeg, omringd door onbegrijpelijke attenties. “(p.45) Michelangelo voelt zich in het begin heel eenzaam in Constantinopel. Hij is de huidige taal niet machtig en kent daar niemand… Gelukkig is er de dichter Mesihi met wie hij een goede band zal hebben. Mesihi komt elke dag bij Michelangelo om gedichten te voorlezen. Elke avond maken ze een wandeling door de stad, zo verkent hij de stad 's nachts. Hij ontmoet met een mysterieuze danseres die later zijn minnares zal worden. Drie dagen aan één stuk tekent hij paarden, mannen en astragalen, tot de grootvizier hem eindelijk laat ontbieden.( p.22) ‘Wat hebt u de hele nacht bij kaarslicht gedaan? Aan de brug gewerkt?’ Michelangelo glimlacht om de naïeve nieuwsgierigheid van de vertaler. ‘ Nee nee, vriend, ik ben bang dat ik je moet teleurstellen. Ik heb me aan een veel lastiger klus gezet. Een echte uitdaging’….’Ik heb een olifant getekend,’ zegt hij nog. Manuel beseft dat hij niets wijzer wordt en loopt verbouwereerd de kamer uit naar de keukenvertrekken. (p.67 ) Michelangelo hield zich in het begin totaal niet bezig met het schetsen van bruggen, maar met schetsen van andere dingen. Het geduld van zijn opdrachtgever is niet eindeloos, de grootvizier Ali Pasja laat weten dat men wacht op de eerste ontwerpen van de brug. Na de zoveelste tekening, begint hij eindelijk aan het ontwerp van de brug. ‘U zult schoonheid aan de wereld toevoegen,’ zegt Mesihi. Niets is majestueuzer dan een brug. Geen enkel gedicht, geen enkel verhaal zal ooit die kracht hebben. Als de mensen over Constantinopel zullen spreken, zullen ze de Aya Sophia noemen, de moskee van Beyazid en uw bouwwerk, maestro. Niets anders.’( p. 83) Zo had zijn vertaler hem overtuigd. Michelangelo moest zich normaal gezien bezig houden met de graftombe van de paus. Hij kreeg uit Italië een brief van een onbekende persoon die hem verwittigt om terug te keren, anders zal de paus te weten komen dat hij Italië verlaten heeft.

Architectuur is de kunst van het evenwicht. Net zoals het lichaam door precieze wetmatigheden wordt beheerst – lengte van armen en benen, stand van de spieren -, precies zo is een bouwwerk onderworpen aan regels die de harmonie ervan bepalen. (p.54) Architectuur kon niet beter worden uitgelegd dan dit. Als architectuur en geschiedenis u interesseert, raad ik dit boek sterk aan. Michelangelo heeft echt een brug gebouwd in Istanbul ,het voormalige Constantinopel. Vele gebeurtenissen zijn waarschijnlijk echt gebeurd en dat maakt het boek juist aantrekkelijker.

Michelangelo Buonarroti, een beroemde beeldhouwer uit Italië, werd in 1506 uitgenodigd door sultan Beyazid II naar Constantinopel. Daar zal hij werken aan het ontwerp van een indrukwekkende brug over de Gouden Hoorn die de twee delen van de stad met elkaar zal verbinden. De sultan had eerder Leonardo da Vinci daarvoor uitgenodigd, maar zijn ontwerp viel niet bij hem in de smaak. Michelangelo is ontevreden over de slechte behandeling en betaling door Paus Julius II in Rome. Daardoor zal hij uit geldnood en wraak het aanbod van de sultan accepteren.

“In de eenzame ontreddering van iemand die op een bijeenkomst is waarvan de taal, de codes en de gebruiken hem volslagen vreemd zijn, voelt Michelangelo zich leeg, omringd door onbegrijpelijke attenties. “(p.45) Michelangelo voelt zich in het begin heel eenzaam in Constantinopel : hij is de huidige taal niet machtig , hij kent daar niemand… Gelukkig is er de dichter Mesihi met wie hij een goede band zal hebben. Mesihi komt elke dag bij Michelangelo om gedichten te voorlezen. Elke avond maken ze een wandeling in de stad, zo verkent hij de stad ook bij nacht. Ook ontmoet hij met een mysterieuze danseres die later zijn minnares zal worden. Drie dagen aan één stuk tekent hij paarden, mannen en astragalen, tot de grootvizier hem eindelijk laat ontbieden.( p.22) ‘Wat hebt u de hele nacht bij kaarslicht gedaan? Aan de brug gewerkt?’ Michelangelo glimlacht om de naïeve nieuwsgierigheid van de vertaler. ‘ Nee nee, vriend, ik ben bang dat ik je moet teleurstellen. Ik heb me aan een veel lastiger klus gezet. Een echte uitdaging’….’Ik heb een olifant getekend,’ zegt hij nog. Manuel beseft dat hij niets wijzer wordt en loopt verbouwereerd de kamer uit naar de keukenvertrekken. (p.67 ) Michelangelo hield zich in het begin totaal niet bezig met bruggen te schetsen, maar met andere dingen te tekenen. Het geduld van zijn opdrachtgevers is niet eindeloos, de grootvizier Ali Pasja laat weten dat men wacht op de eerste ontwerpen van de brug. Na de zoveelste tekeningen, begint hij eindelijk aan het ontwerp van de brug. ‘U zult schoonheid aan de wereld toevoegen,’ zegt Mesihi. Niets is majestueuzer dan een brug. Geen enkel gedicht, geen enkel verhaal zal ooit die kracht hebben. Als de mensen over Constantinopel zullen spreken, zullen ze de Aya Sophia noemen, de moskee van Beyazid en uw bouwwerk, maestro. Niets anders.’( p. 83) Zo had zijn vertaler hem overtuigd. Michelangelo kreeg van Italië een brief dat de paus op de hoogte zal zijn, als hij niet terugkeert ,dat hij in plaats van zich bezig te houden met de graftombe van de paus zich bezig houdt met een ontwerp in Constantinopel.

Architectuur is de kunst van het evenwicht. Net zoals het lichaam door precieze wetmatigheden wordt beheerst – lengte van armen en benen, stand van de spieren -, precies zo is een bouwwerk onderworpen aan regels die de harmonie ervan bepalen. (p.54) Architectuur kon niet beter worden uitgelegd dan dit. Als architectuur en geschiedenis u interesseert, raad ik dit boek sterk aan. Michelangelo heeft echt een brug gebouwd in Istanbul ,de voormalige Constantinopel. Dus vele gebeurtenissen zijn waarschijnlijk echt gebeurd en dat maakt het boek juist aantrekkelijker.