Vreugde na verdriet Luisterboek Tooltip Luisterboeken beluister je met de bol.com Kobo app.

Geschreven bij Vreugde na verdriet

Het kwam eigenlijk door een opmerking van een van zijn collega’s. Bij iemand van zijn afdeling was een baby’tje geboren en tijdens de pauza werd Leon geplaagd met zijn vrijgezellenstaat. Of het voor hem ook niet eens tijd werd om aan de vrouw te gaan en kinderen te krijgen. Hij reageerde een beetje laconiek maar op hetzelfde moment realiseert hij zich dat hij al een dochter heeft. Een dochter die nu zeven jaar oud is en die hij nog nooit heeft gezien. Jeanette, de moeder van het kind, vond het toen niet nodig hem op de hoogte te stellen maar de moeder van Jeanette had hem een briefkaart gestuurd en hem op de hoogte gesteld.

Leon besluit contact te gaan zoeken met Jeanette om te vragen of hij zijn dochter Leony mocht bezoeken. Het eerste bezoekje is wat onwennig maar al gauw lukt het Leon om in de vaderrol te stappen. Jeanette is er altijd bij, ze heeft er nog weinig vertrouwen in. Ze heeft het al zeven jaar alleen gedaan en is bang dat Leony gekwetst zal worden. Jeanette is een zelfstandige vrouw die zich al die jaren prima geredt heeft, maar is wel wat verbitterd geworden.

Verhalend vanuit een wisselend perspectief, in de derde persoon, worden de personages geintroduceerd. De vrijpartij van Leon en Jeanette was eenmalig en daarna hebben ze geen contact meer gehad. Dankzij de moeder van Jeanette is Leon wel op de hoogte dat hij een dochter heeft, maar heeft nooit contact gezocht. Het schuldgevoel dat plots komt opzetten zorgt ervoor dat hij toch die stap neemt. Tijdens de bezoekjes aan zijn dochter hangt er voortdurend een gespannen sfeer tussen Leon en Jeanette. Een sfeer die voelbaar wordt weergegeven door de auteur. De personages worden mooi uitgewerkt en maakt het mogelijk je in de personages te kunnen verplaatsen. Van beiden kanten snap je hun belemmeringen al schiet Jeanette soms een beetje erg door met haar gevoel.

Door haar fijne, soepele verteltrant slaagt de auteur er prima in de lezer gelijk het verhaal in te trekken. Het is een interessant thema en als lezer ben je nieuwsgierig hoe alles gaat verlopen. Al is er soms even het gevoel dat er getreuzeld wordt en kan het verhaal niet snel genoeg gaan. Maar dit wordt over het algemeen steeds opgevangen door een nieuwe ontwikkeling. Van Doorn laat de personages een natuurlijke en geloofwaardige groei doormaken en het is mooi om te zien hoe Leon zich ontpopt als een fantastische vader.

Het hoofdthema in dit boek, verlaat verdriet, wordt helder en herkenbaar neergezet door de auteur en tussendoor heeft ze nog andere thema’s in het verhaal verweven. Het thema eenzaamheid bijvoorbeeld, en dan specifiek eenzaamheid bij ouderen. Iets wat veel voorkomt maar niet altijd goed gezien wordt. Heel goed dat de auteur hier aandacht aan besteedt en ze zet hiermee de lezer aan tot bewustwording. Vreugde na verdriet is een familieroman waarin de personages worstelen met hun gevoelens, hun identiteit en onverwerkt verdriet. Maar ook een roman over liefde en tweede kansen. Een meeslepende liefdesroman waarin van Doorn juist thema’s die minder vaak besproken worden de aandacht geeft en de lezer bewust laat worden van verborgen leed bij de medemens.

Geschreven bij Vreugde na verdriet

Het verhaal pakt je meteen vast. De emoties, twijfels en vraagstukken van Leon geven een kijkje in de gedachtewereld van een man in tweestrijd. Mooi gedaan. Daar tegenover staat de strijd die Jeanette levert. Heel sterk neergezet. Gevoed door ervaringen uit het verleden is ze maar schoorvoetend bereid haar dochter te delen met Leon. De angst om gekwetst uit de strijd te komen is groot maar blijkt gerechtvaardigd. Al blijft ze behoorlijk in het wantrouwen hangen en is ze ontzettend kritisch ten aanzien van haar eigen kunnen. Iets dat niet altijd terecht is als je haar eenmaal leert kennen. Ze is veel sterker dan ze zich krediet geeft en dat leidt tot heftige emoties. Het geduld van Leon komt hier goed van pas al ben je als lezer soms geneigd Jeanette eens flink door elkaar te schudden.

Vreugde na verdriet lijkt in eerste instantie een roman zoals velen. De titel geeft in mijn optiek op voorhand al te veel weg en dat is jammer. Want eenmaal aan het lezen merk je dat dit verhaal meer is dan een liefdesverhaal zoals anderen. Er wordt niet voorbij gegaan aan cruciale dilemma’s die het leven zo complex kunnen maken, iets dat in de levens van de hoofdpersonages prominent aanwezig is. De dialogen zijn ongekunsteld en eenvoudig, ze weerspiegelen gesprekken van echte mensen. Ieder personage heeft zijn/haar motivatie en beweegredenen die in dienst staan van het verhaal. De vlotte schrijfstijl van Dani van Doorn is bijzonder prettig en zorgt dat je het boek zo uit hebt.

Van Doorn heeft indruk gemaakt met deze roman. Qua schrijfstijl, thema en verhaallijn. Een meer dan aangename kennismaking! Een meeslepende roman en daarom vier welverdiende sterren.

Mooi verhaal waar naast liefde en romantiek ook rouw en verwerking centraal staan. De hoofdpersonage moet, net wanneer ze zich openstelt voor de liefde, dealen met haar overleden vader. Dit is hartverscheurend, zeker omdat mijn vader mij ook op hele jonge leeftijd in de steek heeft gelaten dus voor mij was het confronterend. Toch is dit vooral een verhaal over liefde van de ouders, van een kind en van een gezin. Boeiende personages die samen hun weg vinden naar elkaar... Heel prettig "voorgelezen" door Lia Schipper.

Geschreven bij Vreugde na verdriet

Leon heeft zeven jaar lang niet omgekeken naar zijn dochtertje dat is voortgekomen uit een onenightstand. Hij zoekt contact met Jeanette, de moeder van zijn kind.
Het klikt goed tussen Leon en Leony, zijn dochter. Met moeder Jeanette klikt het wat minder, ze legt Leon strenge regels op. Toch kan ze uiteindelijk niet tegen hem op.
Als kind heeft Jeanette iets meegemaakt en ze wil voorkomen dat haar dochter hetzelfde overkomt.
Desondanks groeien Leon en Jeanette naar elkaar toe.

Een boeiend verhaal over verlaat verdriet en verzoening. De prettige schrijfstijl maakt dat het boek vlot wegleest. Ook ontbreken de humor en de romantiek niet,

Geschreven bij Vreugde na verdriet

Van Van Doorn heb ik een aantal boeken mogen lezen en zij geeft het genre Feelgoodromans een nieuwe andere impuls. Ze heeft een prettig leesbare schrijfstijl die moeilijke onderwerpen bespreekbaar maakt. Haar romans kunnen waargebeurd zijn en haar personages zijn mensen van vlees en bloed. Ze kiest niet voor gemakkelijke thema’s en in ‘Vreugde na verdriet’ vertelt ze over de gevolgen van een onenightstand, de geboorte van een kind en een alleenstaande ouder. In het verleden van de hoofdpersonen kwamen de verdrietige gebeurtenissen ook al voor.
In ‘Vreugde na verdriet’ zoekt Leon contact met zijn kind, al vindt moeder Jeanette dat minder fijn. Want waarom toont hij ineens nu wel interesse en is deze wel echt. Persoonlijk heeft zij minder goede ervaringen en dat doet zijn zaak geen goed. Je begrijpt heel goed waarom Jeannette aarzelt. Maar ook Leon wordt goed neergezet, en dochter Leony is spil tussen hun tweeën.

‘Vreugde na verdriet’ is een minder vrolijke roman dan haar eerdere boeken en eigenlijk miste ik dat wel, maar de onderwerpen in deze roman zijn zwaarder. Hoe een en ander zich ontwikkelt moet U zelf lezen.