Wapenzusjes Ebook Tooltip Ebooks kunnen worden gelezen op uw computer en op daarvoor geschikte e-readers.

Geschreven bij Wapenzusjes

Een roman dat zich afspeelt in de eerste wereldoorlog en wel aan het front in de vuurlinie. Echte oorlogsboeken zijn niet mijn genre, maar deze over de wapenzusjes leek me erg mooi en vooral omdat het op waarheid is gebaseerd. De cover vond ik in ieder geval al heel aantrekkelijk, twee zusters in oud gesteven schorten, ik hou er van.

In het vrij conservatieve gezin Chisholm komt op een dag dokter Monro langs. Het gezin is meteen onrustig, want waarom komt de dokter onaangekondigd het gezin een bezoekje brengen, zou er iets gebeurd zijn, heeft de jongste dochter Mairi iets uitgehaald? Dokter Monro komt vragen of Mairi wil dienen in de oorlog, in het vliegend ambulance korps. Mairi heeft van haar broer leren motorrijden en is daar heel goed in, dus zou ze super geschikt zijn om op haar motor (genaamd Douglas) mee te gaan.

Mairi, 18 jaar en dan al ver weg van huis, het geloof neemt een hele grote plaats in, in het leven van Mairi en van liefde weet ze eigenlijk zo goed als niets, want aanhankelijkheid is thuis niet echt aan de orde. Mairi besluit, ondanks de tegenwerking van moeder, maar met goedkeuring van vader, met dokter Monro mee te gaan.

In een hotel aan zee, voordat ze de grote oversteek gaan maken van Engeland naar Vlaanderen, ontmoet ze de andere leden van de brigade. Het echtpaar Arthur en Helen en Lady Dorothy. ‘Lady D, later op de avond arriveert de kamergenote van Mairi, Elsie knocker een stuk ouder dan Mairi en een grotere tegenpool kun je je niet voorstellen.

De oorlog is hard en eenzaam en de brigade helpt zoveel ze kunnen in Veurne, totdat Mairi en Elsie, dichter bij het vuur willen zitten om zo de mannen beter te kunnen helpen. Shock is de grootste reden dat mannen overlijden, hoe kunnen ze dit bestrijden. Samen leven ze de rest van de oorlog dicht bij de mannen en helpen zo ontelbare jongens op hun manier. Maar het leeftijdsverschil, het geloof en de liefde eisen tussen Mairi en Elsie hun tol.

Twee vrouwen alleen in een mannen wereld, maar wat deden ze goed werk. Het verhaal greep me enorm aan en wat heb ik toch een medelijden met die mannen, vaak jongens nog, die door hogerhand zo de dood in worden gestuurd. Ik voelde de angst en pijn van deze mannen en leefde mee met de twee vrouwen die hun leed zo veel mogelijk wilde verzachten. Mairi die van thuis niets geen complimentje of opsteker krijgt en Elsie die een zwaarder leven heeft gehad dan we kunnen voorstellen. Werkelijk een prachtig debuut van Lizzy Page.

Geschreven bij Wapenzusjes

Wapenzusjes is het eerste deel van trilogie van Lizzie Page. Het is een historische roman die gebaseerd is op Elsie Knocker en Mairi Chisholm. Deze twee vrouwen waren echte heldinnen in WOI. Ze zijn twee uitersten maar toch slagen ze erin om hun werk in de loopgraven te doen en tevens in de kelder van het huis. Zo is Mairi maar amper achttien jaar en komt uit de upper class terwijl Elsie twaalf jaar ouder is en al veel heeft meegemaakt. Toch hebben ze een innige band. De werken die ze doen zijn uitermate afschrikwekkend en in afschuwelijke omstandigheden. Ze blijven samen sterk en elke dag wordt hun uithoudingsvermogen op de proef gesteld. Taalbarrière, geloof en nog andere elementen in het boek zorgen voor strubbelingen en verontwaardiging.

De auteur heeft een zo goed mogelijk beeld geschetst wat er in die periode is gebeurd. Jongens, die nog geen achttien jaar oud waren, en die voor het eerst van huis weggingen om de oversteek te maken naar Vlaanderen om daar dapper te gaan strijden. Die hun leven waagden in de loopgraven en daarbuiten. De kou, honger, ongedierte zijn een van de dingen waar de soldaten mee te kampen hebben. Er spelen ook nog andere en belangrijke facetten mee in dit boek maar daar ga ik niets over vertellen omwille van het spoiler gevaar!

Elsie’s en Mairi’s vriendschap staat centraal in dit boek. Ik heb heel veel respect voor wat deze twee dames hebben gedaan onder de meest verschrikkelijke omstandigheden. Hun moed om de hele oorlog duizenden soldaten te verzorgen en meer is iets dat een diepe indruk heeft nagelaten bij mij. Ook komen de andere leden aan bod en hoe het met hen vergaat, deze personen hebben dan ook echt bestaan! Het is een verhaal dat je al van bij het begin in de ban houdt en je wilt weten hoe het uiteindelijk gaat eindigen. De auteur wisselt af tussen lange en korte hoofdstukken maar dat was voor mij totaal niet storend. Door haar boeiende manier van schrijven kun je het boek amper opzij leggen. Het is een boek dat je tot de laatste bladzijde in je greep houdt. Het is een heel emotioneel maar prachtig boek!

Na het lezen van dit boek ben ik op het internet naar zoveel mogelijk informatie gaan zoeken over deze twee heldinnen. Het loont meer dan de moeite waard om te doen. Voor mensen die geïnteresseerd zijn in WOI is dit een mustread. Als je al in de Westhoek bent geweest zult je veel plaatsen en dingen herkennen in het boek. En dan denk je aan de vele kerkhoven, foto’s en duizelingwekkende cijfers die je onder ogen bent gekomen en die je voor altijd zullen bijblijven. En dan lees je dit en dan heb je nog meer respect voor degenen die in ‘Flanders Field’ gestorven zijn.

Lizzie Page heeft het gepresteerd om tussen de dood, het geweld en verderf, een prachtig verhaal te schrijven waar vriendschap, moed, liefde en onbaatzuchtigheid centraal staan. Ik kan niet anders dan dit boek bekronen met 5 prachtige sterren!

Geschreven bij Wapenzusjes

Mairi Chisholm is achttien jaar, onschuldig en naïef, als ze wordt gevraagd om deel te nemen aan een vliegend ambulancekorps tijdens de oorlog in België. Ze is geen verpleegster, maar opgevallen door haar motorrijvaardigheid en moed. Ook een andere motorrijder maakt deel uit van het team, de dertigjarige Elsie Knocker. Tegen de achtergrond van de Eerste Wereldoorlog sluiten deze twee totaal verschillende vrouwen vriendschap. Ze voelen een band zoals alleen zussen die hebben. Het verhaal wordt verteld vanuit Mairi en leest bijna als een dagboek, zo eerlijk en introspectief. Door haar ogen beleven we haar eerste kennismaking met de oorlog. ‘Waarom heeft mijn vader me niet gewaarschuwd dat er zoiets bestaat als een gezicht zonder neus?’ Maar Mairi leert snel ‘vinden, verbinden, vervoeren en vergeten.’ In het begin verblijft het team in een militair hospitaal in Veurne. Ook de karakters van de andere teamleden worden goed neergezet met hun eigenaardigheden. Omdat de meeste soldaten sterven tijdens de rit van het slagveld naar het hospitaal, besluiten de twee vrouwen het hospitaal naar de soldaten te brengen. Samen zetten ze een veldhospitaal op, dichtbij het westelijk front. Een baken van licht en troost.
Elsie en Mairi hebben echt geleefd, dat maakt het verhaal nog buitengewoner. Het heeft me geraakt. De manier waarop Mairi naar de wereld om zich heen keek en daarover nadacht. Hoe ze aan haar geloof bleef vasthouden in een wereld waarin hoop ver weg was. De band tussen twee vrouwen die zo verschillend waren. Lizzie Page heeft met dit debuut een uitzonderlijk mooi verhaal geschreven over vriendschap, lijden en hoop.

Geschreven bij Wapenzusjes

Het boek heeft me aangegrepen, erg mooi!

Mijn schoonvader was een Franstalige Belg, dienstplichtig soldaat in de eerste wereldoorlog.
Op het einde van de oorlog vluchtte hij zoals miljoen belgen naar Nederland en woonde hij tot aan zijn
dood in Maastricht.

Geschreven bij Wapenzusjes

In augustus 1914 wordt de 18-jarige Mairi Chisholm benadert door dr. Munro met het verzoek om deel te nemen aan het "vliegend ambulancekorps" in België. Ze is een van de weinige vrouwen, die kan motorrijden in de jaren '20 van de vorige eeuw en heeft verschillende motorwedstrijden gewonnen waarbij haar rijvaardigheid en moed opvallend waren. Haar moeder wil niet meewerken aan haar vertrek naar het front maar Mairi heeft de volledige steun van haar vader, wanneer ze de beslissing neemt om naar het front in Vlaanderen te vertrekken. Mairi is heel beschermd opgevoed in een gelovig gezin. Ze is jong en naïef als ze vertrekt en heeft geen idee wat haar nog te wachten staat. Vlak voor het vertrek maakt ze kennis met de andere leden van het ambulancekorps, waaronder een jonge weduwe met de naam Elsie Knocker. Ze heeft een zoontje van 6 jaar en vertelt tegen iedereen dat haar man is gestorven, maar naar later zal blijken is dat een leugen. In werkelijkheid is Elsie een gescheiden vrouw, wat een grote schande was in die tijd. Al gauw blijkt dat zij ook een befaamd motorrijder is en de enige, die ooit Mairi heeft verslagen tijdens een wedstrijd onder de bijnaam Gypsy. De twee vrouwen zullen de komende jaren goede vriendinnen worden of zoals ze het zelf noemen: Wapenzusjes.
In België heeft het korps de beschikking over een omgebouwde auto voor het transport van de gewonden en daarnaast hebben Mairi en Elsie hun eigen motor meegenomen. Elsie is als verpleegkundige en vroedvrouw opgeleid, maar Mairi heeft geen enkele ervaring in het verplegen van zieken. Hun eerste kennismaking met de gruwelen van de oorlog vindt plaats in het noodhospitaal van Nazareth, waar ze volledig verminkte soldaten verplegen. De hele opleiding van Mairi bestaat uit het meelopen met enkele ervaren verpleegsters in het militaire hospitaal, waarna ze vertrekken naar Veurne.

"In Veurne werd ik vanaf het begin aangemoedigd om mee te lopen met de meer ervaren verpleegsters en mocht ik sommige patiënten zelf behandelen. Slechts een paar dagen later was mijn zelfvertrouwen al flink gestegen. "

Hier geven Elsie en Mairi blijk van hun moed, wanneer ze met gevaar voor eigen leven, gewonde soldaten weghalen van het slagveld met hun ambulance. Hun uithoudingsvermogen en rijvaardigheid wordt in die dagen tot het uiterste getest. Ze besluiten samen een eerste-hulppost op te zetten op korte afstand van de loopgraven, zodat ze de gewonde soldaten een betere kans op overleven kunnen bieden. Hierdoor zijn ze niet meer verbonden met het ambulancekorps en moeten de twee vrouwen zelf voorzien in de financiële middelen om hun post draaiende te houden. Onderdak vinden ze in een groot half ingestort huis met daaronder een flinke kelder. Het is de plaats waar ze gedurende de resterende tijd van de oorlog onvermoeibaar zullen werken, waardoor ze bekend komen te staan als de madonna's van Pervijze. Beide vrouwen krijgen te maken met bombardementen en aanvallen met gas maar gelukkig hebben ze Shot, hun trouwe hondje, die hen iedere keer op tijd kan waarschuwen. Beide vrouwen zijn tijdens de oorlog verliefd geworden, maar alleen Elsie heeft dat zien uitlopen op een huwelijk aangezien de vriend van Mairi, een Engelse piloot, is omgekomen tijdens de oorlog. Aan het einde van de Eerste Wereldoorlog hebben Elsie en Mairi verschillende onderscheidingen in ontvangst mogen nemen voor hun trouwe inzet en liefdevolle toewijding.

Lizzie Page heeft met Wapenzusjes een verhaal over twee moedige vrouwen geschreven, die in de afschuwelijke tijd van de loopgravenoorlog zich volledig hebben toegewijd aan het verplegen van gewonde soldaten, van wie sommige nog slechts jongens waren van 16 jaar oud. Het verhaal van beide verpleegkundigen is indrukwekkend wanneer je bedenkt dat ze hun werk moesten doen met minimale middelen en onder grote zelfopoffering. Wapenzusjes is een goed geschreven en invoelende roman over het leven van twee verpleegsters tijdens de Eerste Wereldoorlog.

Geschreven bij Wapenzusjes

Dit is een erg heftig boek vind ik persoonlijk. Elsie en Mairi hebben echt geleefd, hebben dit echt meegemaakt en dat maakt het eens zo speciaal dit boek te lezen.

Lizzie Page beschrijft de dames en alle andere personages heel erg gedetailleerd zodat je je een goed beeld krijgt van al deze mensen. Een vleugje humor hier en daar maar ook erg intense gesprekken, gevoelens en gedachten zorgen ervoor dat je door dit boek opgeslorpt wordt en het leest als een trein.

De auteur zorgt er ook voor dat je weet hoe Elsie en Mairi in het leven stonden, hoe ze naar het leven keken tijdens hun tijd in de oorlog als verpleegster. Hoe moeilijk ze het krijgen met hun gevoelens, normen en waarden, hun vriendschap die onder druk komt te staan. Laten we ook niet vergeten hoe deze dames dit allemaal deden in volle oorlog op 100 meter van de Duitse linie.

Elsie en Mairi verleenden er eerste hulp, die nu ‘gouden uur’ behandeling genoemd wordt, aan soldaten vooraleer hen door te sturen naar militaire hospitalen verder achter de linies. Ze raakten al snel bekend als ‘De Engelen van Pervijze’.

Dit is een boek over twee uitzonderlijk moedige dames die hartsvriendinnen worden vanaf hun eerste ontmoeting. Over twee vrouwen die door oorlog, dood, liefde en een andere kijk op het leven toch onbaatzuchtig samenwerken. Die elkaar aantrekken, afstoten en zelfs ongelooflijke dieptepunten kennen.

Lezen doe je vanuit Mairi haar soms naïeve standpunt, zeker in het begin van het boek, om haar vervolgens belangeloos te zien groeien in haar rol van verpleegster en in de schaduw van Elsie.

Na het lezen van dit boek dat absoluut een 4 sterren waard is wou ik toch wat meer weten over deze vrouwen en hun leven na de oorlog.

Er is online nog meer info te vinden over deze dames en hun werk maar dankzij Lizzie Page haar boek heb je toch wel een vrij goed en gedetailleerd beeld.
Een ongelooflijk mooi heftig boek dat iedereen zou moeten lezen!!