Wat de zee vertelt Luisterboek Tooltip Luisterboeken beluister je met de bol.com Kobo app.

Geschreven bij Wat de zee vertelt

Wat de zee vertelt is een bijzonder verhaal met zowel verdrietige als prachtige momenten! Er worden belangrijke thema’s besproken, zonder dat er (v)oordelen worden getrokken. Helaas was Wat de zee vertelt soms ook ietwat langdradig, waardoor het tempo uit het verhaal werd gehaald. Desondanks is Wat de zee vertelt een prachtig verhaal waar je echt je tijd voor moet hebben om hem te lezen! --> Vanaf 9 januari is de hele recensie te lezen op mijn blog: https://www.elinebooks.com/

Geschreven bij Wat de zee vertelt

Wie ben je achter de façade?

Violet wil verdwijnen en geen ruimte meer innemen, maar voor iemand die normaal gesproken de ruimte vult, valt dat niet echt mee.

Na de zelfmoordpoging van haar broertje Sam, stond ze alleen een beetje te flirten. Oké misschien was ze ook een beetje stoned en zat ze in haar ‘wilde jaar’. Maar daarom hoefde haar ouders haar toch niet weg te sturen naar oom Toby in het plaatsje Lyric. Het plaatsje waar haar voorouders vandaan komen.

En nu wil Violet dus liever niet opvallen, en verandert ze een hoop aan haar uiterlijk. In Lyric komt ze er achter dat haar uiterlijk waarschijnlijk niet het probleem was. Ze zal hele andere dingen onder ogen moeten zien.

“Maar ik wilde zelf ook graag bij ze zijn en meegenieten van de intimiteit die ik in iets kleins als het wegslaan van een mug had gezien. Hun vriendschap was zo diep dat die bodemloos leek, en ik leek in die eindeloze diepte tussen hen in te zweven, gewichtloos en geborgen.” Julia Drake

Violet maakt vrienden in Lyric en langzaamaan leert ze zichzelf beter kennen. Ze leert meer over haar familie, en over haar band met haar broer Sam. Wat zal Violet allemaal ontdekken? Zullen zij en haar familie nader tot elkaar kunnen komen?

Wat de zee vertelt van Julia Drake is grappig en tegelijkertijd ook pijnlijk.

De manier waarop Julia Drake haar verhaal vertelt, is zeker niet doorsnee te noemen. Violet verbergt zich achter een wat donkere humor, en ze laat mensen niet graag achter dit masker kijken. Toch laat Julia Drake je, met haar woorden, de pijn achter die humor voelen.

De complexe familie situatie, en de bijzondere band van Violet met haar broer, worden door het verhaal heen steeds duidelijker. Hierdoor worden ook de ware gevoelens van Violet langzaamaan ontrafelt. De bijzondere vriendschappen die in Lyric worden opgebouwd dragen daar zeker aan bij. Het boek heeft nog veel meer in zich, dan ik in eerste instantie al had gehoopt.

Julia Drake stelt, met haar verhaal, een aantal belangrijke mentale en lichamelijke thema’s, zoals bijvoorbeeld depressiviteit en anorexia, aan de orde. Thema’s die helaas nog veelvuldig in de taboesfeer verblijven. Thema’s waar men zich vaak voor schaamt, juist door die taboesfeer. Wie weet komen ze daar, onder andere door dit soort boeken, eindelijk uit, worden ze bespreekbaar en verdwijnt de, onnodige, schaamte.

Wat de zee vertelt van Julia Drake lijkt een verhaal over een zoektocht naar een scheepswrak en een familiegeschiedenis. En dan blijkt uiteindelijk een zoektocht naar jezelf te zijn. Waarschijnlijk niet het meest gangbare verhaal, maar wel de moeite waard en erg mooi. Dit boek krijgt, onder andere door de belangrijke thema’s die het aansnijdt, 4.5 sterren van mij.

Deze recensie schreef ik voor, en is terug te vinden op, de blog In de Boekenkast: https://indeboekenkast.com

Geschreven bij Wat de zee vertelt

Ik zou dit boek aanraden aan fans van John Green en Jandy Nelson.

Deze YA-roman viel me meteen vanaf het begin positief op omdat hij een heel unieke toon had. De hoofdpersoon is quirky zoals ook veel van de hoofdpersonen van John Green dat zijn, maar waar John Green's boeken voor mij persoonlijk totaal niet werken, vond ik deze hoofdpersoon juist enorm geslaagd. Vooral omdat steeds heel duidelijk was wat er onder haar gedrag schuilging.

De hoofdpersoon logeert een tijdje bij haar oom in het kleine stadje aan zee dat is gesticht door een van haar voorouders, die als enige een scheepsramp overleefde. Haar familie is erg bekend in het stadje vanwege deze geschiedenis, en samen met haar nieuwe vrienden wil ze onderzoek doen naar die familiegeschiedenis en misschien zelfs het scheepswrak vinden dat al die jaren onvindbaar is geweest. Ook doet ze vrijwilligerswerk in het plaatselijke zeeaquarium. Ik vond deze setting erg boeiend, al was ik graag nog meer over de familiegeschiedenis te weten gekomen. Dit onderdeel van het verhaal had wat mij betreft uitgebreider mogen zijn.

Wat me vooral aantrok in dit verhaal, is dat het heel beeldend beschreven is. Het is heel gemakkelijk om je zelfs de kleinste details voor te stellen, omdat alles zo precies en met gevoel voor sfeer is beschreven. Hierdoor werd ik helemaal in het verhaal gezogen.

Dit boek is met name ook een aanrader voor iedereen die op zoek is naar meer f/f-relaties in YA. Ik vond de romantische relatie tussen deze twee meisjes een van de sterkste aspecten van dit boek, en ik shipte dit stel zo erg!

Tot slot, en dat is ook de reden waarom ik het boek vergelijk met de boeken van Jandy Nelson, staat de broer-zusrelatie sterk centraal in dit boek. Het gaat om een behoorlijk complexe relatie - Violet's broer doet een zelfmoordpoging en ze weet daarna niet meer zo goed hoe ze met hem om moet gaan. Ik vond deze relatie erg mooi beschreven, omdat ondanks de moeilijkheden heel duidelijk was dat broer en zus heel veel van elkaar hielden en alles voor elkaar over hadden.

Geschreven bij Wat de zee vertelt

Mooie beschrijvingen van de omgeving maken dat je er naar toe wilt gaan, goede beschrijvingen van de personages geven je het gevoel dat je onderdeel bent van de vriendengroep. Iedere personage heeft een duidelijke eigen plek in het verhaal.
Julia Drake maakt gebruik van mooie zinnen en tegenstellingen. Ook de gesprekken tussen de personages krijgen veel ruimte. Violet krijgt in het begin totaal geen contact met haar familie. Er is slecht bereik in Lyric, ze durft ook niet te schrijven naar haar broer. Naarmate het verhaal verder gaat krijgt ze steeds meer contact met haar oude wereld, en dan lukt het schrijven ook weer. Een briefwisseling volgt. Ze wil ook 2 vrienden helpen om verliefd op elkaar te worden maar of dat goed gaat?
Wat de zee vertelt is een cadeautje, een verhaal dat zo mooi en op een bijzondere manier verteld wordt dat je blijft lezen. De snelheid van het verhaal had soms iets sneller gemogen en iets meer in het hier en nu maar al met al heb ik genoten van dit verhaal, een mooie young adult in een sprookjesachtige cadeauverpakking. Rest mij nog om de cover van het boek extra aandacht te geven. Ik kreeg het boek van de uitgeverij met een flessenpost flesje en een lintje en dat maakte het boek samen met de mooi versierde cover een echt presentje.

Geschreven bij Wat de zee vertelt

Wat de zee vertelt ziet er allereerst heel erg mooi uit! Ik kreeg dit boek als flessenpost. Er werd ook een flesje met glitters en een briefje bij gegeven. De cover is hetzelfde gebleven als de Engelse en dat vind ik altijd wel een pré.

Het verhaal is een heel typisch YA-verhaal. Puber heeft problemen, loopt hiervoor weg en probeert afleiding te vinden. Violet loopt weg van haar problemen in New York en de problemen met haar broertje Sam. Langzaamaan leer je Sam steeds beter kennen door herinneringen van Violet. Het was heel fijn dat dat langzaam werd opgebouwd en dat je niet meteen allerlei herinneringen naar je hoofd geslingerd kreeg.

In Lyric heeft Violet een baantje in het aquarium, terwijl ze geen verstand heeft van vissen. Dit leidt soms tot hilarische situaties. Hier leert ze Orion kennen en ze sluiten vriendschap. Door Orion krijgt Violet nog meer vrienden. Ze heeft nooit echt vrienden gehad en ze is er heel blij mee. Ook leert ze Liv Stone kennen, zij weet alles over de geschiedenis van Lyric en dus hopelijk ook over de familie van Violet.

Door heel het boek zijn Violet en Liv op onderzoek naar het vermiste scheepswrak. Ze zoeken naar aanwijzingen, maar ook naar antwoorden op vragen die opkomen wanneer ze foto’s hebben gevonden. Want die Fidelia, die deed een beetje geheimzinnig over haar afkomst. Kunnen Violet en Liv vinden waar ze naar zoeken?

Het boek had een hele goede opbouw, maar helaas vond ik het einde niet passen. Het was totaal anders dan ik had verwacht en dat vond ik jammer. Ik verwachtte heel veel en kreeg heel weinig, zo’n gevoel. Het is heel lastig uit te leggen zonder spoilers te geven, maar als je het verhaal hebt gelezen, weet je misschien wat ik bedoel.

Het verhaal werd goed opgebouwd, je leerde de personages langzaamaan kennen. Het leukste personage vond ik de oom van Violet, Toby. Hij kwam heel erg over als een gezellige man. Er zat veel romantiek in dit boek, wat ik goed vind passen bij een young adult. Er zit ook wat meer diepgang in dit verhaal dan in de meeste young adults. Al met al vond ik het een mooi verhaal en kreeg het 4 sterren van mij. Ik kreeg dit boek als recensie-exemplaar van Moon Uitgevers.

Geschreven bij Wat de zee vertelt

'Wat de zee vertelt' is een YA-verhaal dat geschikt is voor alle leeftijden. Ik heb er intens van genoten en vond het erg jammer toen het uit was. Al was het een afgerond einde; Violet is zo’n leuk personage dat ik wilde weten hoe het met haar als volwassene verder ging.

Violet is een 16-jarige tiener die na een wild jaar en een zelfmoordpoging van haar broer weggestuurd wordt naar haar oom in een klein, idyllisch kustplaatsje in Maine.

Ze leert er al gauw vier andere tieners kennen. Liv, een van de meiden, heeft een passie voor de geschiedenis van Violets voorouders, de stichters van het plaatsje Lyric. Samen met Liv, probeert Violet te achterhalen wat er precies gebeurd is.

De schrijfstijl is niet alleen pakkend en vlot, maar bovendien origineel en met momenten beeldend en lyrisch. We lezen uit de ik-vorm van Violet, met hier en daar hoofdstukken die afwijken: een brief, een stuk in de derde persoon, een telefoongesprek… Bijzonder leuk gebracht!

Er zit veel humor in het verhaal, met andere woorden: Violet is een grappig meisje. Ze is ook intelligent en creatief. Je leeft intens met haar mee. Alle personages zijn voldoende en mooi uitgewerkt zodat je met ieder van hen een band voelt tijdens het lezen.

Het verhaal is spannend, niet in de traditionele zin, maar in de mate dat je popelt om te lezen hoe het verder verloopt met Violet. In haar moeizame relatie met haar ouders en broer, haar amoureuze verwikkelingen en haar zoektocht naar het verleden van haar familie. Het verhaal bevat dan ook veel thema’s: liefde, vriendschap, familie, zelfmoord, drugs, seksualiteit, geaardheid, rouwen, depressie, angsten…

Een verhaal met veel warmte en diepgang, met ontroerende en grappige momenten, prachtig en scherp. Een verhaal over doorzetten en opnieuw beginnen.

Vijf op vijf sterren, dik verdiend.

Geschreven bij Wat de zee vertelt

Een mooi anders boek vond ik dit verhaal. Over zoeken naar je identiteit als opgroeiende tiener - ook wanneer grondvesten in het gezin gaan daveren. Over aantrekking. Over taboes en broeder/zusterliefde. Over een beetje magie in het leven zien. Over durven en vertrouwen .. uiteindelijk dan toch.. Mooi! Anders! Een aanrader voor tieners.

Geschreven bij Wat de zee vertelt

Je leest het verhaal vanuit het perspectief van de zestienjarige Violet. Ondanks dat ze in New York een feestbeest was komt ze zodra ze bij haar oom Toby in Lyric is veel rustiger over. Je leest gedurende het verhaal wat ze denkt en voelt en daardoor kun je je goed in haar inleven en begrijp je ook wel waarom ze sommige dingen op een bepaalde manier doet. De flashbacks naar haar jeugd en tijd in New York geven wel veel inzichten en daardoor krijgt haar personage veel meer diepgang. Je snapt een beetje hoe het gezin in elkaar zit en hoe haar band is met haar jongere broertje Sam. Het liefst zou ze in Lyric helemaal verdwijnen, alleen loopt alles toch net even anders dan ze dacht.
•
De schrijfstijl van Julia Drake vond ik echt fantastisch. Ze schrijft heel beeldend en door haar beschrijvingen zie je alles heel levendig voor je. Ook haar zinnen zijn prachtig geformuleerd en ze lazen ontzettend soepel en prettig weg. Het verhaal is daarnaast ondanks de zelfmoordpoging van Sam erg vlot en vooral ook luchtig. Je verwacht best wel een pittig emotioneel verhaal, maar eigenlijk valt dat heel erg mee. Meteen vanaf de proloog zit je in het verhaal en je wilt gewoon weten hoe het allemaal af gaat lopen voor Violet. Toch hielden de lange hoofdstukken mij soms tegen om het boek weer op te pakken, maar dan eenmaal toch weer begonnen vloog je door de pagina’s heen. “Wat de zee vertelt” was absoluut een fijne leeservaring ondanks dat er een aantal dingetjes naar mijn idee wat te snel gingen en niet goed genoeg uitgewerkt waren.
•
Alles rondom de scheepsramp vond ik erg interessant om te lezen, er had zeker veel meer daarover in het boek gemogen. Ook de zoektocht naar het wrak was wat mij betreft wel iets wat te magertjes. De boodschap van het verhaal is wel absoluut meer dan prachtig en ik ga zelf ook zeker meer kiezelstenen verzamelen vanaf nu. Als je wilt weten wat ik daarmee bedoel? Dan zul je “wat de zee vertelt” van Julia Drake toch echt zelf moeten gaan lezen. Het is absoluut een verhaal dat je zal gaan raken.

Geschreven bij Wat de zee vertelt

Violet is een complex meisje, ze is lang, grappig en muzikaal. Maar zo nu en dan vliegt ze een beetje uit de bocht. Haar ouders maken zich ongerust en geven haar vooral veel aandacht. Daar is ze niet altijd even blij mee.
Haar broertje Sam is bijzonder gevoelig en een lief broertje. Wanneer hij een zelfmoordpoging doet, sturen hun ouders Violet naar Lyric; een dorpje dat is gesticht door de voorouders van Violet. Ze hopen dat ze hier tot bezinning zal komen.
In Lyric is ze op een veilige afstand van de goedbedoelde blikken van haar ouders en besluit om op zoek te gaan naar hun familiegeschiedenis.
Ondertussen is ze ook op zoek naar zichzelf, maar daar is ze zich niet van bewust.

“Mijn dromerige, onbereikbare leidinggevende vond me een domme trut. En dat vond ik zelf ook. Ik miste Sam en mijn ouders. Dus nee, ik had echt geen zin om te puzzelen, ik had behoefte aan tequila met zout en citroen en een warm lichaam naast me. Ik wilde mezelf vergeten, op de manier waarop ik dat normaal gesproken deed – maar helaas werd er nu iets anders van me verwacht.”

In de loop van het verhaal zie je Violet echt groeien. Ze ontwikkelt zich tot een jonge vrouw die weet wat ze wil en weet dat ze zich niet hoeft te schamen. Het is alsof ze haar hoofd boven het water uit wil laten steken en niet meer bang is om anders te zijn dan alle anderen.

De brieven van Violet aan Sam en andersom zijn mooi om te lezen. De lezer kan op deze manier hun beider groei van dichtbij meemaken.

Het ergens bij willen horen is een belangrijk thema in dit boek.

“Eén puzzelstukje heeft vier verschillende kanten waarmee je het met andere kunt verbinden, niet twee. Als je het als metafoor beschouwt betekent het vier manieren om een klik met anderen te hebben. Zelfs als je een hoekstukje bent, wat statistisch erg zeldzaam is – in de metaforische puzzel ben je dan een verrekte mafkees – pas je nog altijd op minstens twee plekken in het geheel.”

De auteur heeft een prettige schrijfstijl. Humor is zeker aanwezig, maar het gaat vooral om de zoektocht van Violet, een zoektocht waarvan ze in eerste instantie niet wist dat ze daar mee bezig was en die ook pijn doet.
‘Wat de zee vertelt’ is een heerlijke Young Adult die ook thema’s zoals seksualiteit niet schuwt.

Ik heb ‘Wat de zee vertelt’ graag gelezen.