We hebben alles bij ons roman

De roman heeft filmische kwaliteiten, je ziet het voor je. Het gehannes van vader en zoon met het busje waarmee ze naar Portugal rijden. Goed getroffen: De dubbele blik van de zoon. Dan weer kil, dan weer liefdevol en nostalgisch naar zijn jeugd. Jaloezie en ergernis geven lucht aan het verhaal. Tegelijkertijd voel je zijn wanhopige behoefte om de vader te begrijpen. Dat maakt de reis tot een boeiende zoektocht, met een fraai open einde!

Victor, een man van net dertig, woont samen met Marjolijn, maar beseft de laatste tijd dat het frisse van hun relatie van drie jaar wat sleets begint te raken. Ze lijkt zelf ook te beseffen dat het verval is ingetreden.

'Af en toe hoop ik dat ze een ander heeft. Dat zou alles veel makkelijker maken.'

Dwanggedachten beheersen Victor. Hij probeert ze te negeren, maar blijft zoeken naar tekens die hem vertellen wat de dag voor hem in petto zal hebben. Wat is de betekenis van een dode duif voor de deur, een barst in de badkamerspiegel, kentekenplaten waarvan hij de cijfers door een rekensom uiteindelijk op honderd moet zien te krijgen, het schatten van het aantal tegeltjes - kijk eens naar de cover - op de wand van toiletten? In alles zoekt hij een betekenis. Een onzeker man, die veel bevestiging zoekt en grip probeert te krijgen op zijn leven.

Buiten zijn onvrede over de relatie met zijn vriendin, heeft Victor het ook moeilijk in de relatie tot zijn vader. Zijn ouders zijn gescheiden toen hij tien jaar was en hij heeft nooit begrepen wat daar de reden van is geweest. Leo, zijn vader, heeft het na een aantal wekelijkse papadagen laten afweten en het contact werd nagenoeg verbroken. Regelmatig heeft Victor geprobeerd om Leo op te zoeken of tegen te komen, maar het regelmatige verhuizen van Leo maken hem uiteindelijk niet traceerbaar. Hij ontbeert de leuke vader die er voor de scheiding voor hem was.

Onlangs zijn ze elkaar echter onverwacht tegengekomen en Leo vertelt hem dat hij op het punt staat om naar Portugal te verhuizen. Wanneer Victor hem helpt met het opruimen van zijn spullen, komen er niet alleen allerlei herinneringen naar boven, maar ook vragen waar hij het antwoord niet op weet. Hij zal zijn vader naar Portugal rijden en hoopt hiermee hun band weer wat te verstevigen en antwoorden te krijgen op zijn brandende, onbeantwoorde vragen.

Voor Victor heeft de reis echter ook een ander doel. Hij heeft afgesproken met Valerie, zijn jeugdvriendin die nooit uit zijn gedachten is geweest en zijn verlangen weer heeft aangewakkerd bij een toevallige ontmoeting. Door het ontbinden van het huwelijk van zijn ouders is ook de vriendschap tussen hen en de ouders van Valerie verwaterd.

De reis is mentaal gezien zwaarder voor Victor dan hij had verwacht. Leo neemt in alles het voortouw en zijn zoon kan niet anders dan hem volgen. Met name het flamboyante gedrag van zijn vader tegenover het vrouwelijk schoon, stoort hem meer dan eens - vrouwen waren altijd al belangrijk voor hem en uiteindelijk de reden waarom hij zijn zoon niet meer ophaalde. Zijn vader en zoon vreemden van elkaar geworden?

Dit alles lijdt tot schurende situaties en een innerlijke strijd. In hoeverre verschilt Victor van zijn vader? Waarom mist hij belangstellende vragen? Hebben ze wel écht alles bij zich?
Het resultaat is een filmische roadtrip, waarin de auteur laat zien dat een scheiding nooit alleen gevolgen heeft voor de echtelieden, maar zeker ook voor naasten. Zelfs wanneer ze allang volwassen zijn, de vragen blijven.
Het fijnbesnaarde verhaal heeft de nodige geestige noten en de vileine humor maakt alles wat lichtvoetiger.

Het lijden van de ik-figuur is heel voelbaar. Van Meijgaard heeft me hiermee weten te raken. Zijn proza is licht, helder en bondig, maar daarentegen absoluut niet verstoken van details. Een herkenbaar en levendig geschreven verhaal, dat me bij de laatste bladzijde niet meteen losliet vanwege het open einde waarop het nog heerlijk een poosje kauwen is.
Heel erg mooi!

Dit is een boek waarbij je na een paar uur ontdekt dat je nogsteeds zit te lezen. Geestig en ontroerend. Met weinig pretentie weet de auteur zeer beeldend een complexe situatie te schetsen.

‘soepele schrijfstijl, leest als een trein’
‘een tragikomische roman, een intens beschreven odyssee’
‘prettige stijl, zakelijk, soms ook mooi poëtisch’

Soepele schrijfstijl met gedetailleerde beschrijvingen van en commentaren op personages en omgeving. Vader en zoon “road movie” die laat zien hoe eien scheiding het leven van een 10-jarige beschadigd heeft. En dat er altijd vragen onbeantwoord blijven.