Weg zonder genade

Een intrigerende cover met de omtrek van een vrouwenhoofd waarin de trappen naar kerkdeuren te zien zijn. Mooi gedaan. De blauwe vogels en de naam en titel van het boek vallen op door de kleuren die gebruikt zijn. Mooi en subtiel. Bovenaan staat: ‘Een meesterlijke verhalenverteller.’ Harlan Coben Dit schept toch wel enige verwachting. It’s a cold and is a broken halleluja. Wat een boek. Dat moest ik eerst even kwijt. Het boek begint gelijk goed met de ontvoering van een jonge vrouw, hierdoor word je getriggerd om verder te lezen. De opbouw van het verhaal is heel erg goed, je leest stukken uit naam van de dader, maar ook hele stukken uit naam van de politie en van Elizabeth. Hierdoor onderga je het verhaal vanuit meerdere perspectieven waardoor het verhaal meer diepgang krijgt. Ondanks dat je ook vanuit de dader meeleeft, blijft het tot vlak voor het einde verrassend wie het nu uiteindelijk is. De verdenkingen worden heel goed verlegd tussen verschillende personen. Ze kunnen het allemaal gedaan hebben. Door de sterke opening verwacht je een spannend verhaal en die verwachting komt ook zeker uit. Vanaf het begin voel je de spanning in het boek, maar ook de spanningen die onder de hoofdpersonen spelen. De spanningen die zich opbouwen tussen Elizabeth en Adrian, maar ook tussen Elizabeth en haar werkpartner Beckett. Het hart wil wat het hart wil. Hele toepasselijke quote voor het verhaal, dit geldt eigenlijk voor alle hoofdrolspelers. In het geval van Elizabeth houdt dit in dat ze opkomt voor de ‘verdoemde’ zoals de buitenwereld ze ziet, gebroken en niet meer te repareren ‘gevallen’. Bewonderenswaardig dat zij zich hier vol overgave voor inzet en niet luistert naar de mening van anderen maar alleen haar hart volgt. Dit komt voort uit haar eigen jeugd, waarin zij zelf ‘gebroken’ is. Het verleden is verleden tijd, en nu is nu. De hoofdpersonen worden zeer geloofwaardig neergezet. Je leeft mee met de gevoelens van haat, verdriet en ongeloof van Elizabeth, maar ook haar doorzettingsvermogen en de kracht om door te gaan zijn alom vertegenwoordig. Ook de worsteling die Adrian met zichzelf heeft, over zijn tijd in de gevangenis en de vreselijkheden die hem daar zijn aangedaan. Medelijden, dat voelde ik voor hem. ‘Waarom heb je dat mooie kind mijn naam gegeven?’ ‘Omdat sommige dingen nooit vergeten mogen worden.' Hart heeft een erg aangename schijfstijl. Hij weet de juiste woorden te vinden om hiermee een spannend, maar toch eigenlijk ook erg droevig verhaal neer te zetten. Geen ingewikkelde zinnen of moeilijke woorden wat het lezen belemmert, heerlijk leesbaar. Spannend tot het einde, hij weet je te boeien met zijn verhaal zodat je alleen door wil lezen. Weg zonder genade mag zich met recht een Sterrenthriller noemen. Mooie, goed uitgewerkte personages en een spanningsopbouw die je richting het einde op het puntje van je stoel doet belanden. Spanning: 4 Plot: 4,5 Leesplezier: 4,5 Schrijfstijl: 4 Originaliteit: 4,5 Psychologie: 4,5 Hiermee behaalt Een weg zonder genade van John Hart een zeer mooie score van  4,5 sprankelende sterren.

Dit is een boek voor mensen die van spanning houden én van psychologische ontwikkelingen.
De hoofdpersoon is een agente in Amerika die zelf al het een en ander heeft meegemaakt. Omdat ik het zelf niet leuk vind om vooraf veel van een boek te weten, zal ik de beschrijving vaag houden...
In het verhaal komt ze in verschillende situaties terecht, zowel zakelijk als privé, die haar raken. Je denkt met haar mee en beleeft haar twijfels over hoe ze handelen moet. Het zijn zaken over leven en dood, met soms verrassende ontwikkelingen. Door de manier van schrijven krijg je ook inzicht in de andere belangrijke personen in het boek, waardoor je snel 'in het verhaal' zit.
Het enige nadeel is dat het boek zo lekker wegleest en zo spannend is, dat je stteds 'nog even een klein stukje' verder wilt lezen...
Aanrader, dus...!

Er is een aantal dingen waar je mij mee uit mn slaap mag houden en 1 van die dingen is zeker een goede thriller, dat mag dan zowel een boek, serie als film zijn.
Zo'n verhaal waar je helemaal ingezogen wordt en waarin de schrijver de personages zo goed neerzet dat je elke emotie met ze meevoelt.
Helaas is dit voor mij maar deels gelukt met John Harts 'Weg zonder genade' en moet ik bekennen dat ik ruimschoots aan mijn nachtrust toegekomen ben tijdens het lezen van dit boek.
Lang heb ik erover nagedacht waardoor dat komt en ben ik tot de conclusie gekomen dat dit vooral te maken heeft met de hoeveelheid bekende thrillerpersonages die Hart op het toneel laat verschijnen.
Laat ik beginnen bij het hoofdpersonage; een vrouwelijke rechercheur die te persoonlijk betrokken is bij haar werk en hierdoor in de problemen komt. Natuurlijk is ze ook erg beschadigt door seksueel misbruik in haar verleden en is haar vader dominee en erg dominant.
Een ander personage uit het boek is een mannelijke rechercheur die al dan niet terecht de straf uitzit op de moord van zijn vrouw.
De gevangenis waar hij verblijft wordt gedomineerd door een psychopatische gevangenisdirecteur die niet vies is van lijfstraffen.
De slachtofferrollen zijn weggelegd voor een jongen die samenleeft met zijn aan alcohol verslaafde vader (hij is gaan drinken nadat zijn vrouw overleed), een tienermeisje dat opgesloten zit in een vieze kelder en daar misbruikt wordt en een stuk of wat vrouwen die vermoord worden en door de dader ritueel tentoongesteld worden in een oude verlaten kerk.
Wanneer je niet veel thrillers gelezen of gezien hebt zal je art wellicht sneller gaan kloppen bij bovenstaande personages en ook wanneer je net als ik wel in het genre thuis bent kan het water je in de mond lopen.
Bij mij ook, alleen zie ik dit boek als een snack en dat kan gewoon heel lekker zijn zo af en toe.
Maar eigenlijk hoop ik altijd op dat culinair hoogstaand menu wat mij van de ene verbazing in de andere doet schieten en wat alle smaken bevat.
Niet alleen de lekkere vette smaak van een bekende snack..
Desalnietemin zit het verhaal goed in elkaar en wil ik met mijn 3 sterren zeggen 'Gewoon goed'.

Het is een spannend boek, in het begin wordt het verhaal goed opgebouwd. Eerst wordt er vanuit verschillende personen een verhaal vertelt en net als het spannend wordt is het hoofdstuk uit. Dus dan moet je weer een tijdje wachten totdat je weet hoe het verder gaat met die persoon/ situatie. In het begin begrijp je het gedrag van Elizabeth (hoofdpersoon uit het boek en dochter van een dominee) niet echt. Maar geloof mij verder in het boek wordt echt duidelijk waarom ze in het begin van het boek zo handelt en acteert. Dat had ik eerlijk gezegd niet verwacht. Dus een verrassende wending. Het einde van het verhaal is wel erg spectaculair en kan zo verfilmd worden, ik zie de scenes zo in mijn hoofd vormen. Echt geweldig, maar of dit realistisch is?? Maar al met al een superboek echt een aanrader, personages en karakters goed omschreven. Wat in het begin soms vreemd of saai lijkt, wordt later allemaal duidelijk en zeker het wachten waard. Ik ga zeker meer boeken van deze schrijver lezen.

Na een jarenlange gevangenisstraf komt oud-rechercheur Adrian Well vrij. Adrian heeft altijd ontkent dat hij Julia Strange vermoord heeft, toch is hij veroordeeld, vanwege bewijs dat tegen hem gevonden is. Na zijn vrijlating worden er opnieuw vermoorde vrouwen teruggevonden op het altaar in een oud, inmiddels verlaten kerkgebouw, op dezelfde locatie waar Julia Strange destijds is gevonden. Adrian is direct weer hoofdverdachte in de zaak en wordt achtervolgt door de politie.

Elizabeth Black en Adrian Well waren collega’s voordat Adrian werd opgepakt. Toen hij werd veroordeeld voor de moord op Julia Strange is Elizabeth altijd in zijn onschuld blijven geloven. Ook bij de vondst van de nieuw vermoorde vrouwen blijft Elizabeth in hem geloven, maar is dit terecht? Is Adrian echt onschuldig, of laat ze zich te veel leiden door haar gevoel?

Ook rechercheur Elizabeth Black zit in de problemen, want er loopt een onderzoek naar haar functioneren vanwege het niet naleven van de procedures van de politie. Tegen de regels in, is Elizabeth alleen op een melding afgegaan. Het betrof een melding over geluiden in een kelder. In de kelder trof Elizabeth de ontvoerde Channing aan, het meisje was vastgebonden en verkracht. Uiteindelijk verlaten beide vrouwen het pand en zijn de ontvoerders gedood. Elizabeth wordt verdacht van buitensporig politiegeweld en er wordt een onderzoek gestart, wat grote gevolgen kan hebben voor haar carrière en zelfs kan resulteren in een gevangenisstraf.

Weg zonder genade is een bloedstollende thriller waarin de spanning hoog oploopt. De verschillende verhaallijnen waarbij Elizabeth Black de verbindende factor is, zitten goed in elkaar en komen uiteindelijk bijeen in een spannend plot. Elizabeth is een interessant personage dat zich ontwikkeld gedurende het boek. Doet Elizabeth er wijs aan om Adrian nog steeds te vertrouwen of maakt ze hiermee een hele grote fout. Ook de andere personages hebben allemaal een eigen, duister of geheim verhaal dat hun handelen verklaard, dit geeft diepte aan het boek.

Het boek is vloeiend geschreven, waardoor het boek ook lekker vlot wegleest. Tijdens het lezen zit je continu vol vragen die soms laat in het boek pas opgelost worden, zodat je door blijft lezen. Er is een klopjacht gaande naar Elizabeth en Adrian, maar wie zitten er nu precies allemaal achter hen aan? Wie heeft Julia Strange en de andere vrouwen vermoord? Wat is er in de gevangenis precies gebeurt met Adrian? En wat is er in de kelder gebeurt waar Elizabeth Channing heeft bevrijdt?

Het boek begint al met een beklemmende proloog en laat je dan niet meer los. Spanning en twijfel zijn belangrijke factoren in dit boek. Weg zonder genade zit boordevol spannende gebeurtenissen, waardoor de spanning continu voelbaar is. Daarnaast wordt je als lezer aan het twijfelen gebracht over je verdenkingen, waardoor je als lezer door wilt blijven lezen om erachter te komen wie de daders zijn. John Hart heeft met Weg zonder genade een geweldige thriller geschreven!

Super goed boek! Dankzij de verschillende verhaallijnen in dit boek blijft het spannend en een puzzel tot het einde. Op driekwart dacht ik die is de moordenaar om even later zelf toch te denken nee die of toch die. Daardoor is het ook wel een uitdagend boek om te lezen, je moet je hoofd erbij houden en is daardoor wel echt een boek voor een echte lezer. Dikke aanrader! Ik vond het jammer dat het uit was had graag nog even verder gelezen.

Na de spannende proloog, waarin een onbekend persoon een vrouw ophaalt en opsluit, laat John Hart ons kennis maken met de hoofdpersonen. Hij zet ze allemaal realistisch neer, en al snel leef je mee met het turbulente leven van Liz, Adrian en Channing.
Bijzondere personen, allen met een verleden, maar met een enorm doorzettingsvermogen. Dat moet ook wel, want niemand is veilig.

Elisabeth (Liz) Black is rechercheur. Maar als ze bij de bevrijding van de ontvoerde de 18 jarige Channing twee ontvoerders doodschiet wordt ze geschorst en wil de staatspolitie haar vervolgen.
Ondertussen komt Adrian Wall (ex agent) vrij na 13 jaar gevangenis. Hij wordt opgewacht door Gideon Strange, 14 jaar en met maar een doel voor ogen.
En dat is pas het begin.

Het verhaal pakt je vanaf het begin en sleurt je mee in de wereld van corruptie, moord, geweld, hebzucht en leugens. Vriendschap en familie blijken belangrijker dan ooit, maar wie is te vertrouwen? En denk je net te weten hoe het zit, dan wordt dat vervolgens weer onderuit gehaald. Lijkt een situatie onder controle, dan staan net de verkeerde mensen om de hoek. Tot de laatste bladzijde is het adembenemend spannend.

Dit is mijn eerste kennismaking met John Hart en wist ook niet wat ik moest verwachten maar ik moet zeggen het was zeer aangenaam. John Hart schrijft zeer aangenaam en boeiend ondanks dat we heel Clichee beginnen namelijk Adrian Wall een politieagent die 13 jaar in de gevangenis zit word vrijgelaten wegens goed gedrag. Menig boek tvserie of film is hierover geschreven politieman zit onschuldig vast maar niets in dit boek is Clichee en John Hart slaat een hele andere weg in met Elizabeth(Liz) ook politieagent . Liz gelooft heilig in de onschuld van Adrian maar Liz adoreerd ook Adrian. Door die adoratie vinden collega's dat ze niet scherp naar de zaak kan kijken en ook doordat zij 2 Drugsdealers heeft neergeschoten word Liz op nonactief gezet. Er gebeuren een hoop dingen het leest zeer aangenaam zo aangenaam zelfs dat het verhaal als een film in mijn hoofd heeft afgespeeld waardoor ik het als Genadeloos goed heb ervaren.

verhaal is goed maar een beetje langdradig dit verhaal kon ook verteld worden in 100 bladzijden minder
maar toch geen slecht boek om te lezen

Iedereen doet wel eens wat in zijn leven, wat als een molensteen om je nek hangt.
Je bedoeld het goed (of niet) en het komt als een boomerang later weer terug.
In dit verhaal krijg je te maken met meerdere personen wiens zwaard van Damocles eindelijk naar beneden komt en een keihard oordeel velt.
Fouten uit het verleden worden verrekend en dit alles in een vlotte schrijfstijl die lekker wegleest.
Het eerste hoofdstuk zet te toon voor meer en eenmaal halverwege is wegleggen geen optie meer.
Aanrader!