Wegversperring

Toen ik de kans kreeg om dit boek te lezen, was ik best wel enthousiast. De korte inhoud deed me immers denken aan Stephen King, een auteur die ik vroeger vaak verslond. Ik was dan ook zeer benieuwd of Terrence, in dat genre, misschien een Stephen King van de lage landen kon zijn … .

Het boek begon veelbelovend in mijn ogen al struikelde ik hier en daar reeds over rare zinnen. Als auteur weet je natuurlijk wie wie is, maar je kan bvb een persoon nog niet met naam en toenaam benoemen als je de personages nog aan elkaar moet voorstellen. Het perspectief is dan ook iets waar ik regelmatig mee worstel, helaas.

Wat ik dan wel weer goed vind aan dit boek is de spanning, zeer onderhuids. Je weet immers niet goed wat er aan de hand is en wie er te vertrouwen is. Gooi dat in een mix met een nogal traumatische jeugd van het hoofdpersonage en je hebt een echt Stephen King-achtig plot. Knap idee!

Jammer genoeg moet ik zeggen dat de uitvoering, zeker naar het einde toe, niet echt goed is. Ik kan niets verklappen, maar er zitten gaten in. Sommige relaties zijn niet echt duidelijk en alhoewel een draadje van het plot uitgewerkt werd, zijn er draadjes die totaal niet worden afgewerkt. Teleurgesteld en met vragen blijf ik achter na het dichtklappen van het boek.

Terrence is dus niet de Stephen King van de lage landen voor mij, maar hij zou het wel kunnen worden/zijn. Het verhaal heeft immers potentieel. Hier en daar wat sleutelen en misschien een beter uitgewerkt einde of een epiloog er bij en ik ben fan!

MENING 

Wat een fantastisch boek was dit weer. Een echte pagetuner. Ik ben helemaal weg van de verhalen van deze schrijver. Terrence zit ook echt in de top 10 van mijn favoriete schrijvers. Ook nu weer heeft hij een geweldig verhaal neergezet, één met een geweldige twist en plot. De schrijver heeft een fijne en duidelijke schrijfstijl, waardoor het boek fijn weg leest en erg moeilijk weg te leggen is. Het verhaal zelf heeft een mooie opbouw en houdt de mysterie en spanning van begin tot het einde van het boek goed vast. De hoofdkarakters groeien mooi en krachtig mee met het verhaal. Je leest over een aardige man die op vakantie is met zijn gezin en ontpopt tot een echte leider. Ook de mede karakters ontpoppen zich mooi wat goed bij het verhaal past.

Het boek zelf is niet heel erg dik, het bevat een hoeveelheid van 196 bladzijden, maar het is door echt voldoende voor het verhaal. De prijs van het boek lijkt aan de hoge kant, maar is door het verhaal echt de moeite waard. Ook heeft het boek een cover die perfect bij het verhaal past en zeker aantrekkelijk is om op te pakken in de winkel.

Ik raad niet alleen dit boek, maar ook alle andere boeken geschreven door schrijver, aan aan iedere thriller lezer.

Ik kijk erg uit naar het volgende boek van deze heerlijke schrijver.

STERREN

Ik geef dit geweldige boek 4.5 sterren.

BOOKLOVERSAPHIRA

Nadat ik het laatste boek van Terrence Lauerhohn had gelezen en daar nogal van geschrokken was, raadde zijn uitgever me Wegversperring aan, ook Terrence dacht dat dit boek mij meer kon bekoren.

De heftige scènes in Nirwana hadden me slapeloze nachten bezorgt. Het verhaal was zeer goed, maar ik vond het vooral erg heftig omdat er jonge kinderen in voorkwamen.

Tijdens een meet en Greet in Goes, had ik een ontmoeting met Terrence en de uitgevers Inanna Van Den Berg en Peter-Leonard Van Den Berg en nadat we hadden gespard over het boek, werd het verhaal voor mij wat duidelijker en begreep ik de insteek van Terrence voor het gebruik van de jonge kinderen. De uitgevers gaven mij Wegversperring mee om te zien of mij dat verhaal meer kon bekoren.

Ik had Wegversperring al even liggen en kon hem nu eindelijk oppakken.

De cover, een lange weg met auto’s en weerlichten in de lucht, verder geeft het niets prijs over de inhoud van het verhaal. Mooie cover door zijn eenvoud, de rode titel maakt het af.

Ik kon me goed inleven in herhaal, zeker door de locatie. 4 jaar gelden reed ik ook door de woestijn van Amerika, de lange wegen, de warmte overdag en de kou ’s-nachts, en het tumble-weed dat over de weg rolde. Het zakje ‘pot’ ontbrak en ook de muziek die uit de radio schalde was anders ten tijde van Terrence zijn reis door de woestijn.

Het Nederlandse echtpaar met hun dochtertje, die midden in de woestijn in een file stranden was erg goed gevonden. Het zouden ook Amerikanen kunnen zijn, maar nu was het echt een Nederlands verhaal in een Amerikaans jasje of andersom?

Ik had al meteen ook mijn voorkeuren voor de andere mensen in de file, de vieze Jake en de nette heer Floyd. Soms vond ik Richard de Nederlander wel wat dom, ik had hem slimmer gedacht qua inschatting in zijn medegestrande automobilisten.

Het stranden in een bloedhete woestijn, waarbij de temperaturen ’s-nachts ver onder nul kunnen komen, met een paar flesjes water en wat proviand daar moet je toch niet aan denken. De mannen die eigenlijk wel raar doen tijdens hun privé uitstapjes. Wie kun je eigenlijk nog vertrouwen, maar ja, als er niet zoveel mensen over zijn, moet je elkaar wel vertrouwen toch…..

‘Ben jij ook zo bang van hem?’ vroeg hij in het Nederlands, zonder zijn hoofd te verdraaien.

‘Ik ben bang om hoe hij zo verbitterd is geworden,’antwoordde Paula toonloos, in hun eigen taal.

‘Het smeult, Richard. Jij en ik weten allebei waartoe dat kan…’

De vreemde verschijningen laten je huiveren, laten je afvragen wat er nog over is aan het einde van de weg?

Een verhaal met een plot wat mij geen bevredigend antwoord gaf. Ik blijf met vragen zitten, maar ja, dat hoort vind ik wel bij Terrence.

Ik heb dit boek met plezier gelezen ook al blijft SF niet mijn genre. Het verhaal is goed opgebouwd met mooie plotwendingen erin.

De hoofdpersoon in Wegversperring is Richard, een Nederlander. Samen met zijn vrouw Paula en dochter Shirley van negen is hij op vakantie in Noord-Amerika. Vanaf de allereerste bladzijde is de spanning voelbaar. Ook tussen de dochter en haar vader.
Ze komen midden in de woestijn in een file terecht en de reden daarvoor is niet duidelijk. Het wordt nog mysterieuzer wanneer de autoradio uitvalt. Na een ontploffing in de verte doen de accu's van de auto's in de file het ook niet meer. Er is geen tegemoetkomend verkeer. Waarom niet?

De auteur beschrijft een sfeer van opgesloten zitten in een open ruimte. Heel knap gedaan.
Omdat het water dat ze bij zich hebben niet voor een langere tijd toereikend is en men ook niet weet wanneer en óf er hulp op zal komen dagen besluiten Richard en een paar anderen het er op te wagen en te voet de beschaving op te zoeken.

Het verhaal wordt verteld vanuit Richards gezichtspunt en via hem leren we de anderen wat beter kennen. Maar het onderlinge wantrouwen groeit alleen maar meer; wie is wel en wie is niet te vertrouwen?
In deze situatie waarin ze van elkaar afhankelijk zijn is de groeiende spanning goed voelbaar voor de lezer. De verschillende karakters zijn noodgedwongen bij elkaar en zijn van elkaar afhankelijk om zichzelf en elkaar te beschermen tegen kwade invloeden van buitenaf. En tegen elkaar?
Ze verwachten duidelijkheid maar krijgen wat anders voor hun kiezen.
Bovendien speelt het verleden van Richard op en de woede en haat die met dit trauma gepaard gaan maken het er niet gemakkelijker op. Een gevecht dat hij aan moet gaan met zichzelf.

De spanningsboog is door het hele verhaal aanwezig, licht gespannen maar overduidelijk!
Een verrassende draai in het plot en het einde is zeker verrassend!
Dit is een heerlijke Sci-Fi thriller die je gelezen moet hebben.

In deze SF-thriller strandt Richard met zijn dochter en vrouw in een file in de woestijn vlakbij Clarksonville. Na een tijd van wachten gaat hij met een groep rare vogels op weg naar de bewoonde wereld. Onderweg worden ze belaagt door vreemde verschijnselen en loopt de spanning binnen de groep op. Zullen ze ooit nog mensen tegenkomen....

Het verhaal leest als een roadmovie. Het verhaal komt langzaam op gang, maar wint vaart aan het eind en eindigt in een niet geheel bevredigende climax. Dit komt niet door de prachtige beschrijvingen van de vreemde fenomenen die ze onderweg tegenkomen, maar door de manier hoe de personen worden neergezet. Het lukt Terrence niet om de personen meer karakter te geven.
Hierdoor komen de onderhuidse spanningen onderling niet goed tot zijn recht en komen cruciale handelingen uit de lucht vallen.
En dit is jammer. Met een subtielere beschrijvingen van de personen, niet vanuit 1 gezichtspunt, zouden ze beter tot leven gekomen zijn en had het bevreemdende gevoel versterkt wat zeker in dit boek te vinden is.

Met al is dit zeker een goede poging geworden om een spannende SF-thriller te schrijven en zeker het lezen waard voor mensen die houden van een mix van SF, roadmovie en thriller. .

Titel: Wegversperring
Auteur: Terrence Lauerhohn
Uitgeverij AquaZZ
200 pagina's

Richard had zijn vakantie samen met zijn vrouw Paula en haar dochtertje Shirley goed voorbereid. Ze zouden een heerlijke tocht gaan maken richting het fort in Clarksonville in de hoop dat de band tussen hem en Shirley zou verbeteren.

Maar plotsklaps staat alles stil. File? In een woestijn? Iets dat zelden voorkomt. De lucht wordt door bliksemschichten verlicht en dan een ontploffing. Gifgroene wolken drijven over en alles valt uit. Auto’s die niet meer starten, radio’s die stil vallen. Iedereen staart verbaasd in de verte. Wat is daar gebeurd en hoe komen ze nu verder?

Richard gaat op onderzoek uit en komt zo mensen tegen waarmee hij probeert een oplossing te vinden om zo snel mogelijk weg te komen uit deze benarde situatie. Met een grote brok argwaan sluit hij zich aan bij de ogenschijnlijk gevaarlijke Jake en de nogal mysterieuze Floyd.
Het verleden van Richard gaat aan zijn geweten knagen, het wordt een worsteling enerzijds om zijn gezin voldoende te beschermen tegen het onheil dat zich steeds meer manifesteert in de verte, blikseminslagen nemen steeds grotere vormen aan en naderen de plek waar ze zich bevinden, anderzijds het vertrouwen tussen Jake, Floyd en hemzelf waarbij zijn haat en woede uit het verleden geen goede raadgevers zijn.
Maar hoe anders dan deze wapens in te zetten om hem en zijn gezin helpen te overleven? En durft hij ze op het juiste moment en op een goede manier te gebruiken?

Het verhaal begint meteen met het mysterieuze fenomeen dat ervoor zorgt dat alles stil staat. Vol focus op de omgeving wat er allemaal gebeurt, word je meegezogen in het verhaal. Tegelijkertijd merk je aan Richard dat er onderhuids veel opgekropte woede heerst. En dit is op een bijzondere manier ingeweven in het verhaal tussen de drie mannen.

De fantasie die door het verhaal gebruikt wordt is dan wel wat ver gezocht, maar op een zo lugubere wijze omschreven dat een suspension of disbelief er voor zorgt dat je er helemaal in mee gaat.
En dan eenmaal bij het laatste gedeelte van het boek, vlieg je als een speer langs alles en iedereen en word je telkens op een dwaalspoor gezet om tenslotte bij een onverwacht plot uit te komen.
Terrence, je had me gevangen 200 bladzijden lang met lugubere, achterdochtige en ijzingwekkende confrontaties. Een science fiction zoals hij hoort te zijn en ik hoop dat er snel een nieuwe op de plank tevoorschijn komt!

Plot 4,5
Schrijfstijl 4
Originaliteit 4
Psychologie 5
Leesplezier 5
Spanning 5+

Wegversperring krijgt van mij 5 sterren

Daniëlle

Richard gaat met zijn gezin naar Amerika op vakantie. Er iets aan de hand in de lucht. Flitsen die heel onwerkelijk overkomen teisteren de lucht.. Al snel komen ze erachter dat er iets niet pluis is. Dan komen ze in de file terecht vlakbij Grey Boulder. Als de bliksem erger wordt, besluiten ze naar de dichtstbijzijnde stad te lopen. Onderweg komen ze erachter dat er angstaanjagende dingen zich verschuilen in de woestijn. Kunnen ze daar wel voor schuilen? Richard wil zijn vrouw en dochter Shirley beschermen met zijn leven. Richard krijgt te maken met gevoelens en hij probeertuit te vinden welke er nu goed zijn. Jake, die met hun meereist lijkt op een kwelgeest uit zijn verleden. Kan hij hem vertrouwen? En Floyd dan? Een man die geheimzinnig is en niet veel over zichzelf loslaat… Wie is er nog te vertrouwen. Hij voelt zich ook verantwoordelijk voor de veiligheid van een jonge moeder met haar zoontje Peter(tje). Dit is het hele genootschap, samen zoeken ze een veilig onderkomen. Het is echt een spannend verhaal, na het lezen moest ik even bijkomen!

Richard zijn karakter is echt goed op papier gezet. Je voelt zijn twijfels. In zijn situatie zouden wij ons ook allerlei dingen afvragen. Hij kan het verleden niet loslaten, maar moet nu toch echt focussen op het heden. Want hoe komen ze weg uit deze vreemde wereld, vol gevaren? Is er nog wel een bewoonde wereld over? Of zijn ze helemaal alleen ? Het verhaal zie je door Richard zijn ogen.

Dit is een echte science fiction thriller. Ik kon het boek absoluut niet meer wegleggen en moest weten hoe het afliep. Het is echt een goed verhaal, een van de beste thrillers die ik mocht lezen van de afgelopen tijd. En het science fiction aspect maakt het gewoon ronduit uniek! Er zijn niet veel boeken die in de buurt komen.
Toen ik begon met lezen moest ik aan Jericho denken een tv-serie die ook op een soortgelijke manier begint. Een snelweg, een explosie en de wereld die daarna op zijn kop staat.
Op een moment vond ik het zelfs Twilight-zone-achtig worden. Creepy, dus eigenlijk ook wel mijn geliefde horror zat er toch ook in! Zeer originele samenstelling van genres. En Grey Boulder (en Boulder) deed mij een beetje denken aan een verhaal van Stephen King : The Stand. Dat vind ik een van King’s mooiste boeken en ik ben blij dat Wegversperring mij dit gevoel ook gaf. Het woestijn-gevoel. Je voelt de hitte en het zand bijna. Beeldend geschreven dus!
Vlot geschreven en spannend sinds de eerste bladzijde.
De titel is perfect en de cover past er ook goed bij.
Het plot kwam voor mij ook als een verrassing! Dit zag ik echt niet aankomen.
Van mij krijgt het boek echt 5*****.
Om bij weg te dromen (misschien gaat het een nachtmerrie worden, dat zou zomaar kunnen).

Gelezen door Jeanine Feunekes - met dank aan Terrence Lauerhohn en Ambilicious vooruit mogen lezen.

Het verhaal doet me denken aan de schrijfstijl van Stephen King. Een onbekende, misschien wel bovennatuurlijke gebeurtenis. Het landschap, dat op onnatuurlijk aan doet na inslagen. Het mysterieuze, de onderlinge spanning in de groep, de soms bloederige scènes. Het deed me qua sfeer denken aan de film The Mist, gebaseerd op een boek van Stephen King. Alhoewel die film zich afspeelt in een winkel, waar mensen opgesloten zitten in een winkel vanwege onnatuurlijke gebeurtenissen en dit verhaal zich op de open highway afspeelt, is de claustrofobische spanning net zo goed aanwezig, omdat het voor deze groep mensen gevaarlijk is de highway te verlaten.
Je volgt het verhaal vanuit het gezichtspunt van Richard en maakt dus via hem kennis met de personages. Deze zijn heel divers met elk hun eigen karakteristieke eigenschappen. Ten eerste is er zijn vrouw Paula, met wie hij een geheim deelt. Verder zijn stiefdochter Shirley, die een hekel aan Richard heeft en dit niet onder stoel of banken steekt. Dan is er Jake, een onbeschoft en achterbaks figuur. Floyd, die iets mysterieus over zich heeft en waar Richard trekken van zichzelf in terug ziet: een onderhuids aanwezige vurigheid. En tenslotte Ellen, een zeer jonge en nog kinderlijk aandoende moeder van een baby. De verschillende personages zijn goed uitgewerkt. Het boeiende aan deze groep is hoe ze gedurende het gevaar, tijdens de onnatuurlijke en hopeloze situaties met elkaar omgaan. Er treden steeds vaker meningsverschillen op. De onderhuidse spanning in deze kleine groep loopt al gauw op door het lange wachten op de highway op hulp, het maken van de beslissing wel of niet zelf hulp te gaan zoeken vanwege het tekort aan voorraden.
Vooral als de groep op pad gaat, groeit het onderlinge onderling wantrouwen en de groep begint paranoïde gedrag naar elkaar te vertonen. Wie is wel en wie is niet te vertrouwen en om daar over na te moeten denken in zo’n extreme situatie is niet makkelijk. De groep beseft echter terdege dat ze van elkaar afhankelijk zijn en elkaar nodig hebben, willen ze dit overleven.
De gebeurtenissen volgen elkaar op in sneltreinvaart. De groep maakt op hun tocht naar een veilige plaats, steeds vaker onnatuurlijke surrealistische zaken mee. Zaken die de leden van de groep onzeker maken en dat is niet gunstig voor de samenwerking. Het samenwerken wordt een psychologische uitdaging.

Terrence Lauerhohn weet op een boeiende wijze de groepsdynamiek te beschrijven, de psychologische aspecten die voorkomen bij een groep mensen. Mensen die elkaar eerder grotendeels niet kenden, maar door omstandigheden gedwongen worden samen te werken. Achterdocht, het nemen van de leiding, moeilijke beslissingen maken, dit alles wordt uitstekend verwoord in dit boek.
Het verhaal leest op het laatst razend snel. Adrenaline gierde dan ook door mijn lichaam bij het lezen van de laatst paar pagina’s. Wat is Terrence Lauerhohn een ongelofelijk goede verteller. De spanning was bijna ondragelijk. Je móet doorlezen, je wílt weten wat het lot van deze menen zal zijn. En dan het plot: ik ben enorm verrast. Dit zag ik niet aankomen. Ademloos heb ik de laatste paar bladzijden gelezen. Het verhaal greep me bij mijn strot en liet me niet meer los.

Het verhaal Wegversperring gaat over een Nederlands gezin Richard, Paula en dochter Shirley van 9. Ze zijn op vakantie in de Verenigde staten en komen midden in de woestijn vast te staan in de file. Waarom er ineens een file is, is lang onduidelijk. Eerst valt de autoradio uit en later is er een ontploffing, daarna doet de accu van de auto het niet meer, en die van de andere auto’s ook niet ..En het landschap veranderd .Erg raar. Ze zullen dus moeten wachten tot er hulp van buitenaf komt. Richard krijgt de taak zijn gezin te beschermen tegen deze dodelijke fenomenen.
Hij krijgt het idee dat iemand in deze file het op hen gemunt heeft.. maar toch gaan Richard en Paula met een paar anderen samen een uitweg zoeken. Jake is een rare, Floyd is mysterieus en Ellen met haar kind jong en onervaren.
Voor Richard is dit erg lastig, hij heeft wat trauma’s opgelopen in het verleden en die spelen nu op . Kan hij zijn gezin beschermen tegen hetgeen er gebeurd?
Het verhaal leest erg vlot, al vanaf de eerste bladzijde zit je in het verhaal en wil je weten wat er daar gebeurd. Je kan je goed inleven in Richard, die worstelt met zijn trauma maar toch zijn gezin wil beschermen. Je kan je ook inleven in Floyd, die als oudste ook de wijste lijkt te zijn. De andere karakters zijn wat oppervlakkiger maar toch kan je je wel in hen verplaatsen.
De spanning in het verhaal is goed voelbaar, zowel de spanning tussen de personen als de spanning van wat er nu aan de hand is. Het is een boek met een hoog suspense en horror/thriller gehalte waar ook humor in voor komt.
De opbouw naar het plot is goed, het eind is erg verrassend. Dit had ik niet zien aankomen.
Wat mij betreft een aanrader.
5 sterren.

Richard, Paula, Shirley, Jake, Floyd en Ellen zijn de hoofdpersonages van een onwaarschijnlijk drama. Door een wegversperring worden ze verplicht een gevaarlijke tocht te ondernemen naar de bewoonde wereld om hun leven te redden. Samen beginnen ze aan een lange tocht en worden ze geconfronteerd met talloze gevaren.
"Wegversperring", is een bijzondere, maar helemaal niet conventionele SciFi-thriller. De cover is mooi en veelbelovend, hoewel de flaptekst te gedetailleerd is en te veel over het verhaal vertelt. Eigenlijk bevat “Wegversperring” alle elementen nodig om een boeiend verhaal te vormen. Uiteindelijk vond ik het eerder een verwarrend en ongeloofwaardig avontuur dat de naam “thriller niet verdient. Een teleurstelling. Ondanks de eigen woordkeuze en zinsopbouw, soms prachtig, soms irriterend, heeft de auteur “originaliteit” met “onduidelijkheid” verward. Het begin is heel chaotisch: een incident zonder dat de lezer de tijd krijgt zich in het verhaal in te leven. Tijd, plaats en omgeving ontbreken. Irreëel gedrag: na een paar blikseminslagen spreekt men al van een ramp. Nooit krijgt de lezer de beschrijving van een deftig beeld van deze verkeersopstopping die honderden personen treft. Het is alsof er maar tien personen aanwezig zijn. Nooit voelt men de sfeer die de auteur tevergeefs wil aantonen. Verder weet men niets van de protagonisten en hun doelstellingen, noch krijgt men een bruikbaar beeld van de omgeving. De witte vlek en de voorgeschiedenis van de protagonisten blijven onbeantwoord. Te vage beschrijvingen maken inleving onmogelijk. Een wegversperring in de woestijn met rotsen en canyons waar zelfs wolven komen, stemmen niet overeen met de werkelijkheid. De opeenvolging van vaag beschreven onwerkelijke plekken natuurverschijnselen, vreselijke wezens met menselijke trekken, helse tuigen, ravijnen in mijnengangen, onwerkelijke dialogen en ongerijmdheden net als de overbodige seks die niets aan waarde bijbrengt, maken het verhaal ongeloofwaardig. Men krijgt de indruk dat de auteur ons niet alles wil vertellen en dat hij onze verbeeldingskracht op de proef stelt. Soms kreeg ik de indruk dat er alinea’s ontbraken. Een mysterieuze intrige betekent niet dat je die ook mysterieus moet schrijven. Hoewel de tekst vlot en temporijk geschreven is, is er weinig aandacht besteed aan de opmaak ervan. Handelingen en dialogen van verschillende personen staan in dezelfde alinea.
Teveel details breken het tempo, maar te weinig details maken het verhaal saai. Alles is te vaag beschreven. De lezer moet voortdurend raden wat de auteur niet heeft geschreven. Sprongen in tijd en plaats maken het de lezer niet gemakkelijk om de protagonisten te volgen. Ook de ontknoping is vaag: de lezer blijft zitten met heel veel onbeantwoorde vragen.
Oppervlakkige personages met een ongeloofwaardig gedragspatroon. Iedereen wordt bij de voornaam genoemd, uitgezonderd Floyd Couldren, die meestal bij zijn volledige naam wordt genoemd.

Vooraan de cover staat SciFi-thriller. Het verhaal is noch het een, noch het andere. De SciFi elementen zijn verwarrend en onduidelijk. En van een thriller is al helemaal geen sprake. Geen cliffhangers of spanningsbogen die voor een uptempo zorgen. Een verhaallijn, alles vanuit het standpunt van Richard. Hoogstens een naïeve avonturenroman bestemd voor junioren.
Jammer, want de auteur heeft talent en het verhaal is vlot geschreven. Mogelijk voldoende voor een jonger publiek. Ik ben ontgoocheld omdat ik na “de 9 cirkels” een uitzonderlijke thriller had verwacht.