Wie vleugels heeft

‘Voor wie vleugels heeft’ biedt een ontwapenend realistische kijk op het regisseren van een amateurgezelschap. Je voelt daarin een persoonlijk stempel van Gerrit Hoogstraten, bekend als hij is met theater maken: dit is duidelijk uit eerste hand. Het politieke gekonkel, het gedoe van onderlinge verhoudingen, gevoeligheden, het komt allemaal aan bod. Listig wordt het in het groeiende besef dat de zoektocht van Pepijn (de hoofdrol in het uit te voeren stuk) steeds meer in de buurt lijkt te komen van de realiteit van de regisseur, en daarmee in de buurt van de schrijver. Steeds meer kom je in het hoofd van de regisseur, zijn persoonlijke worsteling met het uit te voeren script, zijn onzekerheden, en zijn fatale goedheid om de verkeerde persoon een kans te geven. De ondergang van Pepijn zal uiteindelijk leiden tot de ondergang van de regisseur zelf. Hoewel de apotheose in het boek voor een ander is weggelegd. Het boek leest als een voorstelling, en bouwt op naar een climax gelijk de musical die wordt opgevoerd. Na het lezen van de laatste, fraai ingehouden geschreven pagina, keer je onmiddellijk terug naar de proloog, die dan gelezen kan worden als een prachtig slot.

Ik heb genoten van dit mooie boek. Prachtige inkijk in het proces van een regisseur en zijn acteurs, dat wellicht ook model staat voor het geworstel dat iedereen wel eens meemaakt in sommige periodes. Gerrit Hoogstraaten heeft een prettige schrijfstijl, ik heb dit boek gelezen bijna alsof het een pageturner was. Bijna, omdat de inhoud ervan steeds even wat vertraging vraagt van de lezer, om alle lagen in het verhaal bij te benen. Een aanrader!
Ik kijk uit naar zijn volgende roman.

Twee prachtige verhaallijnen met elkaar verweven: het wel en wee van een regisseur die zijn plaats moet zien te veroveren in een amateur musicalgezelschap en de zoektocht van Pepijn (Pippin), de hoofdpersoon in de op te voeren musical. Gerrit Hoogstraten biedt de lezer een interessant inkijkje in een wereld die bol staat van jaloezie, gekonkel, moeizame onderlinge verhoudingen, maar die tegelijkertijd ook ruimte biedt voor plezier, behulpzaamheid en vriendschap. Knap hoe de schrijver de beide verhaallijnen naar elkaar toe schrijft met veel symboliek en mythologische verwijzingen. De proloog verraadt al dat er iemand het onderspit delft en ik had al vrij snel een vermoeden wie, maar het hoe en waarom weet Hoogstraten gelukkig tot het einde te bewaren. De vlot geschreven tekst, interessante setting en goede personages maken voor mij van 'Wie vleugels heeft' een boek dat ik met veel plezier heb gelezen.

Met toestemming van Petra Laan plaats ik hierbij haar reactie:
Ik heb genoten van je boek. Proloog was al heel sterk, mooi geschreven. Ook het einde trouwens. Het hele verhaal is voor ieder die met theater bezig is of is geweest heel herkenbaar. De worstelingen, de weerstand, het zoeken naar oplossingen, de omgang met het script. Het leiding geven aan zo'n groot gezelschap en het overtuigen van het belang van een goed eindproduct terwijl anderen eerder met te veel eigenbelang bezig zijn. De botsing van de realiteit (werken in een callcenter) en de behoefte om te creëren. Respect hoe je het verhaal mooi in elkaar draait. Ik herken deze worstelingen ook, ook op het persoonlijke vlak zoals jezelf willen ontwikkelen maar ook geld verdienen doormiddel van soms hele leuke tot hele vervelende klussen. Doe nu ook kostuum van een hele kleine gesubsidieerde productie. Alles loopt gesmeerd ook omdat het financieel helder is, daarom snap ik het ook zo goed als er zoveel belangen zijn die meespelen in een grote productie. Nogmaals super hoe je deze verwikkelingen in een verhaal met een spannende wending hebt vorm gegeven. Ook het verhaal, ik kijk vaak als vormgever, is een mooi uitgangspunt. Pippin, de tragiek van alle tijden ook in deze tijd, heel mooi hoe dat door elkaar loopt.

Leuk en herkenbaar boek.Iedereen die bij een amateurgezelschap zit zal veel situaties herkennen.De verschillende karakters waar een dirigent of regisseur mee moet kunnen gaan. En natuurlijk een verrassend slot!

Mooi geconstrueerd verhaal, subtiele observaties van de groepsdynamiek in zo'n amateur-gezelschap en geloofwaardige personages. Ik maakt me natuurlijk wel het hele boek zorgen over het slot, vooral nadat die steiger ten tonele was verschenen, maar ook dat was helemaal goed. Ik zit zelf in een koor en moest echt enorm lachen om die scenes rond de rolverdeling, bij ons koor is er ook altijd gekonkel en gedoe over de solo's. Heerlijk.

Ik heb je roman met veel plezier gelezen. Het verhaal is heel herkenbaar voor een theatermaker. Je hebt het mooi geconstrueerd. Een verhaal in een verhaal en dan lees ik er ook nog het autobiografische verhaal van de schrijver in:-)
Er zit ook een mooie ingehouden spanning in die naar het einde toe steeds meer gaat zinderen. Je taalgebruik spreekt me zeer aan. Mooi geformuleerde beeldspraak. Het einde weet je ook fraai verborgen te houden, al is het wel voelbaar door het hele boek heen. Maar dat realiseer je je pas na de laatste bladzijde. Proficiat met een zeer geslaagd romandebuut!

Leuk voor iedereen en verplicht voor iedereen die aan amateurtoneel doet, ermee te maken heeft, eraan zou willen doen of denkt dat het leuk is. Het is verschrikkelijk. De proloog verklapt al dat er een dode gaat vallen. Dat houdt de lezer bij de les; het boek leest als een trein. En behalve die ene dode gaat verder ook alles mis. Wat is er nou fijner om te lezen? Heel goed Gerrit!