Young & Awesome - Vlam

Leora moet vluchten van alles en iedereen die ze dacht te kennen. Ze is op weg naar het meest gevreesde volk: de blanco’s. Geen van hen heeft tatoeages, geen merktekens, geen geheimen om te lezen. Maar ze is er niet alleen voor zichzelf. Ze heeft maar één opdracht en dat is om hun vertrouwen te winnen. Tegen alle verwachtingen in nemen de blanco’s haar op in hun samenleving. Maar zij vragen maar één ding van haar: geen geheimen, geen leugens, alleen de waarheid. En laat dat nou net zijn wat ze hen niet kan geven. Maar niets is wat het lijkt…

Doordat het verhaal in ‘Inkt’ zo apart en bijzonder was, wist ik nog redelijk goed hoe dit verhaal was gegaan. Ook het einde kon ik me nog redelijk goed herinneren dus toen ik in dit tweede deel begon had ik er niet veel moeite mee om in het verhaal te komen. De eerste hoofdstukken wekken wat desoriëntatie en spanning op. Zeker als Leora de blanco’s ontmoet, weet je als lezer totaal niet wat je kunt verwachten. Welke keuze zal Leora uiteindelijk maken? Kiest ze voor haar eigen volk, voor veiligheid. Of leert ze inzien dat er meerdere kanten van één verhaal zijn? Er komen in de eerste hoofdstukken wat mysterieuze zaken naar boven. Onduidelijkheden en dingen waar je als lezers vraagtekens bij kunt zetten. Deze worden later in het verhaal wel weer aangehaald en dan krijg je daar wel antwoord op. Maar de weg ernaartoe lijkt een beetje… vreemd, apart en voornamelijk mysterieus. Daar hou ik op zich wel van, maar op de een of andere manier wist dit verhaal me niet zo te intrigeren als het eerste deel. Sommige dingen zag ik al van ver aankomen en daardoor waren een aantal verrassingselementen verdwenen.

Het verhaal leest wel snel, de korte hoofdstukken, simpele zinnen en toch wel aardig wat gebeurtenissen zorgen ervoor dat je de ene na de andere bladzijde om kunt slaan. Maar ik had niet het idee dat elk hoofdstuk zo belangrijk was om te vertellen. Of dit kwam doordat het verhaal me niet helemaal in zijn greep kon krijgen, dat weet ik niet. Maar omdat het verhaal toch snel las, heb ik gewoon door kunnen lezen. De verhalen die tussendoor vanuit het standpunt van de ‘blanco’s’ worden verteld, zijn wel magisch, voegden ook wel iets toe aan het verhaal, maar gaven ook weer informatie weg over bepaalde geheimen en toekomstige gebeurtenissen. Dus dan moet ik heel eerlijk bekennen dat de cover vele malen mooier en beter is dan de inhoud van dit tweede deel helaas. Ik heb er even goed van genoten, maar het boek kan niet tippen aan een heel aantal boeken die ik de laatste tijd heb gelezen.

Wat de personages betreft vond ik Leora, Gull, Justus en Fenn de meest voorspelbare personages uit het verhaal. Helaas zag ik een heel aantal gebeurtenissen en meningen van deze personages van te voren al aankomen wat dus voor minder verrassingen en plotwendingen zorgde. Wat mij betreft hadden sommige personages niet zo bevooroordeeld moeten reageren en sommigen hadden misschien wat meer op de achtergrond kunnen blijven voordat ze bepaalde dingen ondernamen. Op die manier was het misschien wat spannender geworden.