Zeeland bevrijd ! De slag om de Schelde, september- november 1944

Het boekje Zeeland bevrijdt! biedt een aantrekkelijk overzicht van de belangrijkste slag tijdens WOII op Nederlands grondgebied. Waarom was deze slag zo belangrijk? Na de snelle opmars door Noord-Frankrijk en België kampten de geallieerde legers met dramatische aanvoerproblemen. De afstand tot Normandië werd te lang en de havens daar waren te klein. De opmars stokte en het doel om snel Berlijn te bereiken kwam in gevaar. Er was dringend behoefte aan een grote haven dichterbij het front. Toen Antwerpen onverwachts snel gevallen was, dachten sommigen, waaronder Montgomery, dat dit probleem nu snel opgelost was. Maar doordat de Westerschelde nog volledig in handen van de Duitsers was, was de Antwerpse haven van geen enkele nut. Eerst moest dus de Schelde bevrijd worden.
Carla Rus beschrijft zeer helder en informatief het verloop van deze langdurige, complexe en bloedige slag. Ze laat indringend zien dat er op verschillende plaatsen zeer felle gevechten plaatsvonden, in kou en regen in modderig terrein, welke herhaaldelijk alleen met de grootste inspanningen door de Canadezen en Britten gewonnen konden worden.
Met dit uitstekende overzicht haalt Rus deze slag terecht uit de vergetelheid. Het boekje is bovendien subliem vormgegeven. Een echte aanrader!

Het boekje Zeeland bevrijd! van Carla Rus beschrijft in kort bestek duidelijk en overzichtelijk de complexe Slag om de Schelde. Een uitstekend boekje!
De recensent J. Francke stelt in zijn recensie, dat de auteur relatief veel aandacht aan de rol van het verzet bij de Slag om de Schelde geeft. Dat klopt inderdaad maar daar heeft zij zich ook over verantwoord.
Uiteraard heeft het verzet geen doorslaggevende invloed gehad op het grote verloop van de oorlog. Dat is toch vooral bepaald door het brute geweld van legermachten en hun strategische keuzes. Maar er zijn voldoende bewijzen dat het Zeeuwse verzet tijdens de Slag om de Schelde de geallieerde opmars heeft versoepeld. Zo hebben ze de geallieerden door het drassige land gegidst, meegevochten en hen ingelicht over de lokale, actuele geografische en militaire situatie, zo blijkt duidelijk uit het boekje. Dat was hard nodig, want de geallieerden bleken vaak met verouderde kaarten te werken en ook hun Inlichtingendiensten hadden het vaak bij het verkeerde eind wat betreft de grootte van de Duitse bataljons. Zij gebruikten ook informatie van de gekraakte Enigma-code. Maar de geallieerde, lagere commandostructuur beschikte niet over Enigma-vercijferapparatuur. Bovendien kostte dat decoderen vaak veel tijd. Soms twee dagen, wat in het heetst van de strijd vaak te lang was. Rus maakt duidelijk dat de waarde van het doorgeven van lokale, actuele informatie door het verzet aan de lagere commandostructuur ter plekke niet moet worden onderschat.
Wat betreft Operatie Mallard: daar heeft verzetsleider Piet Kloosterman in 1952 een hoge dapperheidsonderscheiding voor uitgereikt door koningin Wilhelmina. Reeds in 1942 had het verzet al het pad door het Sloe opgetekend op een kaart. Die is in Londen bij het Bureau Inlichtingen terechtgekomen. Deze kaart/tekening uit 1942 staat ook in het boek van Hans Sakkers en Tobias van Gent afgebeeld. Hier was de informatie van het verzet zelfs cruciaal!
Verder schrijft Francke in zijn recensie dat er in het laatste hoofdstuk ‘Terugblik’ enige foutjes zitten. Maar de terugblik is vooral een beschouwing waarin verschillende meningen naast elkaar staan en nauwelijks feiten. Ik heb geen grote fouten kunnen ontdekken.
Kortom: Carla Rus schreef een zeer lezenswaardig boekje over een complexe en doorslaggevende slag in de strijd om onze vrijheid.