Zestig jaar herrie om twee minuten stilte hoe wij steeds meer doden gingen herdenken

Het boek is vlot geschreven, maar inhoudelijk kritiekloos beschrijvend. De kern is de wijze waarop men in Nederland op 4 mei steeds meer doden ging herdenken. Van gevallenen voor de vrijheid in Nederland tijdens de Tweede Wereldoorlog tot en met Duitse oorlogsslachtoffers. De journaliste deed geen grondig historisch onderzoek met een historische analyse. Het boek bevat veel onjuistheden, waaronder het zeer storende gebruik van het voorzetsel ‘vanaf’ in plaats van ‘sinds’; aantal als meervoud en Raad van Staten. Historische onjuistheden zijn onjuiste informatie over 5 en 8 mei 1945; Duitse capitulatie en capitulatie van de nazi’s of Nazi-Duitsland; een ‘slag om Arnhem’ ; (ondertekenen van) een capitulatie in Wageningen op 5 mei 1945 en daarom op die dag bevrijding vieren en Japanse capitulatie op 15 augustus 1945. De Duitse troepen in Nederland, Noordwest-Duitsland en Denemarken capituleerden 4 mei 1945 om 18.30 uur op de Lüneburger Heide. Het ‘Instrument of Surrender’ trad 5 mei om 08.00 uur in werking, ook in Nederland. De Duitse troepen in de betreffende landen of gebieden staakten op dat tijdstip hun vijandelijkheden. Daarom viert Denemarken op 5 mei de bevrijding. Nederland behoort dat ook om die reden te doen en niet op basis van de vervalste capitulatie in Wageningen. Duitsland of de nazi’s konden niet capituleren, omdat de geallieerden president Doenitz en zijn regering in Flensburg niet erkenden. Er was 5 mei dan ook geen Duitse capitulatie. Uitsluitend Duitse militaire capitulaties waren mogelijk. Generaal Jodl, chef-staf van het Duitse Opperbevel, ondertekende niet 8 maar 7 mei 1945 in Reims de onvoorwaardelijke capitulatie van alle Duitse strijdkrachten op alle fronten. Deze capitulatie trad 8 mei in werking. Dat betekende het einde van de Tweede Wereldoorlog in Europa. Daarom vieren de geallieerden 8 mei Victory in Europe Day (VE-Day). Veldmaarschalk Keitel tekende 8 mei ’s avonds in Berlijn tegenover het Rode Leger de ratificatie van de ‘Act of Surrender’ van Reims. Stalin maakte het einde van de Grote Vaderlandse Oorlog en de overwinning op Nazi-Duitsland de volgende dag bekend. Daarom viert Rusland die dag het einde van de Tweede Wereldoorlog in Europa. Een slag om Arnhem is een uit vele mythen bestaande geschiedvervalsing. Lichtbewapende luchtlandingstroepen konden geen slag leveren met een zwaarbewapende tegenstander. Arnhem was geen doel. Een capitulatie in Wageningen op 5 mei 1945 is ook een geschiedvervalsing. De gecapituleerde generaal Blaskowitz moest daar ‘Orders to German Commanders on Surrender’ (Bevelen voor gecapituleerde Duitse commandanten) ondertekenen. Deze bevelen dienden ter implementatie van de capitulatie op de Lüneburger Heide. Het kabinet-Schermerhorn besloot niet in 1946, maar in augustus 1945 5 mei als bevrijdingsdag aan te wijzen, zij het op basis van de vervalste capitulatie in Wageningen. Japan capituleerde niet op 15 augustus 1945, maar op 2 september aan boord van het Amerikaanse slagschip USS Missouri. Ook de Tweede Wereldoorlog in Azië was afgelopen. De keizer kondigde op 15 augustus de capitulatie aan en Japan staakte die dag de vijandelijkheden in de Grote Oceaan en Zuidoost-Azië. Ook de aanwezigheid van Duitsers bij herdenkingen, vooral op lokaal niveau, berust op een door de schrijfster niet herkende geschiedvervalsing evenals de door het Nationaal Comité 4 en 5 mei gewijzigde herdenking op 4 mei en viering op 5 mei. Deze geschiedvervalsing is te vinden in een pleidooi van de Nederlandse ambassadeur P. van Walsum in Bonn in 1993 en omvat vier onjuiste elementen: Duitsers zijn ook van het nazisme bevrijd; 8 mei was ook voor Duitsland een bevrijding; Duitsers waren niet collectief fout in de oorlog en Duitsers waren ook slachtoffers van het nationaal-socialisme en de oorlog. In werkelijkheid was de Tweede Wereldoorlog geen Nazi-oorlog, maar een Duitse oorlog; een door Duitsers gerechtvaardigde verdedigingsoorlog van een natie onder de wapenen.