Zeven kleine criminelen

Hoofdstuk 1 start met de volgende woorden:

'Ze waren allemaal ongeveer twaalf jaar oud toen ze besloten de plaatselijke bank te beroven. Het idee kwam van Billo en Gorilla.
Na afloop van een partijtje voetbal op het plein, terwijl ze zich al uithijgend opfristen aan het fonteintje, had Billo het ook bij de anderen geopperd.
"Wat zouden jullie ervan zeggen als we eens wat geld verdienden?" '

Door de nonchalante toon van Billo waarop dit geopperd wordt, vraag je jezelf direct af wat voor jongeren het zijn en bent meteen benieuwd naar de personages in het verhaal. Waarom wil elk van hen hier wel over nadenken vraag je jezelf af.
Het blijkt ook geen sinecure te zijn iedereen mee te krijgen in het plan.

Ieder van hen heeft een reden om te ontvluchten aan de realiteit van zijn leven, bovendien voelen ze zich nog niet echt bij 'de groten' horen maar ze zijn ook te groot voor de kleintjes
Bijna iedereen heeft een bijnaam in dit Italiaanse dorp Roccella.

Een aantal van de groep zien de 'Mexicaan' en zijn onder de indruk van deze persoon, waar ze eigenlijk niet veel weten. Het zijn meestal geruchten en meer van dat soort verhalen.

Het taalgebruik van deze jongeren is vaak te volwassen voor hun leeftijd, maar gezien hetgeen ze zelf of een van de gezinsleden hebben meegemaakt is het ook niet echt verbazingwekkend.
Humor ontbreekt zeker niet in dit verhaal over zeven jongens die elk op zijn eigen manier voet aan de grond probeert te krijgen in het leven van de volwassenen.
Ze willen verder met hun leven en dat gaat niet altijd van een leien dakje.

Een paar van hen komen in een situatie die heel verkeerd af had kunnen lopen; ze vertrouwden de verkeerde mensen en kunnen door toedoen van Billo ontsnappen aan de grijpgrage handen van een aantal pedofielen.

Het is geen ontzettend spannend boek maar spanning is zeker aanwezig.
Dat doet niets af aan het ontroerende verhaal over deze jongens. Je leert ze stuk voor stuk goed kennen door de krachtige beschrijving van hun personages.
In het laatste hoofdstukken laat Christian Frascella nog een heel andere kant van het verhaal zien, maar daar verklap ik hier niets over.

Tot op laatst bleef ik genieten en was onder de indruk van de combinatie van de beschrijving van de spanning, de humor, de liefde, Italiaanse gebruiken en het leven van deze zeven jongens op hun weg naar volwassenheid.

boek op de eerste bladzijde staat me tegen vanwege grof taalgebruik en vloeken
kan dat nou niet anders?
ben meteen gestopt wil mijn leesgenot er niet mee verpesten