Zij en ik

Prachtig verhaal over liefde en vriendschap, waar je om kan lachen maar ook even stil van wordt. De schrijfstijl is heel fijn en je leeft je goed in in de personages. Echt een aanrader voor iedereen die graag contemporary YA leest!

Ik las een aantal maanden geleden Dear Martin van Nic Stone, een boek over de rassenverschillen die in Amerika nog steeds voor het achterstellen en criminaliseren van Afro-Amerikanen zorgen, en vond dat een erg mooi boek. Daarom was ik erg blij toen ik zag dat er een nieuwe Nic Stone uitkwam. Ik ben niet teleurgesteld, als was het wel een heel ander boek dan Dear Martin.

Courtney Aloysius Cooper IV (Coop) is al zolang als hij zich kan herinneren verliefd op zijn beste vriendin Jupiter (Jupe). Hij weet dat ze lesbisch is en dat een romantische relatie er tussen hen dus niet in zit, maar toch moet hij steeds aan en over haar denken. Het helpt ook echt niet dat ze bijna iedere vrije minuut met elkaar doorbrengen en hun families veel dingen samendoen.
Coop zijn romantische relaties eindigen allemaal doordat Jupe er ook is. Geen meisje vindt het fijn dat Coop een beste vriendin heeft en stiekem vindt Coop dat ook niet echt erg. De beste ‘jongens’ vrienden van Coop vinden echter dat het tijd wordt voor verandering en stellen met hem een plan op om aan een echte vriendin te komen.
Dan komt er een nieuwe leerlinge op school, Rae. Zij en Jupe worden al snel dikke vriendinnen en Coop voelt zich hierdoor een beetje afgewezen. Langzaam ontwikkelen de relaties zich tot een ingewikkelde kluwen van vriendschap en liefde.

Zij en ik draait, zoals gezegd, om liefde en vriendschap. Om ontdekken wie je bent en wie je wilt zijn, maar zonder er meteen een label op te plakken. Vooral dat laatste vind ik er mooi. De vraag waarom een homoseksueel uit de kast moet komen en een heteroseksueel niet, houdt me al langer bezig en dit boek geeft een mooi beeld van die problematiek. Verder wordt dit thema, wie ben ik?, ook uitgewerkt door de etniciteit van de hoofdpersonen. Ook deze is niet ‘zwart-wit’. Eerlijk zijn tegen jezelf en je vrienden, daar draait het om.

Leuk van dit boek vond ik dat de verhalen na elkaar geschreven worden en elkaar in tijd opvolgen en niet, zoals vaak gebeurt, in afwisselende hoofdstukken. De karakters zijn goed uitgewerkt en de problematiek wordt goed en met humor beschreven. Nic Stone schrijft vlot en maakt veelvuldig gebruik van grappige vergelijkingen:
‘ Een stilte die zwaarder geladen is dan Golly’s armen bij het bankdrukken strekt zich uit tot in volgende week.’
Ik kon me niet altijd vinden in de schrijfstijl/ het taalgebruik van de hoofdpersonen. De taal was populair en af en toe wel erg bijdehand, ook had ik moeite met de hoeveelheid dialoog in het boek. Dit maakte het af en toe moeilijk te volgen.
Een ander nadeel vond ik dat het wel een beetje onrealistisch was; er zijn wel heel veel culturen, seksuele geaardheden en gezinssamenstellingen samengevoegd. Maar de karakters grepen me vast en sleepten me mee. En Jupiter maakte me zelfs aan het huilen.

In het nawoord zegt Nic Stone het volgende: “Waar het op neerkomt is dit: er is niets mis met vragen stellen, en persoonlijk denk ik niet dat er een uiterste houdbaarheidsdatum is voor jezelf ontdekken. Sommige mensen voelen zich geaard met een label, het geeft ze een identiteit. Anderen vinden labels te nauw of beperkend…..Niets van dit alles is zo eenvoudig als we zouden willen. En ik vind dat dat geen probleem zou moeten zijn.

Wow, dit boek was zo grappig en ECHT. De personages zijn allemaal zo geweldig en Coop is sowieso mijn nieuwe fictional boyfriend. Maar even serieus, het is goed dat dit boek bestaat want er zijn niet zoveel YA-boeken die op deze manier gaan over relaties en ontdekken wie je bent en voor wie je wat bent.

Nic Stone heeft met Zij en ik haar tweede boek geschreven maar dit is het eerste dat in het Nederlands is vertaald. Haar aanpak voor dit boek is zowel eenvoudig als geniaal. Ze heeft het boek verdeeld in drie verhalen, ieder vanuit het perspectief van de hoofdpersonages Coop, Jupe en Rae. Op deze manier leer je ze goed kennen en vooral ook wat hen bezighoudt. Je wordt meegenomen in de gebeurtenissen, de emoties en ontwikkelingen die daarbij horen. De tastbare twijfels en onzekerheden met betrekking tot verliefdheid, vriendschap en verlies zijn mooi uitgediept en passen goed bij de leeftijd van de drie, ze zijn rond de 15/16 jaar. Op die leeftijd is niets zeker en dat komt goed over, je bemerkt ook de emotionele groei die ze alle drie doormaken en Stone gaat daar heel integer en oprecht mee om. Omdat ze het verhaal, de drie verhalen eigenlijk, zo vlot vertelt, lijkt het met vlagen of Coop, Jupe en Rae zelf aan het woord zijn. Het voelt zo realistisch aan. Het verhaal krijgt mijn inziens een extra punt vanwege de benaderingen t.a.v. de seksualiteit die in het verhaal ter sprake komt. Jupe valt op vrouwen maar maakt er verder geen drama van, het is gewoon zo. Vooral anderen lijken de behoefte te hebben een etiket te moeten plakken op wie we zijn en die problematiek, want dat is het wel, vind ik mooi verwerkt in deze young adult. Al moet ik zeggen dat die benadering voor veel 16+ers ook verhelderend zou kunnen werken, dat zou wat mij betreft zelfs moeten. De nadruk in dit verhaal ligt op wie je bent en niet waar je seksuele geaardheid ligt, want dat zou niets moeten uitmaken, vooral ook niet in het echte leven dat zich niet in boeken afspeelt.

Er zit een klein nadeel aan Zij en ik en dat is dat Stone (of het moet aan de vertaling liggen) nét iets te puberaal is qua taalgebruik. Jongeren op die leeftijd hebben misschien wel hun eigen uitdrukkingen maar soms bekroop het gevoel dat het té was. Waar je ook rekening mee moet houden tijdens het lezen is dat er heel veel gesprekken plaatsvinden, meer dan soms nodig zou zijn. Maar dat is persoonlijk. Wat ik eerder noemde als pluspunt werkte me op een gegeven moment ook wel wat tegen, Stone heeft een statement willen maken betreffende het losweken van etiketten, prima!, maar benadrukte dat nét teveel en weidde er teveel op uit waardoor het onderwerp iets geforceerd aandeed. En dat had het verhaal helemaal niet nodig, het punt was namelijk al gemaakt en helder. Dit gegeven doet overigens verder niets af aan het ontroerende en oprechte verhaal want Zij en ik is in meerdere opzichten een aanrader. Het ontdekken van wie je bent, wat je wilt, van wie je houdt en op welke manier is mooi in dit boek verwerkt, je zou het zelfs een leerzaam verhaal kunnen noemen.

Zowel qua leesplezier als thematiek is Zij en ik een vernieuwende, maar vooral verrassend goede YA. Voor alle jongeren, zoekende of niet, zou dit boek lezen een stuk informatie, verdraagzaamheid en tolerantie teweeg kunnen brengen. Bekijk elkaar eens van een andere kant, en ben vooral jezelf! Een mooie boodschap die Stone zelf in het boek ook nog eens verder toelicht.

Nic Stone neemt je in Zij en ik mee in het dagelijkse leven van Courtney, Jupiter en Rae. De relatie tussen de drie hoofdpersonen staat centraal in dit boek en geeft prachtig weer dat de meeste relaties niet 'logisch' zijn. De worsteling met gevoelens, acceptatie en het buiten de standaard hokjes passen geven het verhaal diepgang maar de droge grappen tussen Courtney en zijn vrienden zorgen ervoor dat het boek ook lekker wegleest. Af en toe lag de diversiteit er iets té dik bovenop maar het boek geeft goed weer hoe ingewikkeld relaties kunnen zijn en dat dat prima is. Dat het oké is om met je gevoelens te worstelen. Dit had mijn 16-jarige ik graag gelezen!

Wauw, wat is dit een geweldig boek. Een van mijn lievelingsboeken vanaf nu. Zij en ik heeft alles: het is herkenbaar, grappig maar ook gevoelig en heeft diverse personages. En het is een fijn dik boek met supermooi omslag!

Een mooi en verdrietig boek, nou weet ik waarom ik zelf op school zo verdrietig was.. alles kwam me bekend voor..