Zoeken naar mijn moeders moeder die verdween in het verzet

De schrijfstijl is plezierig, maar soms wat verwarrend. De vertelperspectief is 3e persoon. Qua hoofdstukken en lengte vond ik deze te lang. Het zou wat fijner lezen, zeker de materie om ze korter te houden. Tevens zou er een tijdsaanduiding mogen zijn, boven de hoofdstukken, gezien het over 3 personages gaat. Die eigenlijk alle drie aan het zoeken zijn. Aan het begin las het heel warrig. Al lezend begon ik gelijk een aantal zaken te noteren. En zocht ik direct de stamboom erbij:
-Grootmoeder Jeanne ( 1899) zocht haar weg gedurende de oorlog. Als joodse moeder deed ze wat ze kon, en bracht haar dochters ergens onder en ging in het verzet.
-Edith (1931), die haar moeder Jeanne "mamsie" noemt in het boek, is 11 jaar als ze dan voor het laatst haar moeder ziet. In 2017 is Edith 86 jaar en heeft 3 mappen op de tafel, vol informatie die ze in al die jaren heeft vergaard van instanties. Nog steeds is niet helemaal helder wat er met haar moeder is gebeurt. Ze is er al jaren mee bezig. Samen met haar dochter probeert ze door fantasie de gaten te vullen tussen de feiten en de info die er niet is.
-Dochter Yoeke (1967) is ook op zoek, ze zoekt een manier om de oorlog "uit te zetten". Want hij staat weer "aan". Terwijl Edith vast zit in de loop-van-zoeken, is Yoeke vastgelopen in een oorlogsloop. Een constante cirkel waar ze niet uit komt.

Conclusie:
Zoeken is een verslaglegging, van een zoektocht die 3 generaties betreft. Bij Edith die in de 80 is, dobberen herinneringen boven, wat soms verwarrend overkomt. Het gaat van de hak op de tak. En aan het einde weet ze het niet meer. Wat logisch is, gezien haar leeftijd.
Veel mensen die in of na de oorlog zijn geboren zullen zeker herkenning vinden in deze flashbacks, wel of niet gebeurt. Het oorlogsthema is niet uniek, maar koppel daaraan het zoeken naar je roots, je familie, de moeder van je moeder. Het is niet alleen een levensverhaal van grootmoeder Jeanne, maar ook die van Edith. De moeder van Yoeke. Tenslotte is Yoeke zelf ook moeder en put zij kracht uit hen, haar kids. Ik hoop dat de krokodil weer onder haar bed ligt!

Yoeke Nagel- ZOEKEN- naar mijn moeders moeder

Dit is het verhaal van Jeanne van Emden. Haar kleindochter wil te weten komen, wat er met haar oma gebeurt is. Ze is spoorloos verdwenen in de tweede wereldoorlog. Samen met haar moeder probeert ze te achterhalen, wat er allemaal aan de hand was. Haar moeder heeft een map met papieren herinneringen aan haar eigen moeder. Vanuit die map, komen ze steds een stapje verder. De kleinste aanwijzing, kan de juiste zijn.

Het is een lange zoektocht, sporen lopen dood. Het is frustrerend voor de mensen die haar lot willen kennen.

Het was een bijzondere oma, ze heeft dingen voor het verzet gedaan. Werkte voor een illegale krant, ze was joods en doof. Er is alleen nooit een stukje bewijs gevonden dat ze is omgekomen in de oorlog...... de familie wil het afsluiten. Maar waar begin je dan?

Ze komen er ook achter dat de oorlog doorgegeven wordt van generatie op generatie. Het zit in hun allemaal.

Sommige gebeurtenissen, zouden op meerdere manieren zijn kunnen uit te leggen. Dus pent de auteur neer: wat er mogelijk heeft plaatsgevonden. Er zijn diverse theorieën. Het is op dat punt net wat je wilt geloven. Het is een zeer persoonlijk verhaal. De emoties, lopen soms hoog op.

Het belangrijkste is dat ze hun genen delen, oma leeft in haar familie voort.

Ik vond het een interessant verhaal. Er is veel onderzoek gedaan en af en toe krijg je dan een stuk door de ogen van Jeanne te lezen. Dat zijn de mooiste stukken. Je gaat echt terug naar die oorlogstijd.

Deze vrouw was sterk en heldhaftig. Ze deed wat ze moet, ze deed het goede.

Het leest vrij vlot. Een bijzonder persoonlijk verhaal, dat op papier gezet moest worden. Het krijgt van mij een 7. Dat zíjn 3,5 sterren dus.