Zomerboek

Zomerboek. Door Tove Jansson.

Eerst wil ik even zeggen dat de cover van dit boek (van de hand van Tove zelf) prachtig is. Echt een uitnodigende, zomerse cover. Een boek om in te kaderen en aan je muur te hangen.

Dit boek verscheen voor het eerst in 1972, de Nederlandse vertaling kwam er in 1976. De timing voor een nieuwe uitgave is geweldig. Net in de zomer dat we allemaal moeten leren om anders vakantie te nemen is dit een boek dat zich richt op de schoonheid, de grootsheid van het kleine. Lees dit boek voor je vakantie en je hebt de ideale voorbereiding gehad.

In Zomerboek lezen we het verhaal van Sophia en haar oma, die samen met Sophia’s vader de zomer doorbrengen op een Fins eiland. De band tussen oma en Sophia is jaloersmakend mooi. Ze kibbelen, discussiëren, filosoferen, luieren, zwemmen, knutselen, en halen samen kattenkwaad uit. De rollen wisselen ook voortdurend, soms lijkt oma het stoute kind en soms klinkt Sophia als een wijze oude vrouw.

Met oog voor detail en vol liefde voor het kleine en het grootse in de natuur laat Tove ons meegenieten van een zomer waarin alles mag en niets moet. Een zomer om van te dromen.

Prachtig boek, las het al jaren geleden. Het gebied in Finland, het zuiden, ken ik ook en er wonen veel Zweden. Dit boek draait vooral om oma en haar kleinkind, die in deze zomer hun eigen levensritme hebben en goede gesprekken. Het is een lome tijd, zon, water, buitenleven, avontuur zijn rondom.
De mannen in dit boek spelen nauwelijks een rol, het gaat om de interactie van oma en kleindochter.
Oma is een vriendelijke oma, geen suikerzoet type: als ze ergens geen zin in heeft, doet ze het niet en dat geldt ook voor kleindochter, die precies zegt wat ze vindt en de ruimte krijgt zichzelf te zijn, met
soms nare trekjes en ook intelligentie natuurlijk.
Ik kocht het boek ooit voor een paar euro hier, maar het werkelijke voordeel is de mooie inhoud...

het is prachtig geschreven en heel inspirerend

Geschreven bij Zomerboek

De vader van het kind is er ook, maar die heeft een ondergeschikte functie in dit boek op de achtergrond.
De vorige uitgave met een glimlachend, stralend meisje op de voorkant was veel aantrekkelijker om te zien. Daar heb ik al een zeer positieve review bij geschreven, want het is een prachtig boek over een lange, lome zomer. Met een oma die nogal apart is en doet waar ze zin in heeft en dat geldt ook voor de kleindochter. Hun gesprekken zijn open en beiden zeggen gewoon wat ze zien, vinden, willen enz.
Op een eiland in het zuiden van Finland, waar ze de zomer doorbrengen met veel tijd, rust, water, bootje, natuur. Daar wonen al eeuwen veel Zweden en ik ervaar dit boek dan ook als Zweeds.
Typisch dat de reviews, hoe mooi ook, verdwijnen bij een volgende uitgave, terwijl het technisch mogelijk is, deze over te zetten. Dit is dus ook de laatste keer dat ik het meld en nog een keer schrijf.

‘Zomerboek’ – Tove Jansson

Tove Jansson is in 2001 overleden, maar heeft een gevarieerd oeuvre achtergelaten in de vorm van romans, korte verhalen en schilderijen/illustraties.
In Scandinavië heeft zij dezelfde status als bijvoorbeeld Astrid Lindgren, wiens verhalen ik in mijn jeugd verslond. Met deze vergelijking in het achterhoofd was ik heel benieuwd naar dit lieflijk uitziende boekje.

De jonge Sophia, leeftijd onbekend, verblijft samen met haar vader en oma op een Fins eiland. Dit gegeven roept meteen een hele hoop vragen op. Waarom zijn ze daar? Waar is de moeder van Sophia? En waarom wordt de vader steeds benoemd in de conversaties tussen Sophia en haar oma, terwijl hij eigenlijk niet in beeld is? Je hoopt daar als lezer achter te komen.

Zomerboek bestaat uit korte hoofdstukken die niet op chronologische volgorde gelezen hoeven te worden. Ze beschrijven de belevenissen van Sophia en haar oma, die qua karakter behoorlijk op elkaar lijken; koppig, excentriek en gek op de natuur. Het gevoel ontstaat dat Sophia en haar oma op elkaar zijn aangewezen en erg veel om elkaar geven. Het grappige is dat Sophia soms ouder overkomt dan ze is, terwijl oma nog heel jeugdig en kinderlijk overkomt. Ze zijn een beetje elkaars spiegelbeeld.
De vader blijft de grote onbekende en het eiland een plek waar dromen en verhalen tot leven komen. Sophia heeft veel vragen en niet alleen haar oma wordt af en toe een beetje moe ervan. Ook als lezer wens je dat Sophia zo nu en dan even haar mond houdt.
In sommige hoofdstukken zijn stemmige zwart-wit illustraties opgenomen die iets extra’s toevoegen; ze zijn enigszins melancholiek, net als de sfeer in dit boekje. Waarschijnlijk zijn de illustraties door de auteur zelf gemaakt.

Op de vragen die ik had heb ik geen antwoord gekregen. Hierdoor ontstaat wel de neiging om Zomerboek nogmaals te lezen om te kijken of ik iets over het hoofd heb gezien. Het draagt ook wel enigszins bij aan de mysterieuze sfeer die als een mist over het boekje hangt. De mooie natuuromschrijvingen en met name de veerkracht en wijsheid van oma maken Zomerboek tot een unieke leeservaring. De vrolijkheid uit de boeken van Lindgren zul je hier echter niet in terugvinden. 3 ½ ster voor Zomerboek.

Carlita
Perfecte Buren