Ik Zal Hier Zijn Bij Zonneschijn En Schaduw

Een verhaal over een onderzoek tijdens een grote politieke strijd tussen bepaalde landen. Dit onderwerp draagt het volledige boek mee. Een toekomst van ons verleden als er een andere beslissing was genomen tijden het einde van de eerste wereldoorlog. Het verhaal begint in Zwitserland maar er komen nog veel andere plaatsen aan bod.
De opmaak van het boek is heel verwarrend. Er is geen inleiding en het verhaal begint dus meteen. Daardoor had ik de moeite om door de eerste hoofdstukken te komen. Ze waren niet interessant omdat ik niet wist waarover het ging. Naarmate het verhaal vordert wordt dit duidelijker. Toch vindt ik dat door heel het verhaal moeilijk begrijpbare stukken zitten.
Er is zijn veel moeilijke woorden terug te vinden. ‘ Terwijl ik die opdronk, hielp mijn mongoloïde oppasser me mijn laarzen aan te trekken,’ (Kracht, 2010, p. 1), ‘ de ijzige koude verjoeg het doffe kloppen van de mbege achter mijn voorhoofd.’ (Kracht, 2010, p. 39). Hier staan woorden in die niet werden uitgelegd. Het gevolg hiervan was dat ik de context niet altijd begreep.
Er is één personage die de hoofdrol speelt. Daarnaast zijn er nog tientallen andere personages die niet duidelijk werden omschreven. Je wist dus soms niet over wie het precies ging. Het was ook moeilijk te achterhalen hoe belangrijk dat personage juist was. “ De telegraafbeambte vroeg me zijn kantoortje binnen en zette slecht smakende thee voor ons,’ (Kracht, 2010, p. 13). Wie is de telegraafbeambte? Is dat een vriend van het hoofdpersonage? Of werkt die net de het hoofdpersonage tegen? Dit is één voorbeeld uit een drietal personages in het hele verhaal.
Ik vindt zijn schrijfstijl gepast voor mensen die echt al veel gelezen hebben. Als je niet veel leest, zoals ik, heb je moeite met het boek te lezen. Er zijn moeilijk zinstructuren in te vinden. Ik moest de zin zelf dan ook twee keer lezen om ze te verstaan. ‘Door een op een statief bevestigde sterke Zwitserse verrekijker sloegen wij enige tijd de bedrijvigheid van de soldaten gade.’ (Kracht, 2010, p. 115). Deze zin vindt ik zeer complex.
Er was één wending in het verhaal dat ik me blijf herinneren. Dit is wanneer er meerdere dingen elkaar snel opvolgde. ‘ commissaris! Laat onmiddellijk uw wapen vallen!’ (Kracht, 2010, p. 100). Met deze zin schoot ik wakker. Dit is wel het enige actie moment dat vindt ik spijtig. Veel andere wendingen zijn er in het boek niet. Ik denk dat het boek dan zou interessanter zijn geweest.
Ik dacht dat dit boek leuker ging zijn. Toen ik de achterflap las was ik geïnteresseerd. Ik heb veel moeite moeten doen om dit boek uit te krijgen. Als je dit boek wilt lezen moet je ook al echt geïnteresseerd zijn in de politieke gebeurtenissen. Het ging veel over politieke standen. Dat was helemaal niet interessant voor mij. daarnaast was het persoonlijk te moeilijk geschreven. Voor mij was dit dus echt geen aanrader en ik zou het men leeftijdsgenoten ook niet aanraden om het te lezen. Je moet geïnteresseerd zijn in de eerste wereldoorlog, de politieke standpunten uit die tijd, de gebeurtenissen, de belangrijke plaatsen en heel graag willen lezen. Het boek telt maar 136 pagina’s maar als je niet in de vorige beschreven dingen geïnteresseerd bent lijken er dit wel 500.