De geest van Pee Klak

In juni 2014 kreeg vzw de Scriptomanen de steun van de Erfgoedcel Aalst om een cultureel erfgoedproject te starten rond Domien Camiel De Rop, de volksfiguur uit Moorsel die ook ruimere bekendheid verwierf als Pee Klak. Dorpsgenote Els Vermeir voelde zich onmiddellijk aangesproken. Bij het voorbereidend werk raakte ze meer en meer in de ban van deze late neef van Tijl Uilenspiegel. In enkele maanden tijd pende ze enkele ''interviews'' bij elkaar, maar ook - geheel in Klakse stijl - een aantal teksten voor volksliedjes.
Met de biografie van Ben Putteman als leidraad, verdiepte ze zich zelfs in de merkwaardige 19de eeuwse streekwoordenschat van Pee. Alsof zijn geest, gejaagd door een Bamiswind, waarlijk in haar was gevaren...
Els Vermeir (Aalst, °1966) begon al op haar achtste verhaaltjes te schrijven. Geïnspireerd door de bezielende lessen van Patrick Lateur studeerde ze Romaanse Filologie. In 2004 behaalde ze de tweede prijs bij de wedstrijd voor kortverhalen van de Werkgroep Literatuur en Media en kreeg ze via ex-collega en auteur Bart Madou een eigen rubriek in het cultureel magazine Toverberg.
Uiteindelijk was het Patrick Bernauw die haar via de cursus Literaire Creatie van de Aalsterse
Academie voor Podiumkunsten stimuleerde om de stap te zetten naar het grote publiek.
''Grappig, ontroerend, pakkend: een ideaal bedtijdboek. Maar wees gewaarschuwd: eens je begint te lezen, kan je niet meer stoppen. Zowel de verhalen als de schrijfstijl zijn bijzonder verslavend.'' (Kathelijne Denturck)