Leven vanuit verzet

Wat een bijzonder boek. Ik raad dit boek van harte aan. Een prachtige fotocover en mooie titel. De schrijfstijl is gemakkelijk en wekt je nieuwsgierigheid. Als lezer waan je je terug in de tijd. De schrijfster neemt je beeldend mee de Amsterdamse Jordaan in. Ik vond het boeiend om te lezen hoe het in die tijd er aan toe ging. En ervoer een prettige afwisseling tussen heden en verleden. Daarnaast een mooie opbouw en uitkomst, ondanks het pijnlijke thema. Ook was het best kwetsbaar om weer te beseffen hoe onze jeugdervaringen doorwerken in ons leven als volwassene. De in cursief geschreven tekst vond ik vernieuwend, omdat het sommige onderwerpen vanuit een ander perspectief weergeeft en bekrachtigd. Het kwam bij mij over als een soort geweten. Al met al vind ik dit boek zeker een aanrader. Voor mij indrukwekkend. Het geeft mij stof om stil te staan, na te denken, vragen te stellen, erover te praten en situaties te checken. En een voorbeeld te nemen aan de schrijfster van dit boek om in liefde te blijven, ook al is het nog zo moeilijk.

Wat een prachtig boek en tegelijkertijd: wat een heftig verhaal. Heftig om te lezen hoe de oorlog in de praktijk nasuddert en smoort in een gezinssysteem. Mooi om te lezen hoe José haar mildheid heeft kunnen behouden of terug kunnen vinden en zo met haar verleden in het reine heeft kunnen komen. Echt een aanrader om te lezen. Leest makkelijk weg, alsof je er zelf bij bent.

Een mooi ontroerend boek over de effecten & verborgen trauma's van de tweede wereld weerspiegeld in de relatie tussen vader en dochter.

Een geweldig, moedig en tevens ook heftig verhaal. Zij stelt zich heel kwetsbaar op tijdens haar zoektocht naar het verhaal achter haar vader en de reden voor de mishandelingen. Wanneer je de Jordaan kent zul je vele locaties ook herkennen die beschreven zijn.

“Leven vanuit verzet” is een mooi boek dat zeker het lezen waard is voor eigenlijk iedereen die open staat voor een rauw, niet opgeleukt maar waar verhaal over de haat-liefde verhouding van ouders, kinderen en hoe de oorlog hier een rol in speelt. Toen ik begon te lezen had ik even iets van “hmmm .. waar gaat dit heen?”. Maar gaandeweg, na pakweg een bladzijde of 20 wilde ik steeds meer lezen, meer te weten komen over Josje en haar zoektocht. De manier van schrijven is op sommige punten rauw en hard maar aan de andere kant ook weer teder en liefdevol. De schrijfster neemt je mee in haar zoektocht en laat je meemaken wat zij heeft doorgemaakt. Het boek geeft je een kijkje in een leven vanuit het verzet, leven met het verzet en leven in verzet. Het laat zien hoe de oorlog en de nasleep daarvan nog altijd deel uitmaakt van het hedendaagse leven.

Een mooi en indrukwekkend boek. Zeker de moeite om te lezen, staat veel herkenbaars in , zeker als je de oorlog zelf hebt meegemaakt in die buurt in Amsterdam.

Het is geen dik boek. 188 pagina’s, maar wel goed voor een paar uurtjes vermaak. De cover vind ik persoonlijk mooi. Het geeft het Amsterdam weer wat ik ken en geeft een glimp van de sfeer uit die tijd. Is dat je moeder José, die boven uit het raam hangt?

Dit boek maakte mijn verwachtingen niet waar… in die zin, ik verwachte een boek met pagina’s over de zoektocht naar wat haar vader is overkomen. Een boek over de oorlog en het verzet. In werkelijkheid werd het geweldig mooi boek waarin José beschrijft hoe moeilijk het is om de tweede of derde generatie te zijn. Zelf heb je de oorlog niet beleeft, maar het voelt alsof je er middenin zit. De trauma’s van tweede en derde generatie oorlogsslachtoffers werden zwaar onderschat. Pas sinds een aantal jaren komen mensen hiermee naar buiten.
José heeft op een soms rauwe, vertellende wijze haar levensverhaal opgeschreven. Hoe ze in verzet kwam tegen haar harde en moeilijke vader. Hier en daar een schrijffout of een vergeten woord, maar dat is allemaal niet erg. Ik werd in het verhaal gezogen en heb het in één ruk uitgelezen. Ik voelde even hoe het was om in de jaren vijftig te spelen als meisje in de straten van de Jordaan. Het moment dat José beschrijft wat haar vader heeft meegemaakt en het aha moment wat erop volgt, bracht bij mij de tranen omhoog. Het was zo herkenbaar en het was zo mooi om te lezen dat ze haar vader, die in wezen een bruut was en zelf een draai om de oren had moeten hebben, een menselijk gezicht gaf en dat je meteen aanvoelt dat deze man zo getraumatiseerd was dat hij waarschijnlijk nooit echt bevrijdt is geweest.

Als ik een minpuntje moet noemen dan is dat het zusje geweest. Ik miste haar een beetje in het verhaal. Haar persoontje werd niet uitgediept. Misschien een bewuste keuze, maar ik had graag willen weten hoe jullie als zusjes waren. Vier handen op één buik of gingen jullie elkaar uit de weg?

José, je hebt mij geroerd met dit boek en je krijgt 5 sterren. Dank.

Het verhaal is boeiend van de eerste bladzijde tot de laatste. Leest onbelemmerd vlot, droevig maar toch kreeg ik binnenpretjes! Het boek werkt verslavend en is moeilijk om eventjes weg te leggen.
That's my cup of tea!!!
De cover van het boek spreekt voor zichzelf, waar gebeurd!
Proficiat José

In Nederland is de oorlog sinds 1945 voorbij. In veel gezinnen is de nasleep echter nog merkbaar. In het gezin van Josje is het niet anders.

Dit indrukwekkende, waargebeurde verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van de volwassen José, die terugkijkt op haar jeugd.
Ze vertelt de herinneringen van de zevenjarige Josje; hoe en onder welke omstandigheden dit meisje opgroeit.

De cover geeft een goed beeld van de Jordaan van toen; het ouderlijk huis van Josje.
Haar moeder kijkt uit het raam om een oogje in het zeil te houden. Josje zit op trap voor het huis.
De foto is van 1957. Fotograaf onbekend.

Josje groeit op in de Jordaan samen met haar jongeere zus.
Het is een wijs, bijdehandje. Voor niks of niemand deinst ze terug. Ze gaat al jong haar eigen weg.
Ze komt in verzet tegen een oorlog, die niet de hare was, maar waar ze wel de gevolgen van ondervindt.

Haar vader is een harde werker, een lieve vader, maar ook iemand die bij tijd en wijle flink te keer kan gaan tegen de zevenjarige Josje.
Hij maakt haar leven tot een hel. Wat gaat er in deze stille, zwijgende, verbitterde man om?

Moeder is een lieve, zachtaardige vrouw. Zij heeft het zwaar te verduren onder de woedeaanvallen van haar man.
Scheiden is geen optie; waar zou ze naar toe moeten en waarvan zou ze moeten leven met haar twee dochters?

Josje vlucht op zestienjarige leeftijd het huis uit. Ze gaat van baantje naar baantje en van onderdak naar onderdak.
Ze vindt weer werk en krijgt gevoelens voor haar tien jaar oudere chef.
Door omstandigheden wordt ze gedwongen al snel bij hem in te trekken. Met hem krijgt ze twee zoons.

Deze relatie is geen lang leven bezworen; ze gaat van vriend naar vriend.
Telkens lijkt het erop dat ze voor deze mannen valt, omdat ze op haar vader lijken.
Heeft ze meer gemeen met haar vader dan dat ze weet?

Haar ouders zijn al jaren overleden, als haar zus haar de nalatenschap van haar vader geeft.
José gaat op onderzoek uit; ze komt meer te weten over het verleden van haar vader.
Voor haar gaat een wereld open; dit wist ze niet, zo kende ze haar vader niet.

‘Op het zelfde moment flitsen er haarscherpe beelden uit mijn kindertijd voorbij als in een versnelde film. Beelden van harde klappen die ik mijn jeugd en tijdens mijn leven van mijn vader kreeg. Ik kon zelfs op dat moment de diepe vernedering en de fysieke pijn nog in mijn binnenste voelen’.

In eenvoudige bewoording, soms met overbodige toevoegingen of herhalingen, wordt het oorlogstrauma van vader en de gevolgen voor Josje goed blootgelegd.

Het karakter van Josje, moeder en vader worden goed uitgewerkt. Jammer, dat er weinig tot niks over haar zus wordt verteld.

Emoties van Josje worden goed beschreven, maar zijn mminder voelbaar. Daarentegen is de ontroering van José, tussen de regels merkbaar.

Het verhaal is triest en aangrijpend; springt nu en dan van de hak op tak.
In het verhaal zitten hiaten, waardoor de lezer met vragen achterblijft.

De laatste bladzijden vertellen gestructureerd het verleden van haar vader; hier zullen de meesten menigmaal slikken.

Het boek is niet dik, maar vertelt veel over het effect van WOII op de volgende generatie.
José behoort ook tot deze slachtoffers en laat zien hoe ze hiermee omgaat; het is een sterke vrouw, die weet wat ze wil en niet wil en wat belangrijk is in het leven.

‘Ik leefde en leerde van elke ervaring en de harde lessen die ik voorgeschoteld kreeg. Het heeft me gemaakt tot wie ik nu ben.’

‘Ik ben.’
Heel veel respect voor José, die alles weer moest doorleven, herinneringen moest toelaten en dit wilde delen met de lezers; hier is veel moed voor nodig.

Het verhaal wordt herschreven; ik heb er alle vertrouwen in dat de foutjes die er nu in staan, gecorrigeerd zullen worden.

Verhaal: 4****

Verhaallijn: 3***

Psychologie: 3***

Schrijfstijl: 2½

Wat een indrukwekkend verhaal. Maar wat is het mooi en makkelijk leesbaar opgeschreven. Ik zou iedereen dit boek aanraden om te lezen.