Waya en de wolf Lukt het Waya om zijn familie weer bij elkaar te krijgen?

De titel en de cover vertellen al een beetje over het verhaal. Het gaat dus over Waya, een jongen die in een gebied woont waar altijd sneeuw ligt. Hij heeft een wolf als huisdier: Tikaani. Waya komt erachter dat de ouders van zijn vader toch nog wel leven en hij dus een opa en oma heeft. Maar Waya wil graag weten waarom zijn vader dan geen contact meer met ze heeft. Vastbesloten om dit te weten te komen, gaat hij op onderzoek uit. In het geheim, was het plan.

Nadat Waya het eerste mysterie heeft ontrafeld: hij heeft toch wel een opa en oma, gaat hij op zoek naar de herberg. Zijn lieve en beschermende wolf Tikaani gaat natuurlijk met Waya mee. Tijdens het verhaal, vertelt Waya verhalen, deze hebben een andere opmaak dan de rest van het boek. Ik vond dat een mooie toevoeging.

De vriendschap tussen Waya en zijn wolf speelt een grote rol in dit avontuur. Tikaani zorgt goed voor Waya en soms krijgt Tikaani nog meer hulp van de dieren uit het bos. Op deze manier leren we de dieren uit het bos ook een beetje extra kennen. Niet alleen dieren helpen Waya en Tikaani, ook mensen. Zelfs een oude vriend van zijn vader.

Hoewel het erg koud zou moeten zijn op de plek waar het verhaal zich afspeelt, is het verhaal hartverwarmend. Zoals al eerder genoemd, de relatie tussen Waya en Tikaani, maar ook de band tussen Waya en zijn ouders is erg sterk. Zijn ouders hebben alleen een rol aan het begin en einde van het verhaal, maar Waya draagt ze bij zich de hele reis lang. Zijn ouders komen heel zorgzaam over.

Als je fan bent van de boeken van Jonne Kramer, dan raad ik je zeker aan om dit boek te lezen! Dit boek vind ik ook een beetje bij de winter passen door de hoeveelheid sneeuw. Doordat het boek wat dikker is dan andere kinderboeken zal het eerder de doorgewinterde lezer aanspreken. Maar het taalgebruik is juist helemaal niet moeilijk. Mocht je kind of jij van dunnere boeken houden, kun je natuurlijk Het raadsel van de zee of Dop eerst lezen, deze zijn iets dunner.

Een mooie quote uit het boek (p. 19): Dan staat hij in een snelle beweging op en slingert me over zijn schouder. Ik doe net alsof ik dat stom vind, maar het is het heerlijkste wat er is. Hij doet dat maar heel af en toe. Alleen als hij in een goede bui is, zoals nu. De vorige keer dat hij zo opgewekt was, kan ik me niet eens meer herinneren.

Het verhaal is vanaf de eerste pagina’s heerlijk meeslepend en neemt je echt helemaal mee naar die winterse wereld en die ruige natuur, en deed me intens meeleven met de zoektocht naar zijn grootouders en de waarheid van die geweldig moedige Waya. Ik heb ook zo ontzettend genoten van zijn bijzondere band met wolf Tikaani! En sowieso van alle bijzondere ontmoetingen met mensen en dieren die ze hebben…
De verhalen/legendes van Waya en Nanuk die je tussendoor leest/te horen krijgt zijn ook al zo mooi en zitten vol betekenis! En die dubbele betekenissen van dingen en namen vormen sowieso wel een rode draad in het boek. Heel erg mooi gedaan.
Dit verhaal over de verwarmende kracht van verhalen en vriendschap, de verwoestende kracht van (familie)geheimen en de verbazingwekkende kracht van de natuur en de dieren die erin leven, vond ik betoverend mooi! Het is sprookjesachtig en hartverwarmend en wist me heel erg te ontroeren. Ik vond de vorige boeken van Jonne al 5* fantastisch, maar dit boek vond ik nóg fantastischer! 5* PLUS…