9/11

2 kinderen in 2 verschillende tijden; Brandon gaat een dagje met zijn vader mee naar het werk bovenin de Twin Towers. Het is 9 september 2001, een gewone dag. De lezer weet al dat deze dag op deze plek straks een grote nachtmerrie zal zijn…….
Reshmina leeft 18 jaar later in Afghanistan, een land in oorlog en op een gewone dag komt ze een gewonde soldaat tegen. Vanaf dat moment loopt zij en haar hele dorp groot gevaar en verandert haar leven in een grote nachtmerrie waarbij zij alles achter moet laten en een grote bepalende keuze moet maken….

“Hij wilde net als Brandon weten of alles in orde was met zijn vriend, of ze nog bij elkaar waren….”

Alan Gratz is een kinderboekenschrijver die al diverse titels over best pittige onderwerpen op zijn naam heeft staan. Ik las oa De jongen die tien concentratiekampen overleefde en vond zijn manier van vertellen heel duidelijk, meeslepend en inspirerend.
Hij had dit verhaal al eerder willen schrijven maar merkte dat het toen te vroeg was, nu er echter een hele generatie is die geen levendige herinnering heeft aan de aanslagen van 9/11 is het tijd om de verhalen door te geven. Alan kiest daarvoor 2 perspectieven. De een van de jongen Brandon die midden in ‘het gebouw’ zit terwijl de aanslagen plaatsvinden en aan de andere kant Reshmina die 18 jaar later nog dagelijks de gevolgen merkt van wat er in 2001 gebeurde. Er zitten verschillen en overeenkomsten in hun verhalen en aan het einde komen ze als de schakels van een ketting bij elkaar…Een stukje geschiedenis en cultuur van Afghanistan komt voorbij maar Alan Gratz weet de lezers, van jong tot oud weer diep te raken door het verhaal en de beleving van de grote gebeurtenissen uit de wereldgeschiedenis terug te brengen tot de wereld van een kind. Dat doet hij ook door zijn eigen beleving te delen. Vooral als Reshmina met de soldaat vertelt over 9/11 en ze er samen achter komen dat de gevolgen nog lang niet voorbij zijn is een moment waarop de lezer diep ontroerd zal raken.
Van mij mag deze boek op elke lijst op elke school want dit verhaal moet verteld worden want zolang we dat blijven doen zal het niet in de vergetelheid raken.

De insteek van Gratz is vernieuwend, in 9/11 lees je twee verhalen vanuit het gezichtspunt van twee kinderen. De negenjarige Brandon maakt de aanslag op de Twin Towers zelf mee wanneer hij met zijn vader naar diens werk gaat. Reshima van elf volgen we achttien jaar later, in Afghanistan. Ook bepaald geen prettige tijd met constante dreiging en oorlog om zich heen.

Gratz weet op zeer goede wijze de vinger op de zere plek te leggen. De situaties van Brandon en Reshima worden vloeiend met elkaar verbonden en als lezer kom je tot het besef dat je niet op alle vragen een goed antwoord kunt bedenken.

9/11 is niet alleen een heel goed en informatief boek om de jeugd te informeren over een historische gebeurtenis, het geeft ook duidelijk weer dat keuzes die gemaakt worden op een later moment niet per se meer de juiste keuzes zijn. Je moet niet blindelings een koers blijven varen omdat dit ooit de beste weg leek.

Lange tijd kon Alan Gratz niet schrijven over de gebeurtenissen op 9/11, het was te aangrijpend voor hem, vertelt hij in zijn nieuwe boek 9/11. Nu heeft hij het wel gedaan en het is hem zeker gelukt om je overweldigd te laten voelen door wat er op die dag, nu twintig jaar geleden, gebeurde.

Omdat Gratz ook wil laten zien waar de gebeurtenissen in New York toe hebben geleid, is het verhaal van 9/11/2001 vervlochten met een verhaal dat zich afspeelt op 9/11/2019, en wel in Afghanistan. Ik denk dat Gratz niet had verwacht dat dit boek, dat nog niet zo lang geleden uitkwam, zo actueel zou zijn. Of misschien zelfs wel achterhaald, want inmiddels heeft de VS zich teruggetrokken uit Afghanistan. In dit boek lees je wat ze achterlaten.

Het boek gaat over Brandon in New York en Reshmina in Afghanistan. Het ene hoofdstuk gaat over Brandon, het andere over Reshmina. En wat leest dit boek als een trein zeg, Alan Gratz is de meester van de cliffhanger! Echt elk hoofdstuk eindigt op een manier dat je dóór wilt lezen. Het maakt dan niet uit dat je dan weer bij het andere personage bent, want diens vorige hoofdstuk eindigde ook met een cliffhanger. Bovendien lopen de hoofdstukken mooi in elkaar over, want er gebeuren gelijksoortige dingen in de twee verhaallijnen. (dat dat af en toe iets te gekunsteld is nemen we op de koop toe)

Brandon is geschorst van school omdat hij heeft gevochten, en gaat daarom met zijn vader mee naar zijn werk. Zijn vader werkt op de 107e verdieping van een van de twee torens van het World Trade Center. Het is een mooie ochtend, 11 september, en dan vliegen er twee vliegtuigen in de torens. Gratz beschrijft levendig en waarheidsgetrouw wat er vanaf dat moment gebeurt, gezien door de ogen van een negenjarige jongen.

Reshmina woont in een dorp in Afghanistan. Een plek waar het oorlog is. De Amerikanen en de Talibanstrijders voeren een langdurige strijd. Het droge, rotsachtige land en de oorlogssituatie zorgen voor armoede, angst en onvrede bij de bevolking. Zo is het zusje van Reshmina omgekomen door een Amerikaanse bom, en wil Reshmina’s tweelingbroer zich aansluiten bij de Taliban die zich in de bergen schuilhouden. Wanneer Reshmina  een gewonde Amerikaanse soldaat helpt, is dat het begin van een escalatie van de strijd. Gratz leert ons dat het allemaal niet zo zwart-wit is als je zou denken. Zo is ons beeld dat de Amerikanen Afghanistan komen redden van de Taliban, maar het zijn de Amerikanen zelf die de Taliban hebben leren vechten en van wapens hebben voorzien, zodat deze de vorige bezetters van Afghanistan, de Russen, konden verdrijven. Zo verruilt Afghanistan de ene oorlog voor de andere.

Terwijl je een bloedstollend spannend verhaal leest kom je echt het een en ander te weten over hoe vroeger en nu met elkaar verweven zijn. De aanslagen op het WTC hangen samen met hoe de situatie nu is in Afghanistan. Niets is zwart-wit, en niets is heel makkelijk opgelost. Sterker nog, ik werd er af en toe moedeloos van, want een uitweg lijkt haast onmogelijk.

Heftig om te schrijven, heftig om te lezen. Maar zeker de moeite waard, want de aanslag op de Twin Towers heeft een enorme impact gehad, en mag niet vergeten worden, net zo min als alle slachtoffers die zijn gevallen door gebeurtenissen die hieruit voortvloeiden.

Toegankelijk, dat is wat ik er goed aan vind.

Alan Gratz is een Amerikaanse bestsellerauteur. Hij schreef al een tiental Young Adult-romans. Deze romans belichten steeds weer een pakkend onderwerp. 9/11 verschijnt nu, 20 jaar na de terroristische aanslag op de WTC-torens.

11 september 2001, New York. De vader van Brandon moet hem van school gaan halen nadat hij een andere jongen heeft aangevallen. Brandon kan niet alleen thuisblijven dus moet hij met zijn vader mee naar zijn werk op de 107e verdieping van een van de torens van het World Trade Center. Maar zoals iedereen weet staat er iets verschrikkelijks te gebeuren. Overleeft Brandon de aanslag en kan hij tijdig ontsnappen?
Achttien jaar later, Afghanistan. Reshmina, een 11-jarig meisje, leeft met haar familie in een afgelegen dorp. De taliban lijkt overal te zijn en begint zich steeds meer in de leven van alle Afghanen te dringen. Wanneer ze een Amerikaanse soldaat opvangen riskeren ze zware gevolgen voor hun hele familie.

Gratz belicht 2 interessante perspectieven. Enerzijds de mensen die zich in de WTC-torens begaven en geen idee hadden van wat er gaande was. En anderzijds het leven van een Afghaans gezin die moeten leiden onder het regime van de taliban en die eveneens weinig idee hebben van wat nu de oorsprong is van deze verschrikkelijke oorlog. Er zijn geen winnaars in dit verhaal.

Er zijn weinig fictieve verhalen geschreven over 9/11 waardoor dit verhaal meteen aansprak. Gratz weet hierbij een erg pakkend en beklijvend verhaal neer te zetten dat je lang bijblijft. Een emotionele kijk op het leven van kinderen die toevallig op een bepaalde plaats geboren zijn.

Een interessant verhaal op maat van jongeren. Ideaal voor in de klas waarbij jongeren een boeiende kijk op de geschiedenis krijgen. Maar ook voor de volwassen lezers is dit verhaal een uiterst waardevol en aangrijpend boek!

Toegankelijk, dat is wat ik er goed aan vind.

Heb het aan mn kleinzoon van 10 jaar gegeven,mooie verhalen ( twee) van een zeer droevige gebeurtenis.