De erfgename van Paus Johanna

Toen de film Pope Joan verscheen in 2009 raakte ik gefascineerd door de figuur van Paus Johanna. Onmiddellijk ging ik naar de boekhandel om het boek te halen waarop de film was gebaseerd: Paus Johanna Donna Woolfolk Cross. Helga Glaesener heeft nu, mits akkoord van Donna een vervolg geschreven op dit werk namelijk De erfgename van Paus Johanna. Ik hoop om nog meer te weten te
komen over de enige vrouwelijke paus ooit.

Zeventien jaar geleden werd Gisla ontvoerd uit Dorestad door enkele wrede Noormannen. Nu woont ze bij hen als hun slaaf en kreeg bovendien ook nog eens twee dochters, Freya en Asta die ook opgroeiden in slavernij. Nadat Gisla door een van haar slavenhouders vermoord wordt, slaan beide dochters op vlucht. Ze beslissen terug te keren naar Dorestad op zoek naar familie. Maar eenmaal
terug in het dorp van hun moeder blijken al hun verwanten er niet meer te wonen. Hierop beslist Freya haar grootvader Gerold te zoeken in Rome en Asta wenst in Dorestad te blijven. Vermomd als man reist ze doorheen het Europa van de 9e eeuw. Een interessante tocht die ons langs vele kloosters en dorpen brengt. Eenmaal in Rome slaat het noodlot echter nog een keer toe, waardoor ze opnieuw moet vluchten. Zal zij ooit rust en vrede kennen?

Wanneer een boek gebaseerd is op historische feiten, dient het voor mij ook realistisch te zijn, zelfs wanneer een groot deel aangevuld werd door de fantasie van de auteur en net dit miste ik in De erfgename van Paus Johanna. Het lijkt mij niet makkelijk een boek te schrijven over de 9e eeuw, gezien het geringe aantal geschreven bronnen die beschikbaar zijn om een grondige research te
doen. Maar er gebeurt veel in het verhaal en iets te vaak wordt er een twist gegeven om het geheel te laten kloppen. Bovendien worden er soms ook sprongen naar de toekomst gemaakt waardoor er precies stukken ontbreken. Zo bleef ik als lezer met onbeantwoorde vragen zitten zoals bijvoorbeeld over Aristides ontsnapping uit Rome of hoe Freya na ernstige verwondingen op Frauenchiemsee zo snel terug op de been was. Dit is jammer, gezien het verhaal in grote lijnen wel boeiend is en de auteur een prettige schrijfstijl heeft. Helga Glaesener schrijft op een beeldende manier met toch ook wel oog voor de omgeving zoals de middeleeuwse kloosters, het leven in de dorpen, etc… . Vooral
hoe de wereldsteden Parijs en Rome eruit zagen in die periode vond ik fascinerend, via de pen van de auteur kon ik het mij levendig voorstellen. Het leken toen precies op grote dorpen in plaats van op de grote steden die ze nu zijn.

De personages vond ik soms wat vlak, zelfs de hoofdpersonages leken maar op de achtergrond te blijven. De emoties van de personages komen maar weinig aan bod, zo lijkt voorbeeld de relatie van Freya en Asta maar bot te zijn, enkel door hun handelingen kan je als lezer conclusies gaan trekken over hun gevoelens. Freya en Aristide zien elkaar wel graag, maar als lezer mis je daar
diepgang. De auteur heeft als achtergrond wiskunde en informatica, en dit merk je als lezer aan haar zakelijke manier van schrijven, haar personages missen die kleine toets, waardoor het verhaal toch wel wat meer lagen zou krijgen.

De erfgename van Paus Johanna is een mooi boek, maar zeker geen hoogvlieger. Persoonlijk was ik toch wel wat teleurgesteld. Ook lezers die voorheen van Paus Johanna hebben genoten zouden wel eens minder enthousiast kunnen zijn. Dankzij de beeldende schrijfstijl toch nog 2.5 sterren **