Bureau Marit 7 - Het Kattenpension Bureau Marit 7 - Het KattenPension

Ik heb met spanning deze bureau Marit gelezen.
Aangezien katten mijn lievelingsdieren zijn komt de boodschap van dit boek nog meer binnen.
Het begin lijkt eenvoudig , het oplossen van een vermiste kat (zaak) maar de schrijfster weet toch een onvoorziene kant van het verhaal te laten zien die je niet snel zou verwachten.
Met spanning ben ik zeker gaandeweg het boek meer en meer gaan lezen, het nodigt uit om verder te lezen , wat in mijn geval positief is!
De romances van Marit ,die zich afspelen in het boek zijn ook
leuk en vlot beschreven .
Al met al een boek die ik een ander zeker zou aanraden om te lezen!

Mijn eerste aanraking van bureau Marit heeft voor gemende gevoelens gezorgd.

Bureau Marit wordt door een buurtgenoot ingeschakeld omdat haar kat spoorloos is verdwenen. Marit bijt zich samen met haar hulpje Olaf volledig in het onderzoek en komt door haar gesprekken met haar goede vriend Dix, die als rechercheur werkzaam is, steeds tot vreselijkere ontdekkingen.

Hebben de verschillende zaken iets met elkaar te maken en lukt het Marit de onderste steen boven water te krijgen?

Het gekozen plot met de boodschap van dierenleed is heel goed gekozen. Het onderwerp zie ik zelden in een boek terug komen en is goed en realistisch verwerkt.

De schrijfstijl is in mijn ogen minder prettig. Ieder personage wordt in een vertelvorm beschreven wat het lezen niet altijd ten goede komt. Het oogt soms passief en af en toe zelfs als opvulling door dezelfde opmerking vaak terug te laten komen. Ik ga ervan uit dat de voorgaande bureau Marit boeken op dezelfde wijze zijn geschreven. Dus voor degene die dat heerlijk vonden zullen Het Kattenpension zeker erg waarderen.

Dit is alweer het 7e deel in de Bureau MaRiT-serie. En voor mij het eerste deel dat ik las. Dat ik de eerdere delen niet gelezen heb was voor mij geen probleem tijdens het lezen. Ik had niet het idee dat ik daardoor essentiële informatie miste.

Het verhaal is gruwelijk, zeker als je thuis katten hebt rondlopen. Laat ik het zo zeggen: mijn monsters zijn aan knuffels, tijdens het lezen, niks te kort gekomen. Elke keer als ik door afschuw overmand werd was er weer 1 de klos voor een knuffelsessie.

Het verhaal zit niet heel ingewikkeld in elkaar. Het gaat vooral om de reis naar de ontknoping, dan om de ontknoping zelf, want die absoluut niet verrassend. De reis naar de ontknoping is bij vlagen spannend. En ik was voortdurend boos. Boos om wat er allemaal gebeurde. Dat ging mijn verstand te boven.

Het taalgebruik is simpel waardoor het boek goed toegankelijk is. Persoonlijk hou ik wel van wat mooiere taal. Maar dat is mijn voorkeur.

Het boek roept verschillende emoties op en dat is knap. Alleen al daarom beoordeel ik het met: GOED.

Omdat Bureau MaRit, een detectivebureau, even zonder opdrachten zit, neemt privédetective Marit Johansen de opdracht om een vermiste kat op te sporen aan. Tobias, de kat van een van haar buurtgenoten is niet meer thuisgekomen en de eigenares is erg ontredderd. Marit, zelf ook een dierenliefhebber, gaat op onderzoek uit. Als Dix, een bevriende rechercheur, haar vertelt dat er de laatste tijd regelmatig vuilniszakken met een lugubere inhoud uit de rivier wordt gevist, staat ze er niet lang bij stil. Maar tijdens haar zoektocht stuit ze op vreemde dingen en steeds meer moet ze denken aan wat Dix haar heeft verteld. De opdracht die Marit heeft aangenomen blijkt niet zo eenvoudig te zijn als gedacht en dreigt uit de hand te lopen.

‘Haar hersens leken het in eerste instantie niet te registreren, maar opeens drong de realiteit in volle hevigheid tot haar door. Vol afschuw bekeek ze de inhoud en sloeg haar handen voor haar mond. Afgrijselijk.’

De cover toont een soort van oude schuur waar een bordje hangt met Happy Cat. Voor de schuur loopt een zwarte kat. Het kleurgebruik is mooi opvallend en als het verhaal eenmaal gevorderd is krijgt deze schuur zijn betekenis.
Het kattenpension is het zevende deel uit de Bureau MaRit serie en de proloog van dit boek hakt er gelijk flink in. Beangstigend en waarbij de vraag wordt opgeroepen: waarom? Het verhaal zelf begint onschuldig en de zaak die Marit aanneemt lijkt simpel te zijn. Hoewel, een vermiste kat opsporen is niet altijd zo eenvoudig. Maar de opdracht is niet het enige waar Marit zich mee bezig houdt. Haar relatie met Jack lijkt een beetje te verslappen terwijl haar vriendschap met Dix steeds hechter wordt.

De hoofdstukken in dit boek zijn niet voorzien van een nummer maar van een bijpassende titel. In Het kattenpension worden gruwelijke situaties beschreven en het voorstellingsvermogen krijgt het, mede door de beeldende schrijfstijl, zwaar te verduren. Gelukkig wordt niet alles expliciet beschreven, maar dit zou ook niet passend zijn bij deze serie.
De boeken uit deze serie kenmerken zich door een spanning die toch luchtig blijft al is dit in Het kattenpension wat minder luchtig dan in de voorgaande delen. De gruwelijkheden drijven de spanning flink op en roepen veel weerzin op. Het is dan ook een behoorlijk pittig hoofdthema, in ieder geval voor de echte dierenliefhebber. Wel wordt alles mooi afgewisseld, zoals we van de auteur gewend zijn, met vleugjes romantiek. En door tijdige rustpunten toe te passen wordt de lezer even een adempauze gegund. Rustpunten waarin het privéleven van Marit meer de aandacht krijgt. Een privéleven vol met twijfels en de auteur weet ook hierin de nieuwsgierigheid van de lezer hoog te houden. Naast het hoofdthema wordt er zijdelings het thema alcoholisme aangeroerd en wat dit voor gevolgen kan hebben. Voor beide thema's geldt dat de auteur haar research weer prima heeft gedaan.
Ondanks dat het hoofdthema al snel te vermoeden is heeft dit heeft geen invloed op de spanningsboog en heeft de auteur genoeg wendingen verwerkt om de lezer te blijven verrassen. Van de serie Bureau MaRit is dit deel een van de spannendste delen en heeft fragmenten die passend zouden zijn in een thriller.
Alles samengevat heeft Vermeulen weer een zinderende detectiveroman neergezet, compleet met de ingrediënten spanning, romantiek en een doordringend hoofdthema.
4,5****
Deze recensie is eerder gepubliceerd op VrouwenThrillers.nl

De proloog is dusdanig geschreven dat je meteen gevangen wordt door nieuwsgierigheid. Je wilt absoluut weten wat daar aan de hand is.

'Maar ze moest het weten. Met een ruk opende ze nu ook de tweede koelkast, huiverig, voorbereid op het ergste. Ze staarde naar de inhoud, maar kon het niet bevatten. Het leek wel een horrorscenario van een of ander macabere film. Geschokt gaf ze een duw tegen de deur en barstte in huilen uit. Machteloos en ontzet, niet in staat om zich te beheersen.'

Ook in dit deel weet Esther Vermeulen al weer heel snel mijn aandacht gevestigd te houden op het verhaal. De lekker korte hoofdstukken met een titel in plaats van een nummer, lezen heerlijk weg. Afwisselend lees je over Marit privé en haar liefdesperikelen (of het ontbreken daarvan) en over hetgeen ze als privédetective op dat moment onderzoekt.
Een andere keer lees je uit het gezichtspunt van iemand waarvan je niet meteen weet wie het is.
Het was leuk om James, de broer van Marit weer even terug te zien!

Marit kan haar werk niet uit haar hoofd zetten en dat levert problemen op als ze na een drukke dag wil gaan slapen.

'Uiteindelijk viel ze in een onrustige slaap. Ze droomde dat ze achtervolgd werd, hoewel niemand haar op de hielen leek te zitten. Toch rende ze voor haar leven, maar een onzichtbare muur hield haar tegen. Verbeten gaf ze niet op, tot ze ineens besefte dat het geen muur was maar dat zij zichzelf in de weg liep.'

Humor is ook in 'Het kattenpension' aanwezig en dat is in dit verhaal zeker nodig; het luchtige van de andere boeken met Marit in de hoofdrol is hier wat verder te zoeken. Door de gruwelijke dingen waarover je leest stijgt het gevoel van spanning meer dan je gewend bent in haar boeken.
Dierenmishandeling wordt hier uitgebreid beschreven maar ook de redenen voor deze mishandelingen. Het is de hebzucht van mensen die hiervan aan de basis ligt.

De personages zijn duidelijk neergezet en door de lekker vlotte dialogen in gewone mensentaal is het boek goed toegankelijk.
Ook 'Het kattenpension' is net zoals alle andere delen uit de reeks Bureau MaRiT als zelfstandig boek te lezen.

Het kattenpension is ontspannend maar tevens informatief en maakt met recht deel uit van de 'Spannende detectivereeks met een vleugje romantiek' - Graag Gelezen

Geschreven bij Bureau Marit 7 - Het Kattenpension

Met Marit is het nooit saai, ze beleefd allerlei avonturen en ontwikkelingen en ook op het romantische vlak.
Spannend verhaal! En het leest ook lekker weg. Aanrader!

Quote recensent: "Privedetective Marit Johansen wordt door een van haar buurtgenoten om hulp gevraagd. Er wordt een kat vermist. Achter het alledaagse probleem blijkt een groep keiharde misdadigers te zitten. Wie dit verhaal kent, leest nooit meer zonder bijgedachten de rubriek 'vermiste huisdieren' in de plaatselijke krant"

Op de cover staat een afbeelding van een schuur; daarop een naamplaatje ‘Happy Cat’. Voor de schuur een opvallende zwarte kat. Later in het verhaal wordt de mysterieuze cover duidelijk.

Vrij snel is duidelijk wat zich er afspeelt in ‘Happy Cat’. De beeldende schrijfstijl en plotwendingen maken veel goed. De echte spanning komt laat in het verhaal, maar verdwijnt omdat de afloop voorspelbaar is. De afgrijselijke dierenmishandeling, waar de auteur goed research naar heeft gedaan, is weerzinwekkend en roept onbegrip en walging op. Maatschappelijke problemen zoals alcoholisme, eenzaamheid, depressie en vreemdgaan worden subtiel aangeroerd.

Opvallend is dat de hoofdstukken niet genummerd zijn, maar een passende titel hebben. De auteur beschrijft afwisselend het privéleven en werkomgeving van Marit. Bij ‘Het kattenpension’ is dit voor de lezer zeer welkom gezien de afschuwelijke dierenmishandeling, die goed, maar gelukkig niet tot in detail wordt beschreven.

De karakters van de hoofdpersonages worden goed uitgediept. De dialogen zijn levendig; de gevoelens en beleefwereld van de personages worden prima verwoord en zorgen ervoor dat de lezer kan in- en meeleven.

De auteur laat zien hoe mensen meegesleept kunnen worden in gruwelijkheden waar ze niet bewust voor gekozen hebben. Dat juist deze mensen op het moment suprême sterker worden en zelf beslissingen gaan nemen.

‘Het kattenpension’ is een goed opgebouwd verhaal met een vleugje romantiek dat de lezer qua thema nog lang zal bijblijven.

Verhaal: 4****

Schrijfstijl: 4****

Spanning: 3***