Blackwell

Wat heb ik van dit boek genoten!
Vanaf de eerste pagina word je als lezer meegezogen in het verhaal, je waant je in het Whitby van 1891 en vergeet de huidige wereld om je heen. Het verhaal is spannend en de schrijfwijze van de auteur is subliem. Als je ook de vorige boeken van Kevin Valgaeren hebt gelezen, zul je tevens merken dat de auteur gegroeid is. Zijn schrijfwijze, het verhaal, … zijn allemaal sterker dan in zijn voorgaand werk.

‘Onder begeleiding van het geluid van kermend staal en een finale zucht van uitgeperste stoom kwam de trein tot stilstand’.

Als lezer weet je niet hoe je dit boek moet lezen, enerzijds ben je geprikkeld om te weten wat er verder gebeurt in het verhaal en wil je zo snel mogelijk lezen, anderzijds wil je alle woorden tot je laten komen en ervan genieten, want de auteur toont aan hoe rijk de Nederlandse taal wel niet is. Zelden heb ik een Nederlandstalig boek gelezen die op vlak van taalgebruik dit niveau haalt. Op beeldende en meeslepende manier wordt het verhaal verteld. Op deze manier is het onmogelijk als lezer om het boek opzij te leggen.

De personages Blackwell en Dawkins doen eerst wat denken aan Sherlock en Watson, maar dit is schijn. Beide personages zijn tot in de puntjes uitgewerkt. Door de beeldende schrijfwijze van de auteur kan je je als lezer de personages levendig voorstellen, maar je leert hen ook kennen tot hun kleinste karaktertrekje. De auteur weet ook via zijn personages de nieuwsgierigheid van zijn lezers op te wekken. Je wilt echt wel te weten komen als lezer waarom Jericho Blackwell een kluizenaarsbestaan leidde en wat zijn opiumdromen betekenen. Dawkins zie je dan weer groeien. Hij lijkt eerst een bang sullig mannetje, maar als de nood het hoogste lijkt, is hij wel iemand waarop je kan rekenen.

Het verhaal zelf is, hoewel de auteur zijn inspiratie haalde uit heel wat andere verhalen, toch origineel door de vele onverwachte plotwendingen. Zelfs wanneer je als lezer de verhalen kent waarop ‘Blackwell’ geïnspireerd is, blijft het een onvoorspelbaar boek. Het einde had ik niet zien aankomen en is zeker origineel te noemen.

‘Als de horror in iemands leven groter is dan de horror die zijn verbeelding kan creëren, dan wordt de verbeelding zinloos.’

‘Blackwell’ is een Gothic novel, die ook alle elementen van dit genre bevat; mysterie, romantiek en horror worden vermengd. Vooral de horror en mysterie is alom aanwezig. Mocht ‘Blackwell’ ooit verfilmd worden, denk ik niet dat ik er naartoe zou kunnen kijken, teveel gruwelijke taferelen. Maar in een boek is dit anders, af en toe kon ik het even opzij leggen en het wat laten bezinken. Dit boek is zeker niet geschikt voor gevoelige lezers, want de monsters worden op een zeer levendige manier verteld door de auteur.

Het boek bevat verwijzingen naar eerdere Gothic novel auteurs, het is als het ware een soort ode aan de verschillende wereldberoemde Gothic verhalen.
Zo is het dorpje Whitby de plaats waar Bram Stoker ‘Dracula’ bedacht heeft en er wordt ook verwezen naar Mary Shelley, de auteur van ‘Frankenstein’. Maar Kevin Valgaeren gaat nog verder door ook reële historische figuren zoals Jeremy Bentham en echt bestaande historische locaties zoals Whitby en de abdij van Whitby in zijn boek te verwerken. Ik vind het als lezer altijd fantastisch wanneer non-fictie aangevuld wordt met de fantasie van de auteur, hierin is de auteur van ‘Blackwell’ met glans geslaagd. Met veel oog voor detail wordt alles in beeld gebracht en het volledige plaatje klopt door zijn zeer grondige research.

Dit boek is voor mij een topper van Vlaamse bodem. Ik vond het jammer dat ik het boek ‘al’ uit had en kijk reikhalzend uit naar het vervolg. Dikke pluim voor de auteur en een verdiende vijf sterren!

Jericho Blackwell, medeoprichter en lid van de Society for Psychic Investigation and Education, is een meer dan intrigerend personage. Met zijn aftandse jas en lange, zwarte haren ziet hij er uit als een zwerver, maar hij is stinkend rijk en woont in een van de grootste en meest excentrieke huizen uit de omgeving. Naast een rijk erfgenaam is hij eveneens auteur van griezelboeken, maar hij heeft al tijden niet geschreven. Hij rouwt om de dood van zijn vrouw Sara, waarvan hij niet weet hoe ze gestorven is en de opium helpt hem om verloren herinneringen terug te halen.

Dan wordt hij opgetrommeld door Dr. King van de Society for Psychic Investigation and Education, om een mysterieus gestrand schip te onderzoeken. Samen met archivaris John Dawkins, een jongeman die liever tussen de stoffige boeken en documenten zit maar toch veel moed heeft, gaan ze naar Whitby waar het schip gestrand is om op onderzoek uit te gaan.

Dawkins en Blackwell zijn totaal verschillende personen, maar dat maakt hun wisselwerking juist zo kleurrijk en soms grappig.

Valgaeren is een ongeziene natuurkracht in het schrijverslandschap. Al zijn boeken spelen zich af in het Victoriaanse tijdperk en hij is duidelijk een kenner op het gebied van die tijd en de gebruiken. Alleen dat is al een fascinerend aspect aan zijn verhalen.

Daarnaast schrijft hij boeiend, vlot en met een rijke verbeelding, verweven met bestaande legendes en oude verhalen.

Het is eng, het is meeslepend, het is een topverhaal en geschikt voor een breed lezerspubliek.

Ik betrapte mezelf er op dat ik bleef lezen, terwijl ik naar de keuken liep, de hond in de tuin liet. Ik liet het boek amper los, tenzij het echt niet anders kon.

Mysterie, moed, heldendaden, geschiedenis, folklore, vriendschap, romantiek en horror, een heleboel ingrediënten weet Valgaeren op overtuigende wijze te combineren.

Ik hoop dat er nog veel meer verhalen met Blackwell en diens assistent Dawkins verschijnen, wat het einde en de ‘pps’ van de auteur wel doet vermoeden. Ze zijn een leuk duo om te volgen op hun zoektochten naar de waarheid achter paranormale verschijnselen.

Ik houd Valgaeren zijn volgende schrijfsels gepassioneerd en vol ongeduld in de gaten.

Meteen vanaf het begin zit er een heerlijk creepy en grimmig sfeertje aan dit verhaal en dat sfeertje blijft je het hele boek lang in zijn greep houden! Wat een geweldig spookverhaal! Ik heb zo ontzettend zitten genieten. Die hele 19e eeuwse gothic wereld komt helemaal tot leven, er zit heerlijke droge humor in het verhaal en het is spannend van begin tot eind. Leuk ook dat er in een verhaal wat zich al in het verleden afspeelt nog verder naar het verleden teruggegaan wordt.
Eenmaal begonnen kon ik gewoon niet meer stoppen met lezen… Het verhaal is onwijs boeiend en de personages, met name Blackwell, zijn dat zeker ook. Ik ben dan ook heel blij dat het einde doet vermoeden dat er nog wel meer te vertellen is over Jericho Blackwell!
Kortom: weer een geweldige gothic novel van Kevin Valgaeren!

Korte inhoud

Whitby, Paasnacht 1891: een schip slaat tegen de klippen. 1 dorpsbewoner is dood, 2 waren er getuigen en er is niemand aan boord. Een mysterie waarvoor de hulp van de Society for Psychic Investigation and Education wordt ingeroepen in de vorm van Jericho Blackwell. Jericho die zich teruggetrokken had in zijn kasteel omringt door opium krijgt John Dawkins mee al oppas en luitenant. Hij ontdekt dat er 1 persoon aan boord was, maar deze behoort al 200 jaar dood te zijn. Wanneer het dorp wordt opgeschrikt door een gruwelijke moord en deze moorden zich verplaatsen naar Londen wordt het een race tegen de klok om er achter te komen wat er nu precies aan de hand is.

Mijn mening

Vanaf het begin duikel je het verleden in . Niet enkel door de tijdsaanduiding maar ook door het taalgebruik van Kevin Valgaeren. De beschrijving van het vissersdorpje nemen je mee in de tijd. De oude mannen die elke zondagmiddag afspreken bij het bankje op het kerkhof, om te genieten van de zee en zo dichter bij hun vrouwen te kunnen zijn. Zij zijn getuigen van de schipbreuk. Jericho Blackwell die een kluizenaarsbestaan leidt in het gezelschap van een butler en zijn opium. Alle beschrijvingen worden langzaam helder doorheen de mist van het ontdekken van nieuwe plaatsen. Valgaeren heeft oog voor de kleine details en weet deze op een realistische wijze te verwerken.

Hoewel er een stil gevecht gevoerd wordt tss Blackwell en Dawkins krullen je mondhoeken toch regelmatig even naar boven door droge opmerkingen die er gegeven worden.

Doe niet zo onnozel …… Natuurlijk heb ik zoiets nog nooit gezien. Niémand heeft zoiets ooit gezien!

De wisselwerking en wrevel tussen beide blijft lange tijd spelen. Ze zijn dan ook zo volledig verschillend (Blackwell de rijke, getraumatiseerde wetenschapper die met niemand meer te maken wenst te hebben en Dawkins de sociale, jonge archivaris) dat het lijkt alsof ze elkaar nooit zullen kunnen waarderen. Toch maken ze een ontwikkeling door die ze samenbrengt. Dit is natuurlijk een cliché maar deze krijgt een realistische uitwerking. Meerdere cliché’s zijn er te vinden maar Valgaeren weet het bij elkaar te spinnen tot een mooi geheel.

Het boek is onderverdeeld in 13 delen en een epiloog. Elk deel is dan weer verdeeld in verschillende hoofdstukken en begint op een andere datum. Dit maakt het geheel overzichtelijk om te lezen. Wanneer je bij een dagboekgedeelte aankomt verandert het lettertype maar ook de schrijfstijl is totaal anders. Deze zorgt dat je je helemaal verliest in het gruwelijke verleden. Je leert haar en de man die Blackwell achtervolgd beter te doorgronden.

Conclusie

Een duistere, meeslepende gotic novel wordt er beloofd en deze belofte wordt zeker waargemaakt. Het boek dompelt je onder in het duistere van de Victoriaanse tijd. Wees gewaarschuwd wanneer je 3 zwarte honden tegenkomt op straat!

Het boek heeft alles wat je zou verwachten van dit genre.
Nog nooit een boek zo snel uitgelezen !!!

Goed geschreven! Opbouwende spanning van begin tot einde. Aanrader

Heel erg spannend boek

Superspannend boek

Heerlijk spannend boek, je wordt volledig in het verhaal gezogen. Echt top suspense!
Ik heb alle andere boeken van Kevin Valgaeren ook al gelezen en het lijkt wel alsof elk boek beter wordt. Valgaeren is zo’n schrijver waarvan je gewoon alle boeken wilt lezen. Wat een talent!

Kevin Valgaeren is een meester van de pen. Zijn taal- en woordgebruik zijn uitstekend.
Dit boek, Blackwell, krijpt je meteen vanaf de eerste pagina en laat je niet meer los.
In een ruk uitlezen was hier aan de orde.
Ik kon het gewoon niet uit de hand leggen.
Het was boeiend, sinister en super spannend en neemt je mee in een geweldig verhaal. Je hebt echt het gevoel erbij de zijn.
Nooit heb ik een verhaal gelezen dat me zo greep en ook bezig hield.
Ik wacht nu op het vervolg van Blackwell.
Voor mij is Valgaeren een absolute topper! Brilliant.