Criminelen in de Houtrakpolder aanpak met een stok achter de deur

Bij het zien van de cover van Criminelen in de Houtrakpolder van Hans Werdmölder krijg je niet meteen een idee waar het boek over zal gaan. De titel en subtitel spreken voor zichzelf.
Criminelen in de Houtrakpolder van Hans Werdmölder gaat over het project De Vinkebrug. Het vertelt waar het project naar is vernoemd, wat de aanleiding was om dit project te starten, wat voor medewerkers er werken en wat ze doen, voor wie het project is bedoeld, wat het project in houdt, hoe de criminelen gestraft worden als ze zich niet aan de regels houden, waarom heel veel Marokkanen zoveel problemen hebben, wat de werkzaamheden inhouden en hoe het verder is gegaan. Je krijgt een goed beeld van hoe het was en hoe het ging.
Aan alles kan je merken dat de auteur daar een tijdje heeft meegelopen. Hij heeft niet alleen met de medewerkers gesproken, maar ook met een aantal criminelen die daaraan mee hebben gedaan waardoor de auteur een goed beeld van beide kanten heeft en zijn mening kon geven. De auteur geeft vooral aan het eind zijn kritische mening van hoe hij dat project ziet zoals bijvoorbeeld dat hij het project als een beginpunt ziet in plaats van als een eindpunt. Hij geeft aan wat de negen succesfactoren zijn van dat project zoals bijvoorbeeld het korten op de uitkering als men niet mee werkt. Hij geeft ook aan wat er niet goed ging en wat er verbeterd kan worden zoals bijvoorbeeld dat ze een eigen garage zouden kunnen bouwen omdat veel criminelen graag in een garage willen werken. Hij weet dat allemaal heel erg goed te onderbouwen. Hij vergelijkt dit project ook met projecten uit het verleden, wat de verschillen zijn en hoe de projecten uit het verleden zijn geëindigd.
Tijdens het lezen ontdek je dat veel criminelen twee gezichten hebben, dat heel veel mensen daar in trappen. Wat storend is, is dat bepaalde stukjes worden herhaald zoals bijvoorbeeld hoe de sfeer is. Na drie keer heb je wel zoiets van dat je het nu wel weet. Het is heel erg goed dat de auteur ook de vervelende incidenten in het boek heeft verwerkt zoals bijvoorbeeld een opstootje tussen twee mannen. Daarnaast heeft de auteur er goed aan gedaan dat hij niet alleen kritisch is, maar ook de kritische mening geeft van een aantal medewerkers, hun frustraties, waar ze tegenaan liepen zoals bijvoorbeeld het onbegrip voor de harde aanpak volgens sommigen. Soms moet je lachen om bepaalde stukjes zoals bijvoorbeeld dat de auteur bij het zien van iemand met een mutsje aan Harry Slinger doet denken. Het is ook leerzaam, je leert de betekenis kennen van een paar tatoeages zoals bijvoorbeeld de traantjes.
Kortom; Criminelen in de Houtrakpolder van Hans Werdmölder geeft een uniek kijkje in het project De Vinkebrug. Het is interessant om te lezen hoe het ontstaan is, hoe het verder is gegaan en wat de uitkomsten van het project zijn.