Doodgeboren een mondelinge geschiedenis van rouw

Geschreven bij Doodgeboren

De auteur studeerde geschiedenis in Leuven en promoveerde op het onderwerp 'doodgeboren'; zijn proefschrift werd in boekvorm uitgegeven. Gedurende 5 jaar deed hij onderzoek naar de rouwverwerking van ouders van kinderen die niet levensvatbaar bleken bij de geboorte.
Bleyen bezocht en beschrijft een veertigtal mensen en beschrijft de individuele verschillen in rouwbeleving, en plaatst dit in het tijdsperspectief. Duidelijk wordt dat er in de afgelopen 50-60 jaar toch e.e.a. is veranderd op dit gebied, ook als het gaat om verschillen in verwerking tussen mannen en vrouwen.
Bleyen kan geschiedenis tastbaar maken en dat is een verdienste. Dat doet hij op een grotendeels integere wijze. Het is echter jammer dat veel tijd en bladvulling verloren gaat aan het totstandkomen van de gesprekken met ouders en zijn eigen rol hierin. Dat doet deels afbreuk aan de integriteit van dit boek, en dat is weinig passend.

ik had dit boek gezien in het programma boeken. de schrijver verteld over zijn boek.
Ik werk met pasgeborene en ook wel met ouders die hun kindje zijn verloren.
Het boek valt mij tegen.
het is in het Belgisch geschreven, vele zinnen moet je een paar keer lezen, en het gaat over ouders nu en ouders in de jaren 50.
De verschillen en wat het effect van dit tijdsverschil is. Maar de schrijver heeft maar 4 verschillende echtparen die hij vergelijkt dat.
Hij draait rondjes voor mijn gevoel.
ik ben op 2/3 van het boek blijven hangen en heb geen zin meer om het uit te lezen. Het boek boeit me niet meer. Jammer. Karin

De auteur studeerde geschiedenis in Leuven en promoveerde op het onderwerp 'doodgeboren'; zijn proefschrift werd in boekvorm uitgegeven. Gedurende 5 jaar deed hij onderzoek naar de rouwverwerking van ouders van kinderen die niet levensvatbaar bleken bij de geboorte.
Bleyen bezocht en beschrijft een veertigtal mensen en beschrijft de individuele verschillen in rouwbeleving, en plaatst dit in het tijdsperspectief. Duidelijk wordt dat er in de afgelopen 50-60 jaar toch e.e.a. is veranderd op dit gebied, ook als het gaat om verschillen in verwerking tussen mannen en vrouwen.
Bleyen kan geschiedenis tastbaar maken en dat is een verdienste. Dat doet hij op een grotendeels integere wijze. Het is echter jammer dat veel tijd en bladvulling verloren gaat aan het totstandkomen van de gesprekken met ouders en zijn eigen rol hierin. Dat doet deels afbreuk aan de integriteit van dit boek, en dat is weinig passend.