Nooit meer wachten roman

Een prachtig boek! Wat een zinsopbouw heeft deze schrijfster! Geweldig om te lezen. Over WO1 wordt niet zoveel geschreven als over WO2. Daarom extra boeiend. Ook de verschillende perspectieven zijn zeer boeiend om te volgen.
Ben benieuwd naar volgende boeken van deze schrijfster.

Nooit meer wachten, het debuut van Sarah van der Maas, is een oorlogsroman maar op een heel bijzondere manier geschreven. Het boek vertelt het verhaal van Gabriël, een negenjarig Frans jongetje, een Duitse majoor en een Engelse soldaat, in hun pogingen om op hun eigen wijze, de oorlog te overleven. Op beeldende wijze wordt het leven in de oorlog beschreven. Door de schrijfstijl van Sarah en de bijzondere zinsopbouw zit je midden in het verhaal en wil je verder blijven lezen.

Sarah van der Maas --- nooit meer wachten

Ontroerend en intrigerend verhaal tegen de achtergrond van de verschrikkingen van de Eerste Wereldoorlog. De levens van de 3 hoofdpersonen, een Franse jongen, een Engelse soldaat en een Duitse officier zijn op wonderbaarlijke wijze met elkaar verweven. Allen zijn op zoek naar dat wat ze zijn kwijtgeraakt en proberen ondertussen het hoofd – zo goed en zo kwaad als het kan – boven water te houden. De schrijfster heeft een heel aparte schrijfstijl, ze kiest haar woorden zorgvuldig en de door haar gefabriceerde zinnen zijn doordrenkt van geheimzinnige en diepgravende symboliek. Een boek om eens rustig voor te gaan zitten en langzaam op je in te laten werken……

Eerste wereldoorlog. Duitser,Engelsman en een Frans jongetje. Een niet alledaagse oorlogsroman waarin de schrijfster de motivatie van de 3 hoofdpersonen om te overleven mooi weergeeft. Ze beschrijft de innerlijke strijd, het eigen wereldje en de vriendschappen. Alles komt samen om door deze oorlog heen te komen. Een roman die naar meer doet verlangen.

' Nooit meer wachten' is een aandoenlijke roman over WOI, gezien vanuit een Duitse majoor, een Engelse soldaat en een Frans jongetje van negen. Al na de eerste pagina's had ik het jongetje, de lieve kleine majesteit Gabriel met zijn kinderlijke fantasie, in mijn hart gesloten en hoopte ik vurig dat hij ongeschonden de oorlog uit zou komen. Sara schrijft beeldend en laat vooral de fantasiewereld van Gabriel op aandoenlijke wijze tot leven komen, want meer dan eens zorgde die kleine voor een smile op mijn gezicht. Maar ook geeft ze geloofwaardig weer wat hoop, rouw, verdriet en het gemis van je dierbaren met je doet in oorlogstijd, ongeacht je leeftijd. Zeker een aanrader voor liefhebbers van historische fictie met onverwachte plots, waarin de keiharde waarheid is dat zelfs het lot van een onschuldig kind in oorlogstijd sommigen werkelijk helemaal niets kan schelen.

Wat een bijzonder boek over de eerste wereld oorlog.Mooi hoe het hele dorp oog houdt op een negen jarige jongen die alleen over is gebleven.Vol vertrouwen dat zijn ouders hem bij de kerktoren zullen vinden.Zijn dierbaarste bezit een stapel brieven welke hij zelf niet kan lezen.Het loopt anders af dan je verwacht.

Ontroerend te lezen hoe een jong kind zo’n indruk kan maken en achterlaten tijdens de oorlog.
Ook de zoektocht en ontdekking dat je vader evt. de verkeerde kant gekozen heeft in de oorlog is nog steeds van belang.
Het lastige aan dit boek vond ik het heen en weer gaan met de verschillende personen/situaties.
Ik merk dat dit mij niet aanspreekt.
Maar verder een aanrader.

Het was erop wachten: de eerste roman van Sarah van der Maas. Want met zo veel schrijftalent en diverse gewonnen schrijfwedstrijden op haar naam, moest het er een keer van komen. En nu is het dan zover. ‘Nooit meer wachten’ speelt zich af in het Noord-Frankrijk van 1918 en gaat over de negenjarige Gabriel die een gewonde Engelse soldaat besluit te helpen, zonder dat de Duitse majoor die hem onder zijn hoede heeft genomen daarvan afweet. Dat gaat lang goed, maar dan gaat de Engelsman lastig doen en beginnen de Duitsers onraad te ruiken… Sarah bewijst met deze roman dat ze gevoel voor taal heeft. Ze weet dingen soms prachtig te omschrijven. Maar tegelijk is het soms wel wat te veel, vond ik, en leverde het wat vreemde beschrijvingen op. En het zal verder wel aan mij liggen, want de roman krijgt veel positieve kritiek, maar het verhaal raakte me niet. Ik kwam er niet in – misschien komt doordat het drie perspectieven heeft en ook nog eens heen en weer gaat in de tijd, wat ietwat verwarrend is – de personages bleven afstandelijk en wat nu echt de boodschap van het verhaal is… Mij is het niet helemaal duidelijk. Maar schrijven kan Sarah en dus hoop ik dat er nog een nieuwe roman komt en dat dat verhaal me wel boeit.

Nooit meer wachten van Sarah van der Maas is uitgegeven met op de kaft een afbeelding van een eenzaam jongetje, dat uitkijkt over het Niemandsland (een gebied tussen twee fronten). Het verhaal speelt zich af ten tijde van de Eerste Wereldoorlog in een Frans dorpje dat afwisselend bezet werd door de Engelsen en de Duitsers. Het verhaal start met een beschrijving van een jongetje, die op het slagveld tussen de dode soldaten loopt om te kijken of hij iets kan vinden dat van zijn gading is. Het lijkenpikkertje wordt hij in het dorp genoemd, waar nu Duitsers de baas zijn en waar nog een paar dorpelingen zijn overgebleven. Deze dag is de eerste van twaalf dagen waarin zijn omstandigheden zullen veranderen en zijn leven vervlochten raakt met een Engelse tankcommandant en een Duitse majoor.

Gabriël is een jongetje, dat alleen is overgebleven na een bombardement terwijl hij met zijn ouders op de vlucht was naar een veilige plek. Alle dagen blijft hij wachten op de terugkeer van zijn ouders want het kan toch niet zo zijn dat ze hem in de steek hebben gelaten? Zijn vader heeft hem ooit de opdracht gegeven om te zorgen voor het land, hun kleine koninkrijk waar hij als koning regeert. Ondertussen verblijft hij in een kapotgeschoten kerk tussen de gewonde dieren, die hij verzorgt met liefdevolle toewijding. Hij beklimt de toren om met zijn kijker de omgeving af te speuren en doet daar zijn gebeden zoals hij heeft geleerd van zijn moeder. Soms krijgt hij een brief van haar waaruit hij moed en troost put.

Gabriël staat model voor oorlogswezen die alleen overblijven en zichzelf moeten redden onder barre oorlogsomstandigheden. Hij is opportunistisch en leert om te overleven door dode soldaten in het Niemandsland te beroven van hun kostbaarheden, eten en brieven. Tegelijk is hij echter een bang jongetje, dat 's avonds alleen in slaap valt bij het altaar van een stukgeschoten kerk zonder de armen van een moeder om hem heen. Op een dag veranderen zijn omstandigheden wanneer hij een gewonde Engelse soldaat vindt, die hij verbergt voor de Duitsers. Hij vertoont hier de moed en de vastberadenheid van een volwassene ondanks zijn angsten en besef van het gevaar wat in schril contrast staat met de werkelijkheid om hem heen. Iedere volwassene is gericht op lijfsbehoud en het zelf overleven van de oorlog. Niemand lijkt aandacht te hebben voor een kind in nood behalve het geschonden meisje Berthe en een Duitse majoor.

Naast het verhaal van Gabriël vertelt het boek ook over de levens van de Duitse majoor en de Engelse soldaat. Hun levens raken vervlochten met elkaar waarbij de Duitse majoor een vaderfiguur wordt voor het kind, terwijl hij zelf worstelt met de zinloosheid van de oorlog nadat hij zijn vrouw is verloren. Ralph, de Engelse soldaat is op zoek naar zijn vader die hij al zijn hele leven heeft gemist. Het enige wat hij weet is een naam en het feit dat hij lang geleden vertrok naar Frankrijk. Hij wordt gered door Gabriël, een engel in mensengedaante maar wil liever vergetelheid vinden in de dood.

Sarah van der Maas vertelt het verhaal in een tijdsverloop van twaalf dagen, waarbinnen de gebeurtenissen zich afspelen. Binnen de twaalf dagen hebben alle drie de hoofdpersonen regelmatig flashbacks naar het verleden, waardoor je meer zicht krijgt op de gebeurtenissen in de levens van de hoofdpersonen. Het verleden speelt een belangrijke rol in dit verhaal, want hierdoor zijn de personages gevormd tot de mensen die ze zijn ten tijde van dit verhaal. De schrijfster is er in geslaagd om op een fijnzinnige wijze de gevoelens en gedachten van de hoofdpersonen te beschrijven waardoor je je goed kunt inleven in het verhaal. Het boek heeft mij verrast door de complexe opbouw van het verhaal en de mooie schrijfstijl van de auteur waarin zij het verhaal vertelt. Het maakt dat je als lezer regelmatig stukjes herleest en op je in laat werken, waardoor het een genoegen is om het boek te lezen. De personages zijn waarheidsgetrouw weergegeven.

Een pakkend boek waarin je graag doorleest tot de laatste bladzijde! Er wordt geschreven vanuit drie hoofdpersonen, al is het soms even schakelen omdat je ´terug gaat in de tijd´. Het blijft boeiend omdat het lang duurt voordat je doorhebt hoe dit verhaal verder zal gaan, het is moeilijk te voorspellen hoe het afloopt. Zeker een aanrader als je vaker oorlogsboeken leest, dit boek is anders dan andere.