Arranged For Piano Arranged For Piano

Eigenzinnige Amerikaanse singer/songwriter met een
beroemde achternaam. Ook de lenige stembanden heeft hij van zijn vader, de hippietroubadour
Tim Buckley, die hij echter amper heeft gekend. Baby Jeff is nauwelijks zes maanden als zijn
ouders besluiten uit elkaar te gaan en hij kent zijn natuurlijke vader uitsluitend van een weekend
in '75 dat zij samen doorbrengen, enkele maanden voordat Buckley sr. aan een fatale combinatie
van heroïne en morfine overlijdt. Jeff wordt opgevoed door zijn moeder, een klassiek opgeleid
pianiste en celliste, en zijn stiefvader, een automonteur die mede zijn muzikale smaak bepaalt.
Jeff luistert dan naar de naam Scott Moorhead. Doch de genen spreken een woordje mee en
ofschoon Jeff anders klinkt dan zijn pa valt met name in de compositie van zijn songmateriaal en de
intense, gepassioneerde voordracht veel te herkennen. Al in zijn vroegste tienerjaren zingt Jeff
thuis op feestjes tussen de schuifdeuren. Met liefst negentien verhuizingen en niet veel minder
schoolbandjes achter de rug verlaat hij op zijn zeventiende het ouderlijk huis om in zijn
geboorteplaats Los Angeles de kost bij elkaar te gaan spelen. Hij begeleidt reggaesterren als U-Roy
en Judy Mowatt en doet sessiewerk. In '90 verkast hij naar New York, waar hij ex Captain
Beefheart-gitarist Gary Lucas leert kennen en met diens groep Gods And Monsters het clubcircuit
afschuimt. Maar de samenwerking stokt snel en op basis van zijn liefde voor Led Zeppelin en
vooral The Smiths ontwikkelt Jeff zijn eigen stijl, die op Live At Sin-E, een mini-live-album, voor het
eerst aan de buitenwereld wordt gepresenteerd. Op het door de critici bejubelde Grace, dat o.a.
de Top 10 van OOR's eindejaarslijstje haalt, werkt hij met een eigen groep, bestaande uit Michael
Tighe (gitaar), Mick Grondahl (bas) en Matt Johnson (drums). Buckley toont zich hierop een
meester van stijlen: van bijna fluisterend gezongen, zoetgevooisde ballades tot stevige rockers,
waarin hij Robert Plant naar de kroon lijkt te willen steken. Hij doet onder meer het door de
klassieke componist Benjamin Britten geschreven Corpus Christi Carol en bewijst dat muziek voor
hem meer is dan alleen amusement: ze is een middel om te overleven. Dat lijkt hem goed af te
gaan, vooral in Europa, waar hij behalve enthousiast ontvangen cluboptredens ook op festivals als
Lowlands ('94), Torhout/Werchter ('95) en Roskilde ('95) aan zijn cv kan toevoegen. Hij werkt
samen met onder meer Patti Smith, Jazz Passengers, Brenda Kahn, Rebecca Moore, is samen met
zangeres Inger Lorre (ex-Nymphs) te horen op de Kerouac-tribute Kicks Joy Darkness en
interviewt Qawwali-zanger Nusrat Fateh Ali Khan ('He's my Elvis') voor Interview. Tevens toert hij
als anonieme bassist met bands als Mind Science Of The Mind en The Grifters. Ook duikt hij af en
toe onder schuilnamen in clubs op voor een onaangekondigde akoestische set. Het werk aan de
opvolger van Grace blijkt echter meer tijd te vergen dan voorzien. Parker Kindred vervangt
Grondahl op drums. Aanvankelijk wordt Tom Verlaine (ex-Television) aangetrokken als producer,
maar later kiest Jeff toch voor dezelfde man die ook Grace heeft gedaan: Andy Wallace.Op 29 mei
'97, vlak voor de officiële opnames in de Easely-studio in Memphis een aanvang nemen, verdwijnt
Buckley bij een spontane zwempartij in de jachthaven van die stad aan de Mississippi. Zijn zielloze
lichaam wordt vier dagen later, op 2 juni gevonden. Een ongeluk, zo blijkt, dat een voortijdig einde
maakt aan een mogelijk glorieuze carrière. Tijdens een herdenkingsdienst op 1 augustus geven
Marianne Faithfull, Patti Smith en Elvis Costello acte de présence. Columbia Records brengt een
jaar na zijn dood het dubbelalbum Sketches (For My Sweetheart The Drunk) uit, vol aanzetjes,
probeersels, ruwe schetsen plus de opnamen die in een professionele studio met Tom Verlaine als
producer zijn gemaakt, maar niet waren bedoeld te worden uitgebracht. De titel van het postume
album is gelijk aan de werktitel die Buckley in de studio hanteerde. Buckley blijkt een riant arsenaal
aan live-tapes te hebben achter gelaten, waaruit geput voor Mystery White Boy en Live A
L'Olympia, inclusief een duet met de Azerbajdzjaanse zanger Alim Quasimov. Beide platen
bevatten songs die nog niet eerder op de plaat zijn verschenen. Songs To No One 1991-1992 bevat
opnames die Buckley en Lucas in de jaren '91 en '92 maakten. In juli '03 vertoont de Bbc een film
over zijn leven getiteld Everybody Here Wants You en vindt in de Rock & Roll Hall Of
Fame and Museum in Cleveland een 'Jeff Buckley Fan Gathering and Tribute Concert' plaats. De
voormalige bandleden Tighe en Kindred zijn actief in The Am en Black Beetle. Grace verschijnt in
'03 als dubbel-cd, terwijl The Grace Eps een box (5 cd's) is met outtakes en live-opnamen, o.a. de
Live From The Bataclan-EP en de in Nighttown, Rotterdam, opgenomen So Real-promo.
Liefhebbers van Grace komen uitgebreid aan hun trekken als in ´04 een speciale Legacy Edition van
Buckleys meesterwerk verschijnt. Dit bevat een geremasterde versie van Grace, een bonus-cd
met restmateriaal en covers en een Dvd met video´s en de documentaire The Making Of
Grace.

Bron: OOR Popencyclopedie