Barracuda

Tsiolkas’ vierde roman, De klap, was een wereldwijde bestseller. En terecht. Een sterk verhaal over een familieruzie die eindigt in een drama ten gevolge van een klein incident tijdens een barbecue.
Barracuda is Tsiolkas’ vijfde. De roman handelt over de zoon van een vrachtwagenchauffeur en een kapster, een gezin dat laveert aan de rand van de armoede. Naast Daniel Kelly is er een jonger broertje en een jongere zus. Daniel blijkt goed te kunnen zwemmen en krijgt daardoor een beurs om te studeren aan een private school, ‘Cunts College’. Daar volgt hij een opleiding naast een intensief trainingsprogramma in het zwembad onder leiding van de Hongaarse coach Frank Torma. Danny zet zijn zinnen op een olympische medaille en wil daarmee proberen zijn familie uit de suburbs van Melbourne te zwemmen. Maar als het er echt op aan komt, faalt Daniel, die inmiddels de bijnaam Barracuda heeft gekregen van zijn bekakte teamgenoten. En dan valt zijn leven in duigen.
Barracuda is minstens zo goed als De klap. In een keer uitgelezen. Unstoppable, zou men down under zeggen. Tsiolkas, onthoud die naam!

Dans vader leeft hem voor dat je als levensdoel uit alles kunt kiezen tussen hemel en aarde. Dan kiest voor water. Kun je een held in je eigen leven zijn of wellicht worden wanneer je in die keuze hopeloos faalt? Tsiolkas leverde met dit boek een meesterwerk. Prachtig verweven verhaallijnen met wisselende tijds- en vertelperspectieven. Zeer geloofwaardige psychologische ontwikkeling van een getormenteerde puberziel. Integere behandeling van homo-erotiek. Fantastisch hoe Tsiolkas voor ook een niet-professioneel-zwemmer de obsessie voor medaillegoud en de verbinding met het zwembadwater inlevend beschrijft. Ik ken Australië niet persoonlijk maar ik vermoed dat hij hier ook een indrukwekkende kritische spiegel voor de huidige maatschappelijke constellatie van dat werelddeel creëert: door sport geobsedeerd uit eenzaamheid. Soms viel me als lezer opvallende clichématige reflecties van de romanfiguren op. Ik vroeg me aanvankelijk af of goede redacteuren de auteur daar niet voor hadden moeten behoeden. Later concludeerde ik dat dit gegeven echt vakmanschap van Tsiolkas toont. Niets is immers zo irritant als romanfiguren die denken in ongeloofwaardige literaire beeldende hoogstandjes. Hoofd- en bijfiguren blijven in dit boek realistisch. Dan Kelly faalt als kampioenzwemmer maar Tsiolkas is een absolute winnaar in de wereld van de literaire topsport!

Geschreven bij Barracuda

Ik heb "De klap" gelezen en was daar erg van onder de indruk: al die verhaallijnen van verschillende personages die voortdurend door elkaar heen werden geweefd, de sterke en originele basis-plot en de virtuoze schrijfstijl. Daarmee vergeleken vond ik dit boek tegenvallen. Hier gaat het om één hoofdfiguur, Danny, een jongen van eenvoudige kom-af die een groot zwem-talent blijkt te zijn en zich daarmee een beurs verwerft om op een dure school te gaan studeren. Hij krijgt te maken met klasse-verschillen (kennelijk een typisch Australisch fenomeen), maakt vrienden (althans, zo denkt hij) en vijanden en als hij op het moment dat het erop aankomt faalt stort zijn wereld in, waarna hij in een soort staat van woede, frustratie en apathie schiet. Uiteindelijk verliest hij op enig moment zijn zelfbeheersing en komt hij in de gevangenis terecht. We volgen dit verhaal vanuit verschillende momenten in de tijd, wat helaas de overzichtelijkheid niet altijd ten goede komt. Daarnaast is de hoofdfiguur Danny eigenlijk door het hele boek heen een uiterst onsympathieke persoon, waardoor het moeilijk is om je met hem te vereenzelvigen. Hij is eerst volkomen monomaan op zijn zwemmen gericht en vindt zichzelf de beste van de hele wereld; en na zijn falen is hij voortdurend woedend en reageert dat op alles en iedereen af. Het duurt mij allemaal veel te lang en ook de fase nadat hij uit de gevangenis is gekomen, verzandt hij - ondanks dat hij eindelijk een relatie heeft - in eindeloos getob. Er zitten zeker goede momenten in, maar helaas ook heel veel langdradige en saaie bladzijden.

In het begin wat moeite om in het verhaal te komen door de wisselingen in de tijd. Veel verschillende thematiek in het boek wat het een boeiende kijk geeft op het leven van een tiener. Blijft boeien tot het eind.

'Ik wil met veel affectie en liefde herinnerd worden door de mensen die ik achterlaat. Ik zou graag geloven dat mijn boeken mij overleven, maar dat stemmetje in mijn hoofd blijft spoken en vertelt me dat ik niet ook weer niet zo goed ben. Ik denk dat ik een stil plekje heb ontdekt waar ik kan werken en dat is nu belangrijk voor me. Over onsterfelijkheid nadenken, maakt de stilte ongedaan.' Christos Tsiolkas over schrijven, succes en falen en zijn nieuwste boek Barracuda:

Waar heb je de inspiratie vandaan gehaald om dit verhaal te schrijven?
Ik moet hier even het werk erkennen van de geweldige Australische fotografe Tracey Moffat, die na de Olympische Spelen van 2000 in Sydney een werk genaamd “Fourth” heeft tentoongesteld, een serie grote canvassen van sporters die vierde werden in hun wedstrijden op de Olympische Spelen. De kwelling was af te lezen van hun gezichten en dat was heel krachtig en ontroerend. Toen ik begon met schrijven, had ik een van de afbeeldingen van een zwemmer bij me. Er was ook een jonge Australische zwemmer, Nick Darcy, ontzettend getalenteerd, die op een avond een andere zwemmer helemaal in elkaar heeft geslagen toen hij dronken was. Verschrikkelijk, wreed. Ik weet nog dat toen ik naar het nieuws luisterde, ik het verkeerd had verstaan en er vanuit ging dat Darcy uit de arbeidersklasse kwam. Maar toen ik het verhaal ging onderzoeken, bleek als snel dat hij een van de “gouden jongens en meiden” was. Ik denk dat het verkeerd verstaan een bewust geschenk van mijn onderbewustzijn was: Ik wilde geen verhaal over Darcy schrijven, maar over Danny. Ik hoorde Danny’s stem eerst, volhardend, vastbesloten, vol woede. Ik moest die stem vangen.

Voor het hele interview en andere inspirerende artikelen, kijk op www.bol.com/boekenredactie.

Enerverend, vaak rauw en soms schokkend boek over tomeloze ambitie en angst voor falen. Ook vol emoties als jaloezie op rijkere klasgenoten, schaamte over eigen ouders en homo-erotische clichés. De roman switcht voortdurend qua tijd: lezers leren hoofdpersoon Daniel Kelly (DK) kennen in verschillende levensfasen, nooit lineair, maar altijd via ‘flashbacks’ op de jonge DK door een oudere versie van zijn persoon.
‘Barracuda’ speelt in Melbourne, Australië, een eenzaam continent dol op sport omdat het nergens anders in uitblinkt. Ook een voormalige Britse kolonie waar racisme en klassenbewustzijn springlevend zijn en waar DK, een arbeiderskind een beurs krijgt voor een eliteschool. Waarom? Omdat hij een 15-jarig zwemtalent is dat hogerop wil, elke ochtend om half vijf opstaat om ooit de beste te worden, Olympisch goud te winnen. Maar na een onverwachte tegenslag verandert DK van Danny in Dan, een heel andere persoon…
Tsiolkas is een prima schrijver. Zijn ook tamelijk schokkende roman ‘De Klap’ werd wereldwijd door 1.2 miljoen lezers gekocht. Dit boek zal mogelijk minder kopers krijgen. Gerard Reve maakte de herenliefde acceptabel door zich op allerlei manieren, dramatisch, hilarisch, aanbiddend, etc. te concentreren op het verlangen, niet de daad. Tsiolkas doet dat helaas wel en deze lezer sloeg zulke passages over. Dit is een spannend, intens en indringend boek over het kleine verschil tussen succes en falen. En de nasleep ervan…