Bloemen van de duisternis Luisterboek Tooltip Luisterboeken beluister je met de bol.com Kobo app.

Geschreven bij Bloemen van de duisternis

Parijs in de nabije toekomst: een digitale wereld waarin kunstmatige intelligentie en technologie het leven voor een groot deel overgenomen hebben. Het straatbeeld wordt bepaald door elektrische voertuigen, drones die boodschappen rondbrengen en bewakingsrobots. Hittegolven, snikhete zomers, watertekort, hevige stormen, het einde van de natuurlijke bestuiving en het langzame uitsterven van de insecten ten gevolge van klimaatverandering hebben een einde gemaakt aan het groen.
Bij een aanslag zijn de Eiffeltoren en de nabije omgeving grotendeels verwoest. Op sommige plekken is de stad nog in wederopbouw. Schrijfster en voormalig taxateur Clarissa Katsef is na de traumatische scheiding van haar tweede man op zoek naar een nieuwe woning. Ze komt terecht bij CASA, een huisvestingsprogramma speciaal voor kunstenaars. Ze krijgt de enige woning op de 8e verdieping toegewezen. Al snel na haar intrek in de woning krijgt Clarissa het gevoel dat ze bespied wordt: er gebeuren vreemde dingen en ook haar kat gedraagt zich raar. Naarmate de tijd verstrijkt, wordt het voor Clarissa steeds moeilijker om werkelijkheid en dromen van elkaar gescheiden te houden. Neemt haar fantasie een loopje met haar of is er meer aan de hand? En wie in haar omgeving kan ze eigenlijk nog vertrouwen?

Interessante en verrassende roman over hoe de nabije toekomst van onze wereld er uit zou kunnen gaan zien. Het boek kruipt in de geest van een gepassioneerd schrijfster, die op meerdere fronten een strijd voert. Niet alleen met zichzelf en haar verleden, maar ook met de snel veranderende wereld om haar heen. Door de verschillende verhaallijnen, die uiteindelijk allemaal met elkaar te maken blijken te hebben, blijft het verhaal boeiend. Het heeft een ietwat onbevredigend open einde, omdat een aantal van deze verhaallijnen niet afgemaakt wordt. Dat laat weliswaar ruimte voor de fantasie van de lezer, maar zelf had ik op een aantal vragen wel graag het antwoord geweten aan het einde van het boek.

Geschreven bij Bloemen van de duisternis

En mooi boek dat ik niet weg kon leggen. Had wel 2x zo dik mogen zijn. Want nu zit ik met heel veel losse eindjes! En dan niet alleen hoe het met de kat gaat en of haar vaders neus is genezen en of ze haar spullen nu eindelijk eens ophaalt. Wat zit er achter CASA, lukt het haar ze te ontmaskeren, waar is Perrier, gaat Jordan haar geloven, hoe loopt het af met haar flatgenoten, wat is er allemaal in de wereld gebeurd, hoe ziet ze de toekomst van die wereld enz. enz. ik blijf met veel te veel vragen zitten. Als ik ergens een hekel aan heb is het een open einde, en dit is het grootste open einde ooit!

Geschreven bij Bloemen van de duisternis

Als fan van Tatiana De Rosnay zijnde kon ik niet wachten om aan dit verhaal te beginnen. Dit keer koos ik voor het luisterboek @bookchoice.

Bloemen van de duisternis is een dystopische roman over Clarissa, een schrijfster die na een relatiebreuk op eigen benen komt te staan. Ze betrekt een appartementen complex speciaal voor kunstenaars die volledig uitgerust is met de nieuwste technologie. Clarissa haar gezondheid gaat achteruit en ze vermoed dat het te maken heeft met het appartement. Ze word al helemaal bezorgd wanneer een van de bewoners verdwijnt.

In dit boek worden alle huidige zorgen en angsten aangehaald. Klimaatverandering, terroristische aanslagen en het feit dat alles langzamerhand vervangen worden door robots. Zelfs op gebied van relaties en sex.

Ik moet eerlijk bekennen dat ik het erg beklemmend vond. Het deed zeer realistisch aan. Zeker omdat het onderwerpen aanhaalt die ook daadwerkelijk gebeuren. Nu met elektrische auto's, het feit dat we niet zonder mobieltjes en internet kunnen zegt genoeg. In de huidige lockdown merk je ook dat we echt afhankelijk zijn van het online wereldje.

Her en der vond ik het wat langdradig maar het bleef boeiend. Wat ik wel jammer vind is dat ik nog met een aantal vragen blijf zitten. Ik vrees ook dat ik die niet beantwoord ga krijgen.

Tatiana heeft mij weer aangenaam verrast. En ik kijk uit naar haar volgende werk !

Al met al een goed begin van een nieuw leesjaar ! Ik geef dit boek 4 sterren..

Geschreven bij Bloemen van de duisternis

Zeer goed geschreven roman. Speelt zich af in de toekomst.
Het is verslavend, ik kon niet stoppen met lezen. Je wilt weten wat er achter het appartement schuil gaat. Het zou zo een film kunnen zijn!

Geschreven bij Bloemen van de duisternis

Heel mooi verhaal, nu eens niet gebaseerd op vreselijke dingen in het verleden, maar op de bedreigingen die de mens misschien in de toekomst te wachten staan met de voortgang van de kunstmatige intelligentie en de achteruitgang van het milieu.
Een mooie semi-toekomstroman, met tegenover de nieuwe technologie toch het goede gevoel van liefde en menselijke emoties, kortom een fijne sfeer. In het begin dacht ik “niets voor mij” maar blij dat ik doorgezet heb.

Geschreven bij Bloemen van de duisternis

De boeken van Tatiana de Rosnay trekken altijd mijn aandacht. In het verleden heb ik eerder verschillende titels van haar gelezen en ik ben altijd positief over haar verhalen en verwondert over haar mooie schrijfstijl.
“Boeken lieten je nooit in de steek. Ze waren er altijd voor je.”
Vanaf de eerste regels die ik las in dit boek merkte ik wederom dat de schrijfstijl van Tatiana de Rosnay prettig leest. Geen extreem lange, moeilijke zinnen of alinea’s maar vlotte, soepel verlopende zinnen die gemakkelijk voortkabbelen in mijn lezersbrein. Ondersteund door de hoofdstukken opdeling en overige opmaak van de tekst. Ik ervaar een fijn leesritme tijdens het lezen van dit boek. Toegankelijke bewoording voor een serieus verhaal. Hierdoor lees ik het boek snel, maar wel bedachtzaam, uit.
“Een ander beeld, dat van een nijvere bij die twee verschillende bijenkorven met zijn waardevolle stuifmeel voedt, vond Clarissa ook mooi.”
Het is een ander soort verhaal dan ik eerder van deze schrijfster gelezen heb door de futuristische kant. Het geheel voelt realistisch ook al speelt het zich af in een verdere toekomst doordat er hedendaagse politieke problematiek aangehaald wordt. Dit zorgt er bij mij voor dat soms de rillingen over mijn rug lopen als ik laat doordringen waar het verhaal allemaal daadwerkelijk overgaat. Hierdoor is het niet alleen een mooi, intrigerend fictief verhaal maar bevat het ook een duidelijk aanwezige spanningsboog van begin tot eind en een stuk besef over hoe de wereld er nu aan toe is. Ik blijf geboeid doorlezen omdat ik wil weten hoe het verder gaat met de hoofdpersoon Clarissa en haar persoonlijke ontdekkingstocht ontvouwt.
“Waar bestaat ons leven uit, Clarissa? Uit een mozaïek van liefde, verlangens, berouw, voorbijgaande momenten, en de sporen die deze wereld achterlaat op onze gevoelens, ons intieme leven, onze dromen.”
De personages voelen voor mij echt, ik leef met Clarissa mee door wat zij meemaakt en moet doorstaan in het boek. Zowel heden als verleden komen aanbod en haar trauma verwerking vind ik prachtig om te volgen. Tatiana heeft haar weergegeven als een vrouw die ik zou kunnen kennen of zelf zou kunnen zijn in de toekomst. Juist dit inlevingsgedeelte maakt het nog ietwat spannender en enigszins griezelig tijdens het lezen. Ook de familieleden die aanbod komen, zoals de kleindochter, zijn zo tastbaar als personen die in de nabije toekomst je naasten kunnen zijn. En dan Clarissa’s kat, tja wat kan ik daar als enorme kattenliefhebber over zeggen, heerlijk om in zo’n boek, wat toch wel een ietwat beangstigende toekomst neerzet, alsnog zo’n lieflijk karakteristiek huisdier tegen te komen.
Door het hoge realiteitsgehalte, technologie die we al kennen in een basic vorm en de sterke beschrijving van de contreien waarin zich alles afspeelt kan ik alles gemakkelijk voor me zien. Ook dit spreekt weer voor de verbeeldingskracht en schrijfstijl van de schrijfster als je het mij vraagt.
“Een donderbui naderde boven de zee, voorafgegaan door enorme zwarte schaduwen die over het zilverkleurige water werden geworpen, als lange, vervaarlijke vingers die naar hen toe gleden, als die bloemen van duisternis die in haar hoofd zaten.”
Dit is weer een verhaal wat mij lang bij zal blijven, ik niet snel zal vergeten en wat ik van harte aanraad bij mij mede leesliefhebbers. Wat mij nog meer doet beseffen dat ik al de boeken van Tatiana wil lezen. Juist door de diversiteit in haar verhalen zullen de boeken van de Rosnay mij nooit vervelen.

Geschreven bij Bloemen van de duisternis

Het leek me een boek wat ik erg leuk zou kunnen vinden: ergens in de toekomst, gevorderde technologieën en "Atwoodiaanse dystopie", maar ik vond het erg teleurstellen. Het verhaal zwalkte een beetje, dingen blijven in het vage. Tig keer de aanslag op Parijs benoemen, ok, maar zorg dan dat duidelijk is waarom je het benoemd, wat is nou de rol hiervan in het verhaal? De hoofdpersoon gaat op onderzoek uit naar wat die Casa nu precies is en doet, maar behoorlijk halfslachtig + je moet als lezer maar zelf je conclusies trekken uit alles wat ze ontdekt?

Als Atwood dit boek had geschreven was het waarschijnlijk wel een goed & pakkend verhaal geweest. En wat wil De Rosnay nu eigenlijk zeggen met dit boek?

Geschreven bij Bloemen van de duisternis

Prachtig boek, zoals je gewend bent van haar

Geschreven bij Bloemen van de duisternis

Had een goed boek kunnen zijn als er wat meer diepgang en creativiteit in had gezeten.
Het boek leest lekker, maar dat is dan ook alles.

Geschreven bij Bloemen van de duisternis

Ik had hoge verwachtingen van dit boek. Mooi thema wat je prachtig kunt uitwerken naar een mooi, aangrijpend verhaal. Helaas, het leek wel of de schrijfster al haar frustratie in dit boek heeft geuit. Het boek leest lekker weg, maar het heeft niet de diepgang die ik had verwacht. Zonde.