Borne Borne 1

Geschreven bij Borne

Uitstekend boek voor wie houdt van niet alledaagse verhalen maar met alledaagse herkenbare problemen.

Talentvol geschreven, met vooral een zeer rijke fantasie. Het is een boek die inbeelding vergt, als je bijvoorbeeld houdt van dystopische boeken en de schrijver Phillip K Dick. Actievol en intilligent geschreven.

Een reuzachtige beer loopt los in een stad ver in de toekomst, genetisch gemanipuleerde dieren en mensen, een wereld vergaan, herinneringen van een anderen mensen als recreatieve drug, etc, etc....

De hoofdkarakter vind een gloeiend kleurrijk klein wezen, wat het begin wordt van een fantasierijk en verstoord verhaal.

Ik ga meer van deze futuristische schrijver lezen!

Geschreven bij Borne

Na Jeff Vandermeer's magistrale Southern Reach trilogie was ik erg verguld met het verschijnen van dit nieuwe boek. In eerste instantie werd ik getrakteerd op een prachtig schouwspel van ontspoorde biotechnologie in een post-apocalyptische toekomst, waarin een mysterieuze 'Corporation' doem en verderfenis heeft gezaaid. Deze toekomstige wereld zucht en kraakt onder het juk van een gemêleerde verzameling bizarre creaturen, waaronder een vliegende reusachtige beer genaamd Mord.

Het boek wordt verteld vanuit het perspectief van Rachel, die haar weg moet zien te vinden in deze vijandige wereld. Op een dag is daar Borne, die door Rachel wordt gevonden in de pels van Mord, die uitrust van zijn laatste bloederige rooftoch. Borne is in eerste instantie niets meer dan een mysterieuze cocon, maar Rachel voelt zich direct op onverklaarbare wijze tot hem/haar/het aangetrokken. Al snel meer blijkt Borne meer dan Rachel in eerste instantie durft te vermoeden. Borne spreekt en verkent de wereld op speelde doch dodelijke wijze. Gaandeweg ontvouwt zich een bizarre mix post-apocalyptische Lovecraftiaanse biotech-horror met een vleugje E.T. ('phone home') en hoogst persoonlijk relaas van Rachel als partner, moeder en individu.

Hoewel het boek prachtig is geschreven had ik ook grote moeite met de personage en tempo van het verhaal. Er is veel dood gewicht in de vorm van ellenlange beschrijvingen van Rachel's relatie met Borne. Tegelijkertijd doet het boek tegen het einde erg gehaast aan omdat er een aantal puzzelstukken in hoog tempo op hun plaats worden gedrukt. Ook hadden de horror-elementen wat mij betreft meer op de voorgrond mogen treden. In Vandermeer's cosmos hoeft niet alles netjes te worden afgehecht, wat prima is, maar een aantal zaken mochten van mij breder worden uitgesponnen en een aantal juist weer niet. Al met al viel het boek mij tegen. Omdat ik zo gecharmeerd ben van Vandermeer's 'world-building' toch 3 sterren.

Geschreven bij Borne

Taai taai taai...niet in te komen nog boeiend.
Ben er klaar mee.