Brandende liefde

Geschreven bij Brandende liefde

Voordat ik met de recensie begin moet ik even opbiechten dat dit boek al twee streepjes achterliep toen ik begon. Bij sommige boeken heb ik vooraf geen mening, bij andere hoge verwachtingen, maar tegen deze zag ik lichtelijk op. Ik had al van andere gehoord dat de boeken van Jan Wolkers niet echt geweldig waren. Daarnaast ligt de Nederlandse Literatuur me meestal niet. De verhaaltypes spreken me niet aan (de achterflap dan weer wel) en vaak is het allemaal gort droog, waardoor ik me door de tekst heen moet worstelen (dan heb ik het alleen over de literaire boeken, want er zijn zat Nederlandse auteurs die ik wel kan waarderen!).

Dat door het verhaal worstelen was bij Brandende liefde ook het geval. Het boeide niet, terwijl het wel over jonge mensen ging. Dat heeft meestal wel een effect als dat ik meer met het boek heb, omdat het over leeftijdsgenoten gaat. Daarnaast snapte ik niet helemaal waar het boek precies overging. Een jongen neemt schilderlessen bij een Franse vrouw die nogal bazig en bars is. Boven wonen een aantal mensen en in de kelder woont de hoofdpersoon. Hij wordt verliefd op een van de bewoners en dat is volgens de Franse vrouw not done. En daar gaat het verhaal zo'n beetje over. Het kabbelt een beetje hierheen en dan gebeurt er even wat spannends en dan stopt het weer.

Misschien moet ik nog in dit type boeken groeien, zoals ik ook romans moest leren waarderen (en die bevallen me steeds meer). Maar nu kan ik geen zinnig woord over dit boek zeggen dat me aanstaat. En daar baal ik enigszins van, want ik wil altijd iets goeds benoemen. Er is altijd wel iets in een boek wat ik leuk vind, maar niet bij Brandende liefde. Ik vind het wel goed van mijzelf dat ik het eindelijk gelezen heb, weer een boek minder waar ik tegenaan hikte omdat ie veel en veel te lang ongelezen op de plank lag. Nu is het tijd voor iets luchtigs, waarbij ik niet hoef na te denken waar de verhaallijn eigenlijk over gaat.

Ik las het boek tot het einde .. of liever: ik spartelde me naar het einde toe in de hoop alsmaar dat er nog iets zou veranderen. Met dergelijk thema verwacht je veel .. maar de schrijver kan het gewoon niet overbrengen.
En wat zinloos plat woordgespeel ... kan aantrekkelijk 'lijken' maar 'is' het niet.
Neen: geen boek voor mij.

Ik moest dit boek voor school lezen dus dan ben ik meestal al niet erg enthousiast over een boek. Op de één of andere manier verpest het lezen voor school het plezier dat ik normaal heb bij lezen. Dit is het eerste boek dat ik van Jan Wolkers heb gelezen en ik ben er niet erg enthousiast over. Ja, het was soms wel grappig en er zaten zeker leuke elementen in het verhaal, maar ik miste wat diepgang. Het is een perfect boek om te lezen als je zin hebt in iets luchtigs dat makkelijk uit te lezen is, maar als je van een daadwerkelijk goed verhaal houdt met complexe karakters is dit niet het goede boek.

Klassiker