Breasts and Eggs

Geschreven bij Breasts and Eggs

In Breasts and Eggs roept Mieko Kawakami veel vragen op over wat vandaag de dag relevant is in de maatschappij. Als vrouwelijke lezer uit West-Europa is mijn kijk op deze onderwerpen waarschijnlijk heel anders dan die van een Japanse lezer, omdat de samenlevingen waarin we leven niet vergelijkbaar zijn. Dit wordt ook in het boek aangestipt. Een van de vragen die het boek oproept en die dit illustreert, is wat de met behulp van donorsperma of IVF verwekte kinderen anders maakt dan hun natuurlijke tegenhangers? Maken ze minder deel uit van een gezin? Is dit ook het geval als ze bij beide biologische ouders wonen en alleen het proces kunstmatig was? Ik vind het heel goed dat onderwerpen als kunstmatige inseminatie en onafhankelijk leven in dit boek aan bod komen. Omdat zowel de positieve als de negatieve kanten worden toegelicht, kan het zeer informatief zijn.

Dit brengt me bij een van de nadelen van dit boek: het middelste gedeelte was saai en langdradig. Terwijl Natsuko bezig was met het verzamelen van informatie over het gebruik van donorsperma, bracht ze minder quality time door met haar familie en vrienden. Hierdoor was de leeservaring soms vergelijkbaar met het lezen van een brochure of informatieve website. Mieko Kawakami schittert als ze haar belangrijke personages laat interageren. Ik vond vooral de gesprekken tussen Natsuko en Aizawa leuk, een man die ze in vertrouwen neemt. De band voelde echt aan en de scènes zijn prachtig geschreven.

Kawakami is goed in het schrijven van dialogen waarbij het familiegevoel of spirituele verbondenheid een rol spelen. Wat de personages zeggen is niet erg spannend, maar de woorden lijken van diep van binnen te komen. De bijeenkomsten met vrienden en andere personages zijn minder interessant, behalve die ene scène met een potentiële spermadonor, die werkelijk briljant was. Ik zal me die scène nog jaren herinneren.

Aan het eind van de hoofdstukken worden de scènes vaak surrealistisch, maar dat werkte niet voor mij. Het voelde helemaal niet natuurlijk aan en dat is jammer, want ik houd altijd erg van surrealisme in boeken. Dit boek had geen surrealisme nodig omdat de gedachten en gevoelens van de hoofdpersonen al sterk genoeg waren.

Ik vond vooral het eerste en laatste deel van het boek mooi en als het middelste deel korter (of beter) was geweest, had ik dit boek hoger gewaardeerd. Dit boek is niet voor iedereen weggelegd omdat het onderwerp erg specifiek is. Als je niet meer dan 400 pagina’s wilt lezen over borsten, eicellen, ongesteldheid en zwanger worden, dan kun je dit boek beter niet lezen. Als je geïnteresseerd bent in een Japans perspectief op deze onderwerpen, dan zul je het boek interessant vinden, maar niet 100% vermakelijk.

Geschreven bij Breasts and Eggs

Ik heb ergens gelezen dat de eerste helft eerst een novella was, maar omdat het zo populair werd is hat tweede gedeelte erbij geschreven. Dat kan je merken, ik vond het eerste stuk zeer goed, behalve de Murakami achtige fantasie stukjes, dat is mijn ding niet zo. Het tweede gedeelte vond ik minder, de hoofdpersoon lijkt een ander karakter te hebben gekregen. Maar wel een goed boek, raad aan.