Dagen zonder Dulci

“Dagen zonder Dulci” is de debuutroman van Deniz Kuypers en gaat over Dulci die van dag op dag verdwijnt zonder een spoor achter le laten. Het verhaal wordt verteld door de jongere zus Sylph.

Vanaf de verdwijning moddert iedereen maar wat aan. Niks telt nog, iedereen gaat met de verdwijning op zijn eigen manier om. Zelf zoekt Sylph de eenzaamheid en de rust op. Ze heeft geen vrienden, maar ze heeft er ook geen behoefte aan. Deniz Kuypers verwoordt dit heel mooi. Het is “alsof haar hart een spookschip is geworden dat verdwaald is in een getij van dromen.”

Haar moeder sluit zich thuis op, komt niet meer buiten en wil niet meer praten over Dulci. Ze doet alsof ze nooit bestaan heeft. En als ze dan eens iets leuks doet met Sylph, is ze er met haar gedachten niet bij. Het lijkt alsof ze voortdurend met haar hoofd bij Dulci is. Hierdoor krijgt Sylph het gevoel dat ze niet meer mee telt.
Haar vader vlucht het huis uit en drinkt zich liever lazarus op hun oprit dan dat hij naar binnen moet gaan in zijn eigen huis.

Op een dag sluit Sylph vriendschap met Morton, ook een eenzaat. Hij is de zoon van Dr Neumann bij wie ze op aanraden van haar moeder in therapie gaat. Ze ziet er zelf het nut niet van in. Volgens haar zou haar moederbeter zelf een behandeling krijgen..

“Dagen zonder Dulci” is een boek vol mysteries die zorgen voor een beklemmende sfeer. Wat is er gebeurd met Dulci? Leeft ze nog? Waar is ze? Waarom is haar vader zelden thuis? Voert hij iets in zijn schild? Is de vriendschap van Morton wel oprecht? Waarom daagt hij plots niet meer op?

Tijdens het lezen heb je het gevoel dat er iets niet klopt, maar je weet niet wat. Dit is een boek met een zeer verrassend plot dat blijft nazinderen in je hoofd en dat je niet meer los laat. “Dagen zonder Dulci” is een “must have” op ieders boekenplank!

De achterflap van het boek geeft nog niet veel weg. Dat is ook logisch, want Deniz Kuypers verrast ons in het boek met een schokkend plot. Ik kan dan ook niet diep op de inhoud ingaan, behalve dat ik dit boek in een keer heb uitgelezen en dat het verhaal net zo mooi is als het omslag zelf. Sylph is in mijn hoofd wel wat jonger dan de dame op het omslag, maar dat mag de pret niet drukken. Het verhaal is mooi, aangrijpend, heeft diepere lagen en verraste me keer op keer. Dit is echt een fantastisch debuut, een die je zeker een keer moet lezen als je daar tijd voor hebt.

Mijn eerste reactie toen ik het boek begon te lezen, was een kritische: een mannelijk auteur met een vrouwelijk hoofdpersoon, dat vraagt om problemen. Op de een of andere manier zijn vrouwelijke hoofdpersonen in mijn hoofd voorbehouden aan vrouwelijke auteurs. Maar... ik moest mijn mening bijstellen, Deniz Kuypers is prima in staat zich in te leven in de belevingswereld van een meisje van 17. Met zijn mooie en tegelijk vlotte, makkelijk leesbare schrijfstijl weet hij spanning op te roepen en vast te houden tot het eind. En ik had geen moment door dat hij eigenlijk een man is.

Hoofdpersonage Sylph is een eenzame tiener. Ze gaat naar school en heeft geen vrienden. Haar enige vriendin was haar oudere zus Dulci, maar zij is verdwenen. Wat er precies met haar gebeurd is, is voor de lezer een raadsel. Leeft ze nog? Of niet? En wat heeft de dood van haar vriendje Caden, vlak voor Dulci verdween, ermee te maken? Sylph licht in flarden van herinneringen telkens een klein tipje van de sluier op, maar als lezer krijg je heel lang geen vat op het gebeuren.
Sylph leeft in haar eigen wereldje, van haar ouders krijgt ze geen steun. Haar moeder vlucht in de alcohol en haar vader is altijd aan het werk en komt vrijwel niet meer thuis. Ze sluit voorzichtig vriendschap met Morten, de zoon van dr. Neumann, de schoolpsycholoog waar haar moeder haar naartoe gestuurd heeft en die ze niet vertrouwt. Maar ook die vriendschap blijkt niet erg hecht.

Het hele boek door voel je een beklemmende, benauwde spanning die je niet meer loslaat. Bijna alsof je een thriller leest. Wat is er toch aan de hand? Alles draait om de verdwijning van Dulci maar wat wordt er achtergehouden? Er klopt iets niet, maar wat? Er zijn meer vragen dan antwoorden. Uiteindelijk wordt de waarheid achterhaald en is niets wat het lijkt. Een ontroerende roman over dromen, geheimen en familie. Een prachtig debuut met een hoge wow-factor. Laat Deniz Kuypers maar snel zijn volgende boek schrijven, ik zit er al helemaal klaar voor!

Dagen zonder Dulci is een roman, maar dan anders. Sylph is haar zus kwijt, de zus die mooie grote mensen verhalen aan haar vertelde en waar ze veel van hield. Wat heeft de dood van de vriend van haar zus, Caden, ermee te maken? Ze is weg zonder een spoor achter te laten. Het hele gezin lijkt uit elkaar te vallen, moeder vlucht in de drank en vader in zijn werk.
Ze leven totaal langs elkaar heen en Sylph krijgt het steeds moeilijker met de situatie.
Dan moet ze naar de schoolpsycholoog en dan wordt het langzaam maar zeker duidelijk wat er met Dulci is gebeurd en waarom dingen zo zijn gelopen zoals ze zijn gelopen. Klinkt vaag maar ik wil echt niets verklappen anders voel je als lezer de spanning niet die ik heb gevoeld tijdens het lezen. Het is knap hoe Deniz Kuypers als man zich zo heeft kunnen verplaatsen in de belevingswereld van een tienermeisje. Ik keek er echt van op toen bleek dat het door een man geschreven was.

Wat is ‘Dagen zonder Dulci’ een ontroerende en prachtige roman. Sylph kan niet omgaan met het verdriet over de verdwijning van Dulci nadat haar vriend Caden is overleden. Ook de ouders van Sylph kunnen er niet mee omgaan en groeien uit elkaar.
Deniz Kuypers schrijft heel gemakkelijk en alles kopt in dit boek. Het boek is spannend en het einde is zeer verrassend. Beschrijvingen zijn emotioneel en ontroerend. Prachtige quotes worden gebruikt en ik wil heel graag meer lezen van deze auteur.
Ik geef het boek Dagen zonder Dulci 4 sterren.

Dit debuut heb ik met heel veel bewondering gelezen, hoe kan Deniz Kuypers zich toch zo goed in een jonge meid als Sylph verplaatsen? Sterk punt is hoe jeugdpsychologie verweven is met de puberteit van Sylph. De pijnlijke strijd tussen moeder en dochter, de vader die ook al aan de zijkant staat en niet uit zijn rol lijkt te kunnen komen. De onmogelijke positie van de hulpverlening, alles klopt. Het verhaal is opgebouwd met vele diepe lagen, vond vooral de beklemmende eenzaamheid van de hoofdpersonen erin heel herkenbaar. Beeldspraak is zeker ook een sterk punt van de auteur. Ben zeker onder de indruk van zijn schrijfstijl. Dagen zonder Dulci is een aanrader voor de lezers die zich willen verliezen in een fantastisch spel van woorden. De raaf genaamd Deniz is eindelijk naar ons toegevlogen...