De avond is ongemak roman

Geschreven bij De avond is ongemak

Ik vind het een vreselijk boek en er lijkt geen eind aan te komen. Ik moest echt moeite doen om het verhaal uit te lezen.
Ik heb geen open haard, maar ik zou dit boek het liefst in de fik willen steken!
De schrijfstijl lijkt wel op een autorit door Amerika; als je bijna aan het eind bent, dan heb je nog het gevoel dat je aan het begin staat, want alles lijkt op elkaar!
Ik begrijp niet dat dit boek winnaar is geworden van de Internationaal Booker Prize 2020. De veelvuldig beschreven metaforen, waaraan het boek waarschijnlijk zijn glorie te danken heeft, verliezen op den duur hun kracht en zijn zelfs wat vergezocht.
De kinderen zijn bezig met hun rouwverwerking en dieren moeten het regelmatig ontgelden. De beschreven details zijn weerzinwekkend.
De titel is slecht gekozen, want de hele dag is ongemak.
Een zeer beklemmend boek!

Begrijp niet goed waarom dit zo opgehemeld is.
Een prijs? Niet van mij.
Taalgebruik prima . Maar het is langdradig. Het zoveelste boek over geloof.
Ik ben na ongeveer de helft niet verder gegaan.

Wat een lange en bovenal gekunstelde zinnen met veel non-informatie. Het lijkt wel literatuur uit de 19e eeuw. Geen prijs waard als niet bedoeld is die stijl te promoten.

Ik begrijp niet zo goed waarom dit boek zo wordt bejubeld. Inderdaad heeft de schrijfster talent maar dat gebruikt ze in mijn ogen op de verkeerde manier. Tot in details wordt beschreven hoe ze in haar neus peutert. Walgelijk vond ik de passages hoe dieren werden mishandeld. Het gebeurt niet vaak maar na 122 pagina's ben ik gestopt met lezen.

Geschreven bij De avond is ongemak

Het boek loopt over van vergezochte vergelijkingen. Slaat vaak nergens op. Voorbeeld?: "Kijk, ik weet niet wat liefde is, maar wel dat je er hoog door kunt springen, dat je er meer baantjes door kunt zwemmen, dat het je zichtbaar maakt". Nog een?: en dan heeft ze het over de padden: "Wij hebben tranen in ons, maar jullie zoeken ze misschien wel buiten jullie zelf, om erin weg te zinken". Nog een?: "zodra de televisie uit is hoor je alleen nog de koekoeksklok aan de muur tikken, alsof de tijd een tentharing is die steeds verder de aarde in verdwijnt tot het helemaal donker is, zo donker als het graf. En zij drijven niet van ons af maar wij wel van hen". Ik kan er nog wel even mee door gaan want het boek staat er vol mee. Wat een geleuter. Afgaan op Int. Booker Prize doe ik dus noooooit meer.

Het thema van het boek is interessant, de uitwerking ervan is echter niet aan mij besteed. Ik vind dat het verhaal te expliciet en rauw wordt verteld. Was benieuwd naar het eind, heb me echt door het verhaal heen moeten worstelen. Dit boek was echt een en al ongemak en dat is nog zacht uitgedrukt.

Geschreven bij De avond is ongemak

Een nieuwe pot Duo Penotti met een uniek patroon van een pasgeboren kalf? Hier ben ik gestopt met lezen, ik denk dat mij veel bespaard is gebleven.

Geschreven bij De avond is ongemak

Ik lees bijna altijd een boek uit, maar dit keer lukte het echt niet. Het leest vermoeiend, steeds te veel woorden en zijpaadjes. Ik werd er onrustig van. Zij heeft absoluut talent, maar ik zou zeggen "less is more".

Zoveelste verhaal dat zich afspeelt in verstikkende gereformeerde kringen.

Je leest drie woorden en alweer volgt een ‘originele’ metafoor. ‘Een redder moet eerst getest worden, zoals een duiker zijn brevet moet hebben’. Huh?

Gekunsteld ouderwets taalgebruik en archaïsche situaties doen denken aan de jaren ‘50 en niet aan het jaar 2000, waarin het verhaal zich afspeelt.
Auteur leunt zwaar op de stijl van boekenlijstgrootheden uit vroeger tijden, zoals Reve, Wolkers, ‘t Hart maar dan in overdrive en met veel expliciet uitgesproken verdriet, gemis, enz. Humor ontbreekt.
Hopelijk vindt Marieke haar eigen stijl nog.

In De avond is ongemak vond ik de volgende zin:

"Vanaf de bank, waar Obbe en ik zaten – ik verschuilde me achter de blije koppen van Bert en Ernie die op de voorkant van mijn pyjamashirt stonden, al waren mijn angsten een kop groter en staken deze boven hun kruinen uit, en hield mijn vingers van beide handen gekruist, zoals we deden op het schoolplein als je iets had gezegd wat je niet meende, als je je beloftes ongedaan wilde maken, al je gebeden –, keken we met lede ogen toe hoe de kerstboom de kamer uit werd getild en een spoor achterliet van glitters en dennennaalden."

Grammaticaal klopt het, maar stilistisch is het een zootje