De betovering van de toren

Ik mocht dit boek lezen voor het Selfpub café. Als lezer krijg je het boek gratis opgestuurd. Als je het uit hebt, schrijf je een recensie en stuur je het boek op jouw kosten naar de volgende. Het is de bedoeling dat je verschillende keren op sociale media laat zien dat jij dit boek leest en ook moet je de recensie zoveel mogelijk delen. Je mag na afloop ook iets in het boek schrijven, want na een jaar rondreizen komt het boek weer terug bij de auteur.
De 22 jarige autistische Lena woont bij haar opa op de boerderij. Haar wereld is klein. Behalve haar werk in het tuincentrum, komt ze verder nergens. Liever bekijkt ze de wereld vanaf haar schommel in de boomgaard. Dat is haar veilige plek. Sociale interacties en omgang met andere mensen vind ze maar lastig.
Vlakbij de boerderij staat een groot landhuis, dat al jaren leegstaat. Bij dat landhuis hoort een toren met een gebrandschilderd raam van een vuurspuwende draak (deze staat ook op de cover). Lena fantaseert geregeld over dit landhuis en over de draak. In haar fantasie woont er een prinses in het landhuis.
Als de nieuwe eigenaar zijn intrek neemt, moet Lena van haar opa een paar eieren naar het landhuis brengen, in de hoop dat de eigenaar voortaan wekelijks eieren van de boerderij gaat kopen. Ze kunnen het geld namelijk goed gebruiken. Lena vind het heel spannend en bedenkt allerlei uitvluchten, maar uiteindelijk gaat ze toch. De ontmoeting met deze Erik verloopt ronduit bizar.
Toch ontdekt Lena ook iets positiefs aan het landhuis: er is een groot zwembad. Verschillende keren gaat Lena daar ’s nachts zwemmen. Dat ze dit doet vind ik opmerkelijk. Ze is heel onzeker, vooral wat betreft de omgang met andere mensen, maar gaat wel ongevraagd in het zwembad van een ander zwemmen. Zelf weet ik uit ervaring dat niet iedereen te vertrouwen is en dat je sommige dingen daarom beter niet kunt doen. Lena is hierin nog erg naïef. Haar opa verbiedt het haar om nog naar het landhuis te gaan, maar voor Lena is niet duidelijk waarom niet en ze gaat toch. Uiteindelijk hebben haar bezoekjes grote gevolgen voor haar. En wie is toch die mysterieuze beller waar haar opa telkens zo boos over wordt?
De eerste helft van het boek leest als een rustig opbouwend liefdesverhaal. Je verwacht dat er in het landhuis een knappe vrijgezel woont en dat Lena uiteindelijk nog lang en gelukkig zal leven met deze persoon. Ook leer je hierin de sociaal onhandige Lena kennen en hoe zij telkens worstelt met de ongeschreven sociale omgangsvormen. Dit laatste is goed in beeld gebracht, ik leefde helemaal mee met Lena. Doordat ik zelf ook autisme heb, herkende ik veel van mezelf in haar. Alleen ik heb niet het lef om ongevraagd in iemands zwembad te duiken.
Vanaf de tweede helft wordt het boek meer een thriller. Het sprookje waarover Lena fantaseert wordt een nachtmerrie. Ze wordt afgesneden van alles wat haar vertrouwd is. Om te overleven moet ze sterker zijn dan ze ooit had gedacht te kunnen zijn.
Anders dan de cover en de titel doen vermoeden, is dit boek geen sprookje. Het is eerder een thriller. Toch vind ik titel en cover wel bij het boek passen. Lena is gefascineerd door de toren en het raam met de draak. Door hierover te fantaseren en allerlei avonturen te verzinnen, kan ze ontsnappen aan de voor haar gecompliceerde buitenwereld. Het is bijna ironisch dat juist deze toren haar dwingt om uit haar veilige comfortzone te komen.
Ik vond het boek prettig lezen en vooral vanaf de tweede helft wilde ik heel graag weten hoe het verder gaat met Lena. Toch vond ik de eerste helft ook interessant om te lezen. Hoe worstelt zij zich iedere dag door het leven? Haar strijd om aan de sociale regels van de maatschappij te voldoen en om zich in de voor haar gecompliceerde buitenwereld staande te houden, worden goed weergegeven. Ik herkende veel situaties van haar.
Het boek heeft een afgerond verhaal. Toch ben ik wel nieuwsgierig hoe het verder zal gaan.

De betovering van de toren klinkt als een romantisch prinsessen verhaal en dat doet Lena je ook een beetje geloven. Ook de kennismaking met de nieuwe bewoner van het landhuis, de "prins" laat haar niet onberoerd...
Maar langzamerhand leert ze zijn ware aard kennen en verloopt het verhaal minder prinsessenachtig....

De beschrijving van Lena en haar Asperger komt vooral in het eerste stuk van het boek naar voren. De fascinatie voor kleuren en de afkeer van aanrakingen zijn herkenbaar.

Ik vond het een heel bijzonder boek om te lezen en naar mate het verhaal vorderde, ook steeds lastiger om weg te leggen...
Zoals ik al zei, dacht ik eerst in een soort romantische film terecht te zijn gekomen, maar later bleek het een nogal heftig verloop te hebben, wat ik niet verwacht had, maar wat het boek voor mij wel interessanter maakte.
Heel leuk om een YA boek te lezen en Patricia Bouwhuis-Ooyevaar, ik ben benieuwd naar volgende boeken van jouw hand!

Via het Selfpubcafé op Facebook mocht ik dit boek lezen. Ik had me laten verleiden door de draak op de cover en het woord betovering in de titel en had eerlijk gezegd niet verder gekeken naar de inhoud. Had ik dat wel gedaan, dan was me duidelijk geworden dat dit verhaal misschien geen fantasy was, maar een thriller. Ik moest dus even schakelen tijdens het lezen.

Lena (22) woont samen met haar opa op een idyllisch boerderijtje met boomgaard, moestuin, kippen, een hond en heel veel bloemen. Haar opa was ooit een bekende kunstenaar en pakt nu gelukkig zijn penselen weer op na lange tijd niet geschilderd te hebben sinds het overlijden van zijn vrouw.
Lena werkt in een tuincentrum en is tevreden met haar rustige en teruggetrokken leven. Het past bij haar en haar Asperger.

Al vanaf dat Lena klein was kijkt ze vanaf haar favoriete plekje in de boomgaard uit op het torentje van een landhuis. Haar fantasie brengt haar verhalen over opgesloten prinsessen, prinsen en gevaarlijke draken. Als dan het landhuis weer bewoond raakt, komt Lena in contact met de 'prins' van de toren. Haar onhandigheid in het leggen van contacten zorgt voor een aantal vreemde ontmoetingen en eigenlijk verwacht je dan een vrij standaard liefdesverhaal: knappe, rijke man valt voor eenvoudig en wat onhandig meisje en ze leven nog lang en gelukkig.

Nou, zo gaat het verhaal niet. Ook is het geen verhaal met fantasy-elementen. Vanaf de helft van het boek krijgt het verhaal een heel andere toon en een veel hoger tempo.

Patricia Bouwhuis-Ooyevaar heeft een fijne schrijfstijl. De wereld van Lena, zowel haar innerlijke als haar uiterlijke, wordt goed weergegeven. Je leeft met haar tussen de bomen en bloemen, je wilt knuffelen met haar lievelingskip, je voelt de hitte van de zomer en je droomt mee over de toren. Van mij had het verhaal zo verder mogen kabbelen, maar ik denk dat voor de meeste lezers het fijn is dat er steeds meer spanning werd opgebouwd.

Geschreven bij De betovering van de toren

Een pageturner noemen ze dat! Wat begint als een best wel rake uiteenzetting van het leven van iemand met Asperger komt ineens in een stroomversnelling. In de samenvatting staat voldoende, je moet dit boek echt lezen, ik ga niets verklappen.
Wat een prachtige schrijfstijl, je zit aan je stoel gekluisterd en je wilt alleen maar doorlezen. Ik houd heel veel van de beschrijvende manier waarop Patricia Bouwhuis-Ooyevaar je meeneemt en je echt letterlijk alles voor je ogen ziet gebeuren.
Het verhaal zit goed in elkaar, nergens te ongeloofwaardig.