De boeken van de Varulven 1 - De zilveren wolvin

Geschreven bij De boeken van de Varulven 1 - De zilveren wolvin

Dit boek lag al een tijdje op het nachtkastje van mijn vrouw. Hoewel ik na de achterkant gelezen te hebben dacht dat het inderdaad meer haar soort verhaal was kon ik het uiteindelijk toch niet laten om eens uit te zoeken hoe het met die weerwolven zat.

Vanaf het begin bleek dat het ook mijn soort verhaal was! Judiths verhaal is erg vlot en bij vlagen humoristisch geschreven. Het fantasysausje dat er door de weerwolven overheen ligt zorgde ervoor dat het verhaal mij van begin tot eind bleef boeien.

Geschreven bij De boeken van de Varulven 1 - De zilveren wolvin

Het verhaal van Judith sleept je mee in een geheel nieuwe wereld van de weerwolven en bezorgd je op sommige momenten hevige kippenvel.

Het begin vond ik persoonlijk wat moeilijk. Dit kwam doordat ik moest wennen aan de schrijfstijl. Maar na een aantal hoofdstukken kon ik het boek nauwelijks nog wegleggen. Ik werd helemaal het verhaal ingezogen over Judith en haar avonturen.

Judith is een vrouw van 40 jaar, maar soms vergeet je dat en lijkt het of je over een tienermeisje aan het lezen bent, die niet kan beslissen welke jongen nou het leukst is. Dit vond ik erg leuk, zo zie je maar dat zelf ouderen mensen zich nog als een tiener kunnen gedragen als het op liefde aankomt.
Roselynd beschrijft de personages in het boek niet uitgebreid. Ze legt net genoeg uit, zodat jijzelf je fantasie er op los kan laten geen. Er was wel een duidelijk verschil gemaakt tussen de gemaakte weerwolven en de geboren weerwolven. Zo kon je hen in het verhaal goed uit elkaar houden.

Het gebied waar het verhaal zich in afspeelt wordt mooi onder woorden gebracht door Roselynd. Ze beschrijft de plekken waar Judith en de rest van de roedel komen goed en zo raakte ik helemaal verslingerd aan het gebied (Black Pine Ridge) en aan alle mooie plekken die ze beschreef.
Een klein minpuntje was, dat bijna alle hoofdpersonen een letter J aan het begin van de naam hadden. Hierdoor raakte ik wel eens in de war wie nou wie was. Dit werd in het tweede deel minder en kwamen er vaker andere namen aanbod.

Judith maakt in het verhaal heel veel mee, en krijgt meerdere beproevingen voorgeschoteld die ze allemaal het hoofd bied, al is het soms met wat hulp van andere. Het einde was dan ook spectaculair als Judith haar vijand verslaat samen met haar handlanger en zelf zorgt dat ze haar hart volgt op het einde.

Ik vind het altijd erg belangrijk dat een gebied waar een verhaal zich afspeelt een duidelijk beeld vormt in mijn verbeelding. Het zelfde geld voor de personages. Dit heeft Roselynd prima voor elkaar gekregen naar mijn mening.
Dus als je van weerwolven houd en niet vies bent van een beetje bloed hier en daar, raad ik dit boek zeker aan!