De eenzaamheid in het leven van Lydia Erneman Ebook Tooltip Ebooks kunnen worden gelezen op uw computer en op daarvoor geschikte e-readers.

Geschreven bij De eenzaamheid in het leven van Lydia Erneman

De eenzaamheid in het leven van Lydia Erneman is een mooie roman van de Noorse dichter en romanschrijver Rune Christiansen. In zijn thuisland werd het boek in 2014 bekroond met de Brage Literatuurprijs, zeer terecht. Uitgeverij Oevers bracht eerder al Fanny en het mysterie in het treurende bos van deze auteur uit. Dat boek staat nu hoog genoteerd op mijn verlanglijstje, want de schrijfstijl van Christiansen is me zeer goed bevallen. Poëtisch, rustige, heerlijk in zijn eenvoud.

Lydia groeit op in Zweden, op de boerderij van haar ouders. Later verhuist ze naar Noorwegen. Daar vindt ze werk in een dierenkliniek, in een dorpje net buiten de hoofdstad. Haar werk is niet altijd eenvoudig. Lydia handelt vaak in functie van hetgeen de bewoners van haar verwachten, terwijl ze liever haar hart en gevoelens zou volgen. Maar mettertijd wordt ze steeds meer aanvaard en gewaardeerd, gesteund door haar baas Brandt en zijn gezin.

Lydia heeft een eigen huisje midden in de natuur. Daar kan ze na haar werkuren genieten van de rust, maakt ze aantekeningen in haar dagboek en maakt ze natuurwandelingen. Knap hoe haar omgeving met zoveel mooie details wordt beschreven. Ze heeft een goed leven en mist schijnbaar niets. Toch hangt er steeds een soort van zwaarte rond haar, een constante weemoed die moeilijk te verklaren is. Dit uit zich zeer sterk in de relatie tot haar ouders, zeker na het overlijden van haar moeder. Vader is een afstandelijk type. “Eigenlijk ontbrak het hem niet aan gezond verstand, maar aan lichtheid.” De omgang tussen hen is soms kil, terwijl je voelt dat ze beiden meer warmte willen. Haar overleden moeder komt steeds terug in Lydia’s dromen, mooi en intens beschreven, maar soms ook een beetje verwarrend.

Als lezer volg je Lydia ook in haar dagdagelijks leven. Zo heeft ze bijvoorbeeld een fijne ontmoeting met Anna, een oude vrouw. Prachtig hoofdstukje! Ook haar band met de jonge Johan is bijzonder. Ze delen aanvankelijk samen de zorg voor een gekwetste hond, maar al gauw ontstaat er een bijzondere vriendschap tussen hen. En natuurlijk blijft haar liefdesleven ook niet onbesproken. Maar ook hier komen de zwaarmoedigheid en twijfels weer boven.

Rune Christiansen kan het allemaal in een eenvoudige en bijzonder aangename schrijfstijl verwoorden. Mooi, mooi! De eenzaamheid in het leven van Lydia Erneman bewijst dat een goed boek niet altijd spannend of romantisch hoeft te zijn. In dit verhaal gebeurt er ogenschijnlijk niet heel veel, maar ook de niet benoemde emoties zijn onderhuids zo goed voelbaar. Ik had wel een vermoeden, een gevoel, waar de zwaarte die Lydia met zich meedraagt vandaan kon komen. Niet alles in het leven hoeft benoemt te worden, niet alle gebeurtenissen verklaard. Eenvoud kan ook rust brengen.

Het verhaal is opgedeeld in korte hoofdstukken. Om de tijdsprongen weer te geven, wordt de overgang van de seizoenen gebruikt. De natuur loopt als een rode draad door het boek. Hoewel het verhaal grotendeels chronologisch verloopt, zijn er een paar bijzondere hoofdstukken. Zo vormen de spreuken van de Boerenalmanak een fijn intermezzo. “Als je een grote, ijverige zwerm muggen ziet dansen, wordt het daarentegen de volgende dag mooi weer.” Ook het hoofdstuk Het geschapene, over hooien bij mooi weer, valt buiten de verhaallijn. Van zo’n kleine kunstwerkjes kan ik wel genieten! Ook bijzonder mooi is de afbeelding op de kaft. Dit is het werk van Barbara Guldenaar, een creatieve duizendpoot. Kortom, een fraai geheel, zoals je van Uitgeverij Oevers kan verwachten. Oevers maakt steeds een zorgvuldige keuze betreffende hun publicaties en heeft me nog nooit teleurgesteld.