De hemel verslinden Aangeraden door DWDD Boekenpanel

Prachtig verhaal! Zo mooi en spannend wat er ging gebeuren... dat ik het niet weg kon leggen en in drie dagen uit had. Pauli Giordano beschrijft zo goed hoe iemand zich voelt, hoe onderlinge relaties werken en dat alles in een bijzonder verhaal. Het laatste deel van de verhaallijn viel me een beetje tegen (dat vond ik vergezocht) maar vind het evengoed een geweldig boek.

Dit boek heeft mij echt geraakt, ik wilde blijven lezen. Nadat ik het uit had, moest ik er nog vaak aan denken. Door het intense verhaal voelde ik erg met de karakters mee. Heb het boek al aan veel mensen aangeraden.

Ik ben nog meer fan Giordano. Weer een geweldig boek; complexe personages en een complex verhaal. Ik heb het boek al enige tijd uit en denk nog regelmatig terug aan een verhaallijn of aan een van de personages. Kortom, het heeft me geraakt.

Een prachtig boek dat moeilijk weg te leggen is. De personages worden zo goed neergezet en tot leven verwerkt, dat ik het moeilijk vond afscheid van ze te nemen toen heb boek uit was. En nog steeds gaan Bern, Tomasso en Teresa wel eens door mijn hoofd. De complexiteit van vriendschap, familie en houden van, zorgen voor en het maken van offers wordt heel sterk beschreven en geeft je stof tot nadenken. Dit verhaal zal iedere lezer raken.

Prachtig boek! Een van de beste boeken die ik afgelopen maanden heb gelezen!

Duidelijk geschreven door een woordkunstenaar. Heel slim in elkaar gezette verhaallijn, waardoor ik het in één ruk moest uitlezen. De schrijver brengt de personages echt tot leven, en al het lief en leed dat zij delen. Ik raad het zeker aan, aan degenen die op zoek zijn naar een diepgaand verhaal.

Met “De eenzaamheid van de priemgetallen” maakte Paolo Giordano in 2009 een verpletterend debuut. Het werd in 2013 gevolgd door het prachtige “Het menselijk lichaam” waarvan de recensie hier te lezen is. Zijn derde boek “Het zwart en het zilver” heb ik gemist.

Recentelijk verscheen “De hemel verslinden”. Het verhaal bestrijkt een periode van een ruim vijftien jaar in het leven van Teresa, de in Turijn wonende ik-figuur in het boek. Zij verblijft in haar pubertijd iedere zomer in het huis van haar oma in het plaatsje Speziale. Daar ontmoet ze op veertienjarige leeftijd de drie jongemannen Nicola, Tommasso en Bern bij een incident in een zwembad. De jongens wonen op de masseria (een soort boerderij) van de sterk religieus beïnvloede Cesare en Floriana.

Tot het vriendenclubje behoort ook de knappe Violalibera. Nicola raakt uit beeld als hij aan de universiteit van Bari rechten gaat studeren. Bern verdwijnt plotsklaps nadat hij een missstap heeft begaan die tot een emotioneel drama leidt met Violalibera als triest middelpunt.
Later ontmoet Teresa bij een droevige gebeurtenis Bern weer. Hun wederzijdse genegenheid blijkt nog steeds groot en zij trouwen. De niet vervulde kinderwens wordt een obsessie voor hen en brengt hen zelfs naar de Oekraïne. Uiteindelijk drijft die wens hen uit elkaar.

En er is nog meer drama. Op een gegeven moment wijkt Bern om moverende redenen uit naar IJsland alwaar hem een vreselijk lot wacht.

Paolo Giordano is een begenadigd schrijver, dat staat buiten kijf. Zijn schrijfstijl is meeslepend en helder. Het woordgebruik is voorbeeldig en eenvoudig. Het ontbreken van zware zinsconstructies of opmerkelijke metaforen maakt het verhaal ogenschijnlijk gemakkelijk leesbaar.
Het aantal thema’s in het verhaal is echter wel erg groot. Pubertijd, liefde, erotiek, schoonheid, charisma, religie, conflicterende meningen in een groep, alternatieve landbouw, milieuactivisme, moord, zwangerschap, kinderwens, jaloezie, het is een greep uit de elementen die in het boek voorbijkomen. In den beginne raakt de lezer intens betrokken bij het epos, maar gaandeweg zullen sommige lezers het gevoel krijgen dat het een beetje te veel van het goede is. Sommige thema’s worden door de wat afstandelijk aandoende stijl van Giordano onvoldoende uitgediept.

Niettemin is “De hemel verslinden” een boeiend verhaal dat gelet op de omvang vele uren van leesgenot zal bieden aan degenen die houden van een langzaam verhaal met enkele op zichzelf indringende gebeurtenissen. Knap is overigens hoe Giordano vrijwel steeds geloofwaardig vanuit het vrouwelijke perspectief van Teresa weet te schrijven.
Het boek is op diverse plaatsen flink bewierookt en van soms extreme loftuitingen en vele sterren voorzien. Een uitzondering daarop vormt de recensie van Joyce Roodnat in de NRC van 30 november.

Voor mij is het gewoonweg een prettig leesbaar goed boek, dat echter niet tot de buitencategorie behoort. Daarvoor worden er te veel thema’s gestapeld die niet alle voldoende worden uitgewerkt.
“De hemel verslinden” krijgt drie sterren.

Geschreven bij De hemel verslinden

Door de fantastische beeldende beschrijving waanden we ons in prachtig Italie. Echter, door de diversheid aan onderwerpen, die soms wat ver gezocht aan elkaar “geplakt” werden misten we de diepgang en herkenning in de personages.

Gezien de achterkant van het boek, had ik er veel meer van verwacht. Het boek wist me niet te pakken. Vroeg me steeds af wanneer komt “het”. Maar het kwam niet. Jammer.

Geschreven bij De hemel verslinden

Goed geschreven. Soms ontroerend. Meeslepend. Mooie natuurbeschrijvingen. De personages spraken me niet zo aan. Naar mijn smaak teveel seks, drugs en alcohol.