De ijssalon van meneer Mebrat

Bijzonder aangrijpend, waargebeurd verhaal over een Eritrese jongen en zijn neef op hun 6 jaar durende vlucht naar Europa. Door de ik-vorm voel je je nog betrokkener bij de heftige gebeurtenissen die de hoofdpersoon meemaakt en doorleef je zijn emoties. Moeilijk om te stoppen met lezen en los te laten. De schrijfster lukt het daarbij zeer goed om de omstandigheden en omgeving waar de jongens zich in bevonden te beschrijven. Het landkaartje voor in het boek, met de route die de jongens namen is handig. Kortom een aanrader!

Prachtig geschreven! Spannend en meeslepend.
Ik werd in het waargebeurde verhaal gezogen en het liet me niet meer los. Nauwelijks voor te stellen dat twee jongens van zestien en dertien 's ochtends om zes uur voor altijd de deur van hun ouderlijk huis achter zich dichttrekken en ervandoor gaan om aan militaire dienst te ontsnappen. De lange voettocht naar de grens tussen Eritrea en Soedan, de levensgevaarlijke grensovergang, de alles verstikkende tocht door de Sahara en de angstige momenten op zee.
En dan het "veilige" vluchtelingenkamp Shagarab, waar ze onder druk worden gezet om aan het thuisfront geld te vragen. Zes jaar duurde de reis van Gebre en zijn neefje Hayat, omdat ze telkens weer geld moesten betalen aan mensensmokkelaars. Een verhaal van wanhoop en hoop, want ondanks de vernederingen en martelingen geven de twee jongens de moed niet op.
Dit verhaal was voor mij een eyeopener!

Ondanks het zeer tragische verhaal is het reisverslag op een bijzondere manier beschreven: gedetailleerde verslagen die het daglicht niet kunnen verdragen maar door de gave van het woord van de schrijfster op een magische wijze neer gezet met prachtige metaforen. Het was alsof de auteur er zelf bij is geweest.
Het kost moeite om het boek weg leggen.
Het boek raakt je diep in het hart. Ook erg mooi en leerzaam om te lezen hoe de 2 hoofdpersonen de verschrikkelijke ontberingen ondergaan op geheel eigen wijze!!
Een must have voor wie van mooie en rijke taal houdt en bovenal empathie toont voor de tragedie van de barre tocht met aangrijpende ontberingen van de talloze vluchtelingen.
Kortom een échte aanrader!!

Een heel bijzondere reis door een werelddeel, dat vele Nederlanders niet kennen. En dan op weg naar een land, dat je als Nederlander door en door kent. En dat wordt gelukkig het thuisland van Gebre. Heel bijzonder geschreven!

Dit is een boek dat een waar gebeurd verhaal vertelt. Heel aangrijpend en ontroerend. Eindelijk een waar verhaal dat (als je het boek hebt gelezen) in de openbaarheid vertelt hoe het regime handelt met mensen. Deze Gebre is een vluchteling met goede bedoelingen. TOP boek. Ook de schrijfster heeft het perfect omschreven.

Eritrea is een dictatuur die door onderdrukking in stand wordt gehouden. Er is geen vrijheid van meningsuiting, er zijn geen verkiezingen. Elke dictator heeft een leger nodig om zijn macht te behouden. De dienstplicht in Eritrea duurt officieel 18 maanden, maar kan zo maar tien jaar duren of langer. Willekeur regeert. Juist die dienstplicht en het ontbreken van perspectief is voor veel Eritreeërs reden om te vluchten. Dit is niet zonder gevaar. Niet alleen voor de vluchteling zelf maar ook voor zijn familie. ‘De ijssalon van meneer Mebrat’ vertelt het verhaal van Gebre (16) die de dienstplicht wil ontlopen. Hij vlucht samen met zijn neef Hayat (13). Dat is niet zonder gevolgen voor de vader van Gebre, die in een kamp terechtkomt. Onderweg liggen veel gevaren op de loer zoals mensensmokkelaars, kampbewaarders en niet te vergeten de Sahara met zijn niets ontziende hitte. Gerda Crouset beschrijft de zes jaar durende vlucht met alle gevaren van dien. Ze heeft de verhalen aan Gebre weten te ontlokken en ze minutieus opgetekend en verwerkt in een spannende roman. Met de kaart voorin het boek is de vluchtroute te volgen. Crouset schrijft beeldend, de lezer identificeert zich met Gebre, de hoofdpersoon. Het boek plaatst de vluchtelingencijfers die we vrijwel dagelijks horen in de media in een ander, menselijk perspectief. Een aanrader, ongeacht welke achtergrond de lezer heeft.

Crouset heeft een prettige schrijfstijl waarmee we al eerder kennismaakten in haar boeken ‘Date’ en ‘Vlucht’. Voor goed begrip gaat het eerdere boek van Crouset over een ander soort vlucht. In dit geval de vlucht van Frankfurt naar Amsterdam als proloog voor de Lockerbie-ramp op 21 december 1988. Beide boeken ook van harte aanbevolen. #mustread #vluchtelingen #coa #amnesty #vluchtelingenwerk #vlucht

Een aangrijpend verhaal over een barre en lange vlucht van een Eritrese jongen die zijn familie achterlaat. Een tocht met vele ontberingen zowel psychisch als lichamelijk. Een tocht van 6 jaar. Meeslepend geschreven, je wordt het verhaal ingetrokken en het laat je niet meer los, met veel bewondering en respect voor Gebre en zijn maat. Een aanrader om een goed beeld te krijgen van de vlucht, de vluchteling, zijn durf en doorzetting. Indrukwekkend!

Wat weten we eigenlijk over asielzoekers? Vaak zijn het jonge mannen die hun land ontvluchten en onder afschuwelijke omstandigheden Europa proberen te bereiken. Dit zeer knap geschreven boek verandert voor altijd je kijk op de vluchteling in een persoonlijk, waargebeurd verhaal over twee Eritrese jongens. Gebre en zijn neef moeten familie en vrienden achterlaten en een levensgevaarlijke gok wagen via woestijn en zee om na zes jaar eindelijk in vrijheid te kunnen leven. De adem stokt je in de keel als je leest hoe deze jongens mishandeld en uitgebuit worden door mensensmokkelaars en andere op geld beluste, volstrekt onverschillige lieden die de detentiekampen leiden. Naast een relaas over de talloze lichamelijke ontberingen wordt ons op indringende wijze verteld wat er omgaat in het hoofd van Gebre, de hoofdpersoon. Zijn angsten, het bijna verliezen van alle hoop, maar bovenal het schuldgevoel over wat hij zijn familie, en in het bijzonder zijn vader, aandoet, zijn aangrijpend om te lezen. Je gaat je identificeren met hem en wil doorlezen hoofdstuk na hoofdstuk. Het is bijna ongelooflijk wat Gebre en zijn neef overkomt, maar het is allemaal zo gebeurd. Het is een verhaal dat je niet meer zal vergeten.

Een inkijk in een lange en barre tocht die vele vluchtelingen moeten maken om in vrijheid te kunnen leven.

Door de manier van schrijven wordt je meegezogen in het artikel. Nu eens een boek over wat we allemaal weten maar niet willen zien. Geen hoogdravende teksten waardoor de manier van schrijven ruimte laat je emoties te beleven. Avontuurlijk, spannend, heftig, verdrietig, humoristisch en ook schaamte, schaamte dat we niet meer doen voor mensen die op de vlucht zijn voor hun vrijheid.
Dapper van schrijfster en hoofdpersoon dat dit met ons gedeeld wordt.