De jongen die demonen zag Cadeau van Orlando uitgevers

De tienjarige Alex woont met zijn alleenstaande moeder Cindy in een achterstandswijk in Belfast. Het leven van Alex en Cindy is getekend door verlies, misbruik, armoede, uitzichtloosheid en geweld. Het is daarom ook niet verwonderlijk dat beide psychische problemen hebben. Om zichzelf staande te kunnen houden in deze deprimerende omgeving en om verlost te worden van een traumatisch verleden heeft het gezin hulp nodig. Helaas komt de hulp voor Cindy te laat.
Wanneer Cindy een zelfmoordpoging doet wordt kinderpsychiater Anya ingeschakeld om Alex te gaan begeleiden. Anya ontdekt dat de jongen een demon ziet, Ruen. Deze demon is niet allen een gevaar voor Alex zelf, maar ook voor zijn omgeving. Omdat Anya enkele jaren geleden haar dochter Poppy verloren heeft aan jeugdschizofrenie is ze vastbesloten om Alex te redden. Hierbij krijgt ze hulp van maatschappelijkwerker Michael en een oud-lerares van Alex. Wanneer Cindy zelfmoord pleegt neemt tante Bev de zorg op zich en biedt de jongen een veilig huis. Heel langzaam komt Anya er achter welke traumatische gebeurtenis in Alex leven een rol heeft gespeeld bij het ontstaan van zijn psychische stoornis en verdwijnt de demon voorgoed uit Alex leven.
Ik ben erg blij dat ik dit boek cadeau gekregen heb. Ik zou het namelijk nooit zelf in de boekhandel hebben uitgekozen. Ten eerste schrok de titel mij af. Ik dacht dat het verhaal over bovennatuurlijke dingen zou gaan en daar gruwel ik van. Ten tweede spreekt de cover mij niet zo aan. Ik heb het boek gelezen tijdens een strandvakantie. Toen ik op het strand een mager, sproeterig Engels jongetje zag staan dacht ik: Dit mannetje had hier op de voorkant moeten staan! Ik vond De jongen die demonen zag een ontzettend goed boek. We zien op het journaal niet zo veel meer van Belfast, maar de problemen zijn er nog volop. Ondanks de heftige onderwerpen las het boek erg prettig. Het was ook moeilijk weg te leggen omdat ik heel benieuwd was hoe de situatie met Alex zich verder zou ontwikkelen. Ook het leven van psychiater Anya, wat verweven was in het boek, sprak mij erg aan. Je zult het als hulpverlener toch maar meemaken dat je je eigen kind niet kunt redden. De schrijfster laat in het ongewisse wat er nu eigenlijk met Alex aan de hand is. In het begin dacht ik nog dat het om een onschuldig fantasievriendje ging, maar toen de demon Alex in gevaarlijke situaties terecht bracht leek het om post traumatische stress, schizofrenie of een psychose te gaan. Later bleek dat Alex informatie over Anya wist te vertellen wat zeer vertrouwelijk was en kon de jongen zonder kennis van muziek een pianostuk componeren. Alex leek toen hoogbegaafd en helderziend. Aan het eind van het boek toen ook Anya de demon dacht te zien en zij bijna door hem werd vermoord leek het er sterk op dat het om een echte demon ging, een kwade geest of iets ander duivels. Aan de ene kant vind ik het jammer dat de schrijfster haar lezers geen antwoord geeft in het boek, maar aan de andere kant word je als lezer wel gestimuleerd om er zelf over na te denken. Misschien hebben psychiaters ook gewoon niet overal een antwoord op en zullen zowel Carolyn Jess-Cooke als haar lezers nooit te weten komen wie of wat Ruen is geweest!
Het muziekstuk wat Alex componeerde : A love song for Anya

Alex woont alleen met zijn moeder. Ze hebben niets, het tapijt is versleten, de koelkast is zo goed als leeg, en Alex draagt kleren die achtergelaten zijn door de vorige huurder (een oudere man). Zijn moeder is depressief sinds zijn vader er niet meer is, een aantal jaren al. Alex’ beste vriend is een demon. Als zijn moeder in het ziekenhuis wordt opgenomen vanwege een zelfmoordpoging, komt een vrouwelijke psychiater, Anya, Alex op het spoor en zij probeert te achterhalen of hij een psychose heeft, en of hij gevaarlijk is voor zichzelf en zijn omgeving.

Anya wil Alex eigenlijk laten opnemen, ook vanwege zin gezinssituatie, maar Michael, een maatschappelijk werker, is erop tegen. Zowel Anya als Michael hebben een verleden dat een rol gaat spelen in het boek. Verder ontdekken ze steeds meer over het verleden van Alex en over zijn vader.

Dit is een doorlezertje! Het boeide mij enorm, de problemen die Alex heeft, het verleden van Anya en hoe zij probeert te achterhalen wat er met Alex aan de hand is. Ook de gesprekken die Alex met Ruen, zijn demon-vriend heeft, zijn interessant, vooral omdat je niet zeker weet of Ruen nu echt is of niet.

Het boek laat om en om Alex, die een dagboek bijhoudt, en Anya de psychiater, aan het woord. Vooral leuk vond ik het wanneer scenes door allebei beschreven werden, op een heel eigen manier en vaak met heel verschillende interpretaties.

Of demonen nu echt zijn of niet, daar blijf je over twijfelen. Ruen blijkt een heleboel over Anya te weten (dat hij Anya via Alex vertelt, want Anya kan hem niet zien of horen). Alex zou dit niet allemaal zelf kunnen weten. Ook komt Anya op een gegeven moment zelf in contact met een man, die Ruen zou kunnen zijn. Heel mysterieus, maar bepaald niet zweverig.

Door die demonen in de titel wist ik eerst niet of dit wel een boek voor mij was, maar nu zeg ik: vergeet die demonen even, dit is geen fantasy verhaal, maar moderne fictie over een jongen uit een probleemgezin. Het verleden van Noord Ierland wordt niet breed uitgemeten, maar speelt wel een rol in het verloop van het verhaal.

Het boek vertelt vanuit twee gezichtspunten, namelijk die van het tienjarige jongetje Alex en die van zijn vrouwelijke psychiater, die ook weer haar eigen verleden heeft waardoor haar bril wordt gekleurd.
Het is een mooi en meeslepend boek, met een soort van open einde. Dat laatste is deels jammer omdat je niet op al je vragen een antwoord krijgt.

Geschreven bij De jongen die demonen zag

Een geweldig verhaal, voor mijn gevoel zou het zelfs werkelijk zo zijn. En misschien is dat wel zo.een aanrader.