De mens en zijn engel

De mens en zijn engel is een boek dat achter de verschillende religieuze tradities kijkt en de overeenkomsten tussen die tradities treffend verwoordt. Het is heel boeiend om te zien hoe in de grond de vele mythes van de mensheid naar elkaar verwijzen en dezelfde symbolen hanteren; fascinerend om te zien hoe we als mensheid in onze mythen 'ons zelf' op het spoor komen in onze stoffelijke en goddelijke afkomst tegelijk.

Geeft inzicht in hoe engelen in verschillende culturen en religies worden ervaren en beschreven en hoe ze ons nabij zijn en gevonden kunnen worden.

Dit vreemde boek met een vreemde titel maar met een adembenemend mooie omslag kwam ik tegen in mijn plaatselijke boekhandel. Ik kon niet anders dan het kopen en lezen. Dat was een aantal jaren geleden terug. Om precies te zijn, zes jaar geleden. Ik vond het boek zelf net zo prachtig en mooi als haar omslag, maar begreep er eigenlijk niet veel van. Nu zes jaar later en rijper besloot ik het boek maar nog eens te lezen en al veel meer dingen kwamen binnen bij mij in een meer helder beeld. Het lijkt er op dat alle oude schriften en mythologische verhalen naar hetzelfde wijzen. Datgene wat voor onze fysieke ogen verborgen is, maar niet voor ons hart- of geestesoog. Daniël noemt dat als De Heilige.
Wat ik begreep. Er is Het Heilige, een bron van al het Zijn (is, ooit was, zal zijn en niets) en De Heilige wat steeds weer opnieuw in een soort hologram elk moment in aller tijden, elk moment, in elke wereld door de levende mens ervaren kan worden. Een Eenheid en Veelheid. Dat laatste noemt Daniël de mundus imaginalis, het huis van de ziel. En de ziel huist weer in alles wat maar in de wereld verschijnt, verschenen is of gaat verschijnen en in wezen niet te vatten is. Zoiets als: een tafel verwijst naar iets wat wij maar voor het gemak een tafel noemen om het te vatten. Maar probeer je het wezen van de tafel echt te pakken dan merk je dat de tafel niet meer is dan een verzameling atomen met een hoop ether ertussen.
Er is een aftakking te maken van Het Heilige, De Heilige naar de mens. De mens heeft het lichaam van een dier, maar met een geest die krachtig genoeg is om tegelijkertijd af te stemmen -zonder te switchen!- op contemplatie (in contact treden met haar ‘engel’ en daarnaar luisteren) en het realiseren. Voor het gemak noem ik dit maar dat de mens in staat is zonder vrees aanwezig te blijven oog in oog met zijn grootste nachtmerrie. Hoe meer je dit lukt des te meer van De Heilige schep je op aarde en geef je weer terug aan ‘de hemel’. Het Heilige. Dat noemt Daniël De Heilige adem. Ademt Het Heilige uit, dan is het de bedoeling dat wij deze adem inademen. En als we uitademen, ontvangt Het Heilige weer onze, de Heilige adem. In andere woorden, het is een vruchtbaar streven om dagelijks meer bezieling in je leven te brengen en de to-do lijstjes drastisch te verminderen en uiteindelijk, na een hoop oefening, af te schaffen, omdat je ze niet meer nodig hebt om je te beschermen. Je bent je eigen beschermengel geworden. Geven en ontvangen van ‘het goede, ware en schone’ zorgt voor steeds meer verbinding met jouw boodschapper, jouw engel, die je in wezen bent onder het kleed van je persoonlijkheid.
Ik stel me één bonk licht voor, die stralen licht uitzendt, ik denk dat Daniël deze stralen Engelen noemt. Elke engel geeft kracht aan een verschijning die we hier op aarde kunnen waarnemen. De aarde is een microkosmos dankzij het hologram van Het Heilige. Klein en groot, elke soort heeft zijn eigen engel waar het, hij of zij zijn of haar bestaansrecht aan dankt totdat de ziel het lichaam verlaat. Dan vervalt de verschijning in het stoffelijke oftewel het fysieke lichaam. Zoals ik het zie, dan is de houdbaarheidsdatum over. Wij, als organisch lichaam zijn dan dood. Maar ook een anorganische vorm als steen heeft een ziel en die is robuuster qua levensduur dan wij mensen. De mensenziel is toch iets meer bijzonders dan alle andere zielen op aarde, omdat wij wat verborgen is geraakt in het donker weer kunnen oplichten (bewustworden) en zo weer wat voor De Heilige verloren was kunnen belichten en terugbrengen. Eigenlijk uit het verdomhoekje (ook wel hel genoemd door de Christenen) halen. Wat een macht hebben wij in handen gekregen nadat wij uit het paradijs gevallen zijn! Hoe verder weg jij je beweegt als mens, van het licht van De Heilige (je engel dus), des te groter is de kans dat je in een zwart gat valt. Het jezelf verliezen, geen maat weten houden. Daarom heb je de engel, die je in wezen bent ook nodig!

Veel lezen van deze schrijver