De Rookspringer

Geschreven bij De Rookspringer

Ik had dit boek hier tweedehands voor een prikkie weten te bemachtigen en verwachtte er niet al te veel van.
Maar wat een prachtig boek zeg! Ik waande me helemaal in de omgevingen die zo uitgebreid en goed omschreven worden.
Het verhaal is meeslepend en heeft mij tot tranen toe geroerd.
Het boek leest heerlijk makkelijk weg, en Evans heeft een zeer vlotte schrijfstijl.
Aanrader!!

Geschreven bij Rookspringer

een prachtig meeslepend verhaal die de natuur goed omschrijft. zeker geschikt voor natuurliefhebbers. maar ook cultuurliefhebbers, want amerika en afrika komen aan bod in het boek.
een liefdesverhaal omlijnd met prachtige natuurbeschrijvingen.

Geschreven bij Rookspringer

Wow wat een geweldig boek. Evans neemt je mee naar een prachtig gebied waar een verhaal met veel wisselende emoties zich afspeelt. Je wordt meegesleept in dit boek en leest het in één ademtocht uit. Dit is misschien wel het meest indrukwekkende boek dat ik ooit heb gelezen. Door de manier van schrijven voel je de emoties die de personages beleven. Erg heftig!

Geschreven bij De Rookspringer

Het verhaal De rookspringer van Nicholas Evans gaat over 2 beste vrienden die elk heel anders zijn. Connor is een fotograaf en Ed is een muzikant. Ze zijn samen rookspringers en dat betekent dus dat ze uit een vliegtuig moeten springen boven een gebied waar er een bosbrand is en deze moet blussen. Ed leert een vrouw Julia kennen op een concert en dit word dan zijn lief maar later leert Julia, Connor kennen. Connor is ook heel verlieft op Julia en Julia eigenlijk ook op Connor maar wilt trouw blijven aan haar vriend Ed. Julia gaat op reis naar Montana met een paar kinderen die hulp nodig hebben en ze kamperen daar een paar dagen. In Montana ontstaat een bosbrand op het moment dat 1 van de kinderen, Sky, vermist is. Ed en Connor en de rest van de rookspringers komen helpen. Door deze bosbrand word Ed blind en wou Julia, Sky reden maar door Connor was Julia niet dood maar Sky wel.
In deel twee trouwt Julia met Ed. Ze willen een kind maar dit lukt niet dus vragen ze aan Connor of hij wilt doneren. Hij doet dit omdat hij een deel van Julia haar leven wilt zijn. Het kind heet Amy. Connor is nu een fotograaf in oorlogsgebieden.
In deel 3 sterft Ed door een auto ongeluk. Julia en Amy trekken naar een oorlogsgebied waar Julia les kan geven. Connor trekt in dit gebied foto’s maar word opgesloten omdat hij de kindsoldaten wil overkopen. Uiteindelijk raakt hij vrij en vlucht met een kind soldaat. Het gebied waar Julia en Amy zitten word op een bepaald punt te gevaarlijk en de hele school moet vluchten in een bus. De buschauffeur word geattacheerd en ze kunnen niet meer verder. Op dat moment vind Connor de bus en komen Julia en Connor terug samen. Ze vinden samen hun weg naar huis en daar gaan ze samenwonen.
Het verhaal is geschreven in wisselende auctoriële Hij/Zij verteller. Enerzijds zie je het standpunt van Julia, anderzijds van Ed en al laatste heb je ook nog het standpunt van Connor. Sky haar standpunt komt in het eerste deel ook soms aan bod. ‘Ze keek voornamelijk naar ze omdat ze zich verveelde, wat ook ietwat treurig was, in aanmerking genomen dat ze jarig was.’
Dit boek laat de lezer meevoelen door emoties te beschrijven. ‘Het had nooit in zijn leven minder gescheeld dat hij door de bliksem was getroffen en hij gooide zijn hoofd achterover en lachte hard in een waanzinnige combinatie van gevoelens: uitdagend en tegelijkertijd opgelucht dat hij nog leefde’
Het boek bouwt de spanning op door elk detail te bespreken van wat er gaande is. ‘Ze was nog maar twintig meter voor hem, maar ze begon weer te rennen, ze rende omlaag, naar Sky toe, De helling was steil en het arme meisje, dat driehonderd meter lager zat, misschien meer, probeerde struikelend terug de helling op te komen. Achter haar waren drie branden er nu één geworden, en voortgezogen door de wind raasden de vlammen door het gras en liepen snel op haar in. Connor wist dat er geen hoop voor haar was; voor niemand van hen trouwens, als ze probeerden haar te helpen.’
De schrijver beschrijft het uitzicht van de verteller zo in detail dat je er heel goed een verbeelding kan bij voorstellen. ‘Ze liepen langs hoge bomen een vallei in, en ze hoorde water ergens in het donker, maar het leek of ze er nooit zouden uitkomen.’