De verliefden

Geschreven bij Verliefden

De plot is simpel. Elke ochtend ziet María een echtpaar in het café waar ze ontbijt en ze adoreert zowel de man als de vrouw. Van de ene op de andere dag verdwijnt de man. Hij blijkt vermoord te zijn en de vrouw blijft alleen achter. Meteen als María nadere kennis met haar maakt, stelt de vrouw haar voor aan de beste vriend van de vermoorde echtgenoot: Díaz-Varela. María adoreert ook deze man en het duurt niet lang of zij wordt zijn minnares. Het is echter duidelijk dat Díaz-Varela zijn hart al aan iemand anders verpand heeft en wel aan de jonge knappe weduwe. Heeft hij iets te maken met de moord op zijn beste vriend? Hoe ver gaat hij voor de liefde? Hoe ver gaat María zelf voor de liefde? Spreekt Díaz-Varela de waarheid?

Nu moet ik bekennen dat ikzelf deze plot helemaal niet niet aansprekend vind. Ik houd namelijk helemaal niet van zogenaamde liefdes- of relatieromans. De directe aanleiding voor mij om dit boek toch te gaan lezen is een interview met Marías in de Volkskrant waarin de schrijver zich laat ontvallen dat hij nog steeds niet op een computer schrijft, maar op een ouderwetse schrijfmachine. Op de vraag of dat niet erg veel tijd kost, antwoordt Marías: ‘( -) ik schrijf niet om tijd te winnen. Ik schrijf om tijd te voelen. (…) Al schrijvend herinner ik me dingen waarvan ik niet eens wist dat ik ze opgemerkt had.’ Dat vond ik intrigerend en herkenbaar en daarom kocht ik het boek. En het viel niet tegen.

Hoewel ik erg moest wennen aan de breedsprakerigheid van de verteller, ik geen enkele affiniteit met het hoofdpersonage had en de plot lang niet altijd even geloofwaardig vond is het boek me wel bijgebleven. Zelf zegt Javier Marías het volgende: ‘Wat er in romans gebeurt doet er niet toe en wordt vergeten zodra je ze uit hebt. Interessant zijn de mogelijkheden en de ideeën die romans op ons overbrengen via imaginaire situaties.’ Op zich lijkt dit me een aanvechtbare gedachte maar in dit speciale geval snijdt het wel hout. In tegenstelling tot wat de plot doet vermoeden is DE VERLIEFDEN van MARÍAS namelijk helemaal geen liefdes- maar een ideeënroman met lang uitgesponnen en intelligente volzinnen die veeleer draaien om de filosofische bespiegelingen dan om de plot. De roman vergt geduld en concentratievermogen, maar Marías maakt dit meer dan goed door zijn opmerkelijk scherpe observatievermogen.

Geschreven bij De verliefden

Het was een plezier om aan deze roman van Marías te beginnen. Juichende kritieken in de kwaliteitskranten en lovende woorden op voor- en achterkant van het boek maakten me nieuwsgierig. En ja hoor, ik was het ermee eens: prachtige stijl en indrukwekkende gedachten van een erudiete en wereldberoemde schrijver. Maar na een paar honderd bladzijden begonnen de uitputtende contemplaties toch minder te boeien en uiteindelijk na nog enige dagen met mijn ongeduld geworsteld te hebben verloor ik mijn belangstelling voor deze roman volledig. Het is enigszins schoorvoetend (we hebben het over Marías hè) dat ik moet concluderen dat dit boek sterft in schoonheid en respectabele bedoelingen maar dat het onvoldoende aspecten biedt om de lezer tot het einde te blijven boeien. De New York Times schrijft in haar recensie: “Marías is een enorm erudiete schrijver en hij schaamt zich niet om dat te tonen”. Misschien ligt in dat laatste het probleem. Annelies Leijdeckers

Geschreven bij De verliefden

De boeken van Marías zijn niet erg geschikt voor liefhebbers van een Jip en Janneke-stijl, enige literaire bagage is vereist. Voor wie literatuur als inspanning beschouwt en niet louter als ontspanning, valt er veel te halen bij Marías. Dat geldt ook voor 'De verliefden,' waarin intertekstualiteit en taalvirtuositeit een 'sappige plot' overbodig maken.

Geschreven bij De verliefden

Vanaf de eerste zinnen word je meegevoerd in de levens van de hoofdpersonen in dit boek.
De schrijfstijl is warm en intrigerend.

Geschreven bij De verliefden

Wat weten wij eigenlijk van wat onze geliefden beweegt? Welke normen, waarden en bespiegelingen leven er in hen? Hoe kunnen wij hen begrijpen en met hen samenleven?
In dit boek worden de deze vragen opgeroepen, maar of ze ook worden beantwoord ligt aan de lezer.
Spannend, verrijkend en verrassend.

Geschreven bij De verliefden

Wereldliteratuur van de bovenste plank. Mariás schrijft fantastisch, een genot om te lezen, met dank aan de mooie vertaling. Het boek geeft een interessante schets van het stedelijk leven in het moderne Spanje en heeft een spannende plot. De (levens-)beschouwingen van de schrijver getuigen van wijsheid en groot schrijftalent.

Geschreven bij De verliefden

Roman op wereldniveau, waarin diepgaand gepeild wordt naar de betekenis van leven en dood, huwelijk, vriendschap en liefde, verwerking van het verlies van geliefde door (voortijdig) overlijden .
Het verhaal waaraan deze analyses worden opgehangen is inmiddels niet meer actueel (sinds euthanasie, althans in België een verworvenheid is) maar de inhoud, relevantie en diepgang van de uitgewerkte inzichten lijden hier geenszins onder.
Op hetzelfde of nog hoger niveau als zijn meer recente roman "Zo begint het slechte".

Geschreven bij De verliefden

Mooi geschreven, rustig tempo. Ik heb erg van genoten

Geschreven bij Verliefden

Geprikkeld door recensies en reviews aan dit boek begonnen. Wat een heerlijk boek om te lezen; het verhaal is boeiend, maar misschien wat mager. De uiteenzetting van gedachten is echter indrukwekkend.
Jammer alleen dat alinea's niet tot de standaarduitrusting lijken te horen. Mocht je om een of andere reden even afgeleid zijn, dan is het zoeken waar je gebleven bent.

Geschreven bij De verliefden

Een prachtig verhaal in vier delen over de vraag wat je bereid bent te doen of te laten voor de liefde. Al filosoferend ontvouwt Marias een bizar liefdesverhaal. De stijl is mooi maar tegelijk ongemakkelijk om te lezen. Sommige zinnen beslaan 2 a 3 bladzijden. Halverwege het verhaal komt er wat meer spanning als blijkt dat er een moord is gepleegd.
Marias geeft zijn visie in het boek over schrijverschap en fictie. Hij ondersteunt zijn zorgvuldig opgebouwde verhaal door uitstapjes te maken naar klassiekers zoals De kolonel Chabert van Honoré de Balzac, Macbeth van Shakespeare en De drie musketiers van Alexandre Dumas.