Die zomer

Alleen al bij het lezen van deze introductie gingen mijn haren recht overeind staan want wat staat de personages te wachten? Ben je na al tijd niet al zo ver met je leven dat je het hele voorval een soort van verdrongen en/of vergeten bent? Maar dat is nu precies de gevoelige snaar die Sharon Bolton wilde raken en dat is meer dan gelukt.
De verschillende personages worden, vanaf de vreselijke gebeurtenis in hun jeugd tot aan hun huidige leven, goed belicht. Ook hun onderlinge band uit het verleden wordt mooi meegenomen naar het heden waardoor er nieuwe intriges ontstaan. De gunsten die Megan na al die jaren vraagt aan haar toenmalige studiegenoten zijn totaal niet ongeloofwaardig en passen goed in het tijdsbeeld van het verhaal. Het zijn de uiteindelijk de gevolgen van deze gunsten die weer een heel nieuw spanningsveld toevoegen, en dat is zeer origineel en goed gedaan. Hierdoor krijgt het verhaal een verrassende wending, iets waar Sharon Bolton om bekend staat, en gaat het in een rap tempo door naar het einde. Is het einde uiteindelijk dan toch nog te abrupt? Dat is aan iedere lezer om zelf te beoordelen. Bolton heeft in ieder geval weer een dijk van een thriller weten te schrijven.

Die zomer.. een boek over echte vriendschap. Of toch niet ? In het verhaal maken we kennis met enkele tieners, die net hun eindexamen gedaan hebben en wachten op het nieuws of ze geslaagd zijn. Zes tieners : Dan, Xav, Amber, Talitha, Megan en Felix. Als een van hen een voorstelt om wat stoom af te blazen, gaan ze ervoor. Wat kan er fout gaan? Het verhaal leert ons dat er heel veel mis kan gaan. Het is Megan die de verantwoordelijkheid neemt en naar het lijkt goede afspraken maakt en vast legt met haar vrienden. Ze zijn toch vrienden voor het leven. Twintig jaar later stapt Megan haar wereld tegemoet en komt er langzaam aan achter dat die echte vriendschap toch anders in elkaar zit… wat dan volgt… Ja dat betekent het boek zelf lezen.

Er ontvouwt zich dan een verhaal wat je niet meer loslaat. Je wilt gewoon weten wat Megan van plan is en wat Dan, Xav, Amber, Talitha en Felix gaan doen of reageren. Langzaam wordt dan ook de spanning opgebouwd met toch wel een verrassend einde. Het verhaal is eigenlijk een soort van rollercoaster. Een rollercoaster van misbruik, voorrecht, vertrouwen en verbroken vriendschapsbanden. Het plot is goed bedacht en de personages die geen van allen echt sympathiek overkomen, zijn goed uitgewerkt.

De auteur heeft een prettige manier van schrijven, eerst wordt de spanning langzaam opgebouwd. Dan zakt het een beetje in en plotseling als een duveltje uit een doosje gebeurt er opeens van alles en ben je als lezer gefocust. Je denkt mee om er uiteindelijk dan achter te komen dat je op het verkeerde been bent gezet. Dat is nu net iets wat de auteur zo leuk aan schrijven vind: De lezer op het verkeerde been zetten. Wel dat is met het boek “Die zomer” zeker wel gelukt. Zes hoofdpersonages en geen allen kunnen je bekoren, maar dat het verhaal je toch weet te boeien. Het is een rare gewaarwording.

Samengevat : Een niet alledaagse thriller. Geen bloederige taferelen, maar toch met genoeg spanning. Die zomer is een boeiende thriller met onverwachte wendingen. Een verhaal dat je vasthoudt tot het einde. Zeker wel een aanrader.

Na het lezen van de flaptekst van ‘Die zomer’ wil je meteen beginnen in de nieuwste thriller van Sharon Bolton. Je nieuwsgierigheid is namelijk meteen gewekt. Hoe heeft het zo fout kunnen gaan? Wat is er precies gebeurd? Waarom neemt Megan de schuld op zich? Op deze en vele andere vragen ga je uiteindelijk antwoorden krijgen.

In het eerste deel neemt de auteur je mee naar de fatale zomer. Je leert de zes tieners kennen en ontdekt een beetje hoe de verhoudingen in de groep liggen. Pas na de vrijlating van Megan leer je de verschillende personages echt kennen. Megan blijkt goed te zijn in het spelen van psychologische spelletjes, waarbij zij de anderen in haar macht lijkt te hebben. Bolton werkt dit op een geweldige manier uit. Je voelt haast de spanning en angst die sommige personen hebben. Heel knap gedaan!

Halverwege zakt het verhaal van ‘Die zomer’ ietwat in als de auteur de nadruk meer op de dialogen legt en minder op de spanning en de actie. Die dialogen blijken uiteindelijk wel bij te dragen aan het gehele verhaal, maar het is wel even anders lezen dan in de rest van het boek. Naarmate je richting de ontknoping gaat, wordt het steeds spannender en is de sfeer steeds grimmiger. In de ontknoping gebeurt er ineens heel veel in vrij korte tijd. Bolton laat haar lezers redelijk verbijsterd achter. Wat een verhaal!

Die zomer is een literaire thriller geschreven door Sharon Bolton, een auteur die ik al leerde kennen door de Lacey Flint serie.

Het verhaal gaat over een ziek spelletje gespeeld door tieners die denken dat ze onverwoestbaar zijn en weinig verantwoordelijkheidsgevoel hebben. Dit heeft echter desastreuze gevolgen, maar wie draait ervoor op? In eerste instantie wil niemand de verantwoordelijkheid op zich nemen. Uiteindelijk offert de introverte Megan zich op. Ze heeft zelfs een heel plan bedacht: het verhaal dat ze de politie op de mouw zullen spelden en hoe haar vrienden Megan na haar straf kunnen terugbetalen. Al loopt dit plan heel anders dan verwacht, want verraad schuilt in een klein hoekje.

Vervolgens springen we twintig jaar verder in de tijd. Megan is vrij en klaar om haar spel te beginnen. Ze speelt een psychologische spelletje met haar vrienden waarbij zij de macht heeft. De anderen staan op het punt hun verstand te verliezen, paranoïde te worden en ze verliezen zelfs hun vertrouwen in elkaar. Ook de lezer verliest zijn vertrouwen in de personages, en wordt regelmatig verrast door onverwachte plotwendingen. Een constant gevoel van onheil hangt in de lucht en er beloven enkele spannende hoofdstukken aan te komen.

Toch werden mijn verwachtingen niet helemaal ingelost. In het midden van het boek komt de verhaallijn in een dipje van eindeloze dialogen en weinig actie terecht. Begrijp me niet verkeerd, Bolton heeft de spanning wel in deze dialogen weten te brengen. Maar jammer genoeg worden deze veelbelovende gesprekken maar weinig omgezet in daden. De echte spanning wordt bewaard voor de ontknoping. Dan gebeurt er veel op korte tijd en is eindelijk de actie aanwezig waarop ik wachtte. Het slot komt stevig binnen!

Ik zou Die zomer zeker aanraden aan thrillerfans die geen behoefte hebben aan expliciete, bloederige en lugubere scenes en graag meegetrokken worden in een verhaal over schuld, boete en verraad.

Graag wil ik A.W. Bruna Uitgevers bedanken voor het recensie-exemplaar.

Geschreven bij Die zomer

Sharon Bolton (1960) is een Britse thrillerauteur, met een diploma van de toneelschool en een MBA op zak. Ze begon haar carrière in het publicrelations- en marketingwereldje en werkte onder andere voor de gemeente Londen. Pas tijdens een loopbaanonderbreking begon ze te schrijven. Nu is ze de winnaar van een Mary Higgins Clark Award en werd ze genomineerd voor verschillende andere thrillerprijzen. Bolton is vooral bekend van haar boeken over Lacey Flint, waarvan er tot nog toe vijf in het Nederlands verschenen. Toch schreef ze net iets meer standalones en ook die worden enthousiast onthaald. De laatste in dat rijtje is Die zomer, vertaald door Anda Witsenburg.

Zes tieners staan op het punt af te studeren, en terwijl ze wachten op hun examenresultaten brengen ze de zomer samen door. Ze zijn goede studenten en zien een schitterende toekomst tegemoet. Toch laten ze zich verleiden tot een gevaarlijk spel, een dat compleet uit de hand loopt en de dood van een vrouw en twee kinderen tot gevolg heeft. Het heeft geen zin dat we allemáál boeten, redeneren ze, en dus is Megan, het buitenbeentje van de groep, bereid alle schuld op zich te nemen. Nooit had ze kunnen denken dat ze twintig jaar achter de tralies zou zitten. De afspraak die de groep maakte, is na al die tijd echter springlevend: na haar vrijlating mag Megan aan elk van de vijf vrienden een gunst vragen …

Het boek bestaat uit twee delen. Een eerste, kleiner deel speelt zich af vóór het proces. Dat stuk is waanzinnig goed. De spanning loopt zo hoog op dat je bijna vergeet te ademen. Het is alsof je letterlijk in de schoenen van de zes vrienden staat. Het zweet breekt je uit en je beseft hoe één stomme beslissing hele levens kapot kan maken. In het tweede deel – Megan is weer op vrije voeten – keert de rust weer. Bijna voelt dat als een teleurstelling, want de adrenaline uit het eerste deel is verslavend. Maar nee, de razende spanning maakt nu plaats voor Megans psychologische spel. In welke mate heeft de gevangenis haar veranderd? Hoe intact zijn haar herinneringen en hoezeer is ze erop gebrand haar vijf gunsten op te eisen?

De zes vrienden zijn zonder twijfel de hoofdpersonages in Die zomer; partners en kinderen spelen slechts een bescheiden rol. Bolton heeft gekozen voor zeer verschillende karakters, wat hen voor de lezer heel herkenbaar maakt. Er is de harde tante Talitha, de bezadigde Dan, de gewelddadige Felix, de zachte Amber en natuurlijk Xav, op wie Megan altijd al een oogje had. Megan zelf blijft een raadsel. Wat had ze te verbergen toen ze twintig jaar geleden haar vrienden redde? Is ze nog wel dezelfde persoon als toen? En dan is er de hamvraag: hoe sterk zijn tienervriendschappen?

De acties van de personages zijn niet altijd honderd procent geloofwaardig, maar de opzet van het verhaal is zo sterk dat niemand ervan wakker zal liggen; het zijn kleine rimpelingen in een verder vlekkeloos geheel. Waar het om gaat zijn de grote emoties en het ontdekken van hoe mensen onder grote druk handelen. Blijven ze elkaar trouw of gaan ze spoken zien? Vriendschap, vertrouwen, wantrouwen, zelfbescherming en onzekerheid, het zijn enkele van de vele thema’s in dit boek. Zoals het een goede thriller betaamt, is het taalgebruik eenvoudig, rechttoe rechtaan. Boltons manier van schrijven brengt vaart in het verhaal, en goedgekozen woorden brengen de lezer aan het twijfelen.

Die zomer is een thriller van de bovenste plank. De spanning is groot, en dat op verschillende manieren. Sterke personages en thema’s, een prima opbouw en verrassende wendingen maken van de nieuwe Bolton een heuse belevenis.

* deze recensie verscheen eerder op hebban.nl *